Pretty spa อาบรัก เริงโลกีย์

ตอนที่3 ลูกค้าคนแรก

ตอนที่3 ลูกค้าคนแรก

=pl= เสียงพี่บลูครางกระเส่ากดหัวของฉันให้เข้าไปใกล้ท่อนเนื้อของเขาขณะที่ฉันกำลังรูดให้ด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น

=pl= พี่บลูกระเด้งใส่ใบหน้าของฉันอารมณ์พิศวาสของเขากำลังมาเต็มส่งเสียงร้องครางด้วยความสุขเสียวจนฉันรู้สึกอินไปด้วยกลีบดอกไม้ของฉันบีบรัดตอดตุบอยู่หว่างขาในหัวนึกไปถึงตอนร่วมรักกับอดีตแฟนหนุ่มเขาชื่อนัตนัตเป็นผู้ชายตัวโตหุ่นนักกีฬาอายุเราสองคนห่างกันสองปีนัตอายุมากกว่าฉันเขาหน้าตาดีและเก่งเรื่องบนเตียงมาก

=pl= นี่อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขามีผู้หญิงเข้ามารุมล้อมตลอดเวลา

=pl= เวลาเราสองคนได้ร่วมรักกันฉันร้องครางจนเสียงแหบแห้งยามนัตบรรเลงเพลงสวาทโรมรันพันตูเข้าใส่ร่างกายของฉันเขาเหมือนกามนิตหนุ่มที่รู้ในจุดกระสันเสียวทุกส่วนบนเรือนร่างของฉันขนาดแกนกายของนัตใหญ่พอๆกับข้อมือของฉันฉันชอบเวลามันได้เข้ามาโลดแล่นอยู่ในกายของฉันฉันมีความสุขจนแทบลืมวันเวลาแต่ตอนนี้มันเป็นแค่เพียงอดีต

=pl= “เร่งหน่อยพี่เสียวเหลือเกินใกล้เสร็จแล้วซี้ดดดดอ่าห์”

=pl= พี่บลูตัวกระตุกเกร็งแกนกายของเขาพ่นน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาใส่ฉันมันฉีดรดแก้มฉันจนเลอะไปหมดกลิ่นของมันคาวคลุ้งพี่บลูกล่าวชมฉันไม่ขาดปากเราสองคนผลัดกันอาบน้ำให้กันและไปต่อบนเตียงร่างกายเปลือยเปล่าของเราสัมผัสกันไปมาตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันพี่บลูเล้าโลมฉันด้วยการบีบหน้าอกทั้งสองข้างดูดกลืนเต้าทรวงของฉันตวัดปลายลิ้นจนหน้าอกของฉันชุ่มไปด้วยน้ำลายของเขา

=pl= ฉันปัดป้องยามมือซุกซนของพี่บลูพยายามล่วงล้ำเข้ามาในกลีบดอกไม้ของฉันยอมรับว่ามีอารมณ์อยากร่วมรักอย่างมากทว่าฉันต้องฝืนเอาไว้พี่บลูบอกว่าพนักงานสามารถนอนกับแขกได้หากพึงพอใจด้วยกันทั้งสองฝ่ายโดยเรียกค่าตัวเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งพันห้าร้อยบาทซึ่งเป็นค่าตัวมาตรฐานของร้าน

=pl= พนักงานจะได้ค่าเหนื่อยเมื่อแขกเลือกพวกเราคนใดคนหนึ่งขึ้นงานจำนวนเงินตอบแทนขึ้นอยู่กับระยะเวลาที่แขกเลือกขั้นต่ำคือหนึ่งชั่วโมงเริ่มต้นที่ 1,500บาทพวกเราจะได้ 1,000บาทโดยทางร้านจะหักไป 500บาทต่อรอบที่แขกเรียกขึ้นงานและหนึ่งชั่วโมงครึ่งที่ 1,800บาทโดยที่พวกเราจะได้ค่าแรง 1,200บาทที่เหลือก็เป็นของทางร้านทางร้านจะจ่ายเงินให้พวกเราวันต่อวันซึ่งเท่าที่ฟังมันเป็นค่าตอบแทนที่มากทีเดียว

=pl= พี่บลูสอนให้ฉันปฏิบัติต่อแขกโดยใช้ร่างกายของเขาเป็นหุ่นทดลองผลออกมาเป็นที่พึงพอใจของเขาอย่างมากฉันตกลงทำงานที่นี่… ในวันรุ่งขึ้น

=pl= **“****สวัสดีครับพี่แมนหายหน้าหายตาไปเลยนะครับพี่****”**

=pl= “ช่วงนี้งานที่บริษัทยุ่งๆนิดหน่อยไม่มีเวลามาผ่อนคลายเลย”

=pl= ผมนั่งลงบนโซฟาตัวโปรดคืนนี้ยังไม่ค่อยมีแขกนักเที่ยวมากนักตรงข้ามผมมีเพียงชายสูงวัยสองคนนั่งอยู่ด้วยกันคนหนึ่งก้มหน้าอยู่กับหนังสือนิตยสารเพลย์บอยส่วนอีกคนกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ผมมองดูนาฬิกาข้อมือมันบอกเวลาสองทุ่มเศษเป็นเวลาที่ยังไม่ค่อยมีคนมาใช้บริการมากนัก

=pl= ร้านป่านางฟ้าเป็นสถานบริการเพื่อความผ่อนคลายสำหรับผู้ชายที่ผมมาใช้บริการค่อนข้างบ่อยอย่างน้อยสัปดาห์ละหนึ่งครั้งมาให้น้องๆอาบน้ำให้นวดตัวด้วยน้ำมันหอมระเหยและขัดจรวดคลายเครียดให้ก่อนกลับไปนอนพักผ่อนที่บ้าน

=pl= อาชีพหัวหน้าแผนกบัญชีของบริษัทจัดหางานแห่งหนึ่งที่ผมทำอยู่ค่อนข้างสร้างความเครียดให้ผมมากพอสมควรการมาเที่ยวแบบนี้เป็นวิธีที่ผมเลือกใช้ตามประสาหนุ่มโสดวัยดึกพออายุมาถึงหลักสี่แบบผมหลายคนมีความคิดคลายๆกันคืออะไรที่เป็นความสุขและไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครก็ทำไปเถอะนั่นเป็นส่วนหนึ่งในความคิดของผมการมาเที่ยวแต่ละครั้งแม้จะมีค่าใช้จ่ายคอนข้างสูงถึงครั้งละ1500บาททว่าตำแหน่งผู้จัดการเงินเดือนห้าหมื่นกว่าบาทอย่างผมก็ไม่ได้เดือดร้อนหรือคิดว่าค่าบริการของน้องๆที่นี่จะแพงมากนักแลกกับบริการระดับวีไอพีที่ได้รับ

=pl= “วันนี้น้องโซระไม่เข้านะครับพี่แต่มีน้องมาใหม่คนหนึ่งหน้าตาหุ่นทรงแจ่ม”

=pl= บลูผู้จัดการร้านบอกผมด้วยสีหน้าของผู้ชายหื่นทั่วไปเราสองคนสนิทกันระดับหนึ่งอย่างที่บอกว่าผมมาใช้บริการค่อนข้างบ่อยและน้องโซระที่บลูพูดถึงก็เป็นเด็กสาวที่ผมใช้บริการของเธอบ่อยๆจนกลายเป็นขาประจำ

=pl= “จริงสิเสียดายจังมาไม่เจอน้องโซระ”

=pl= ผมผิดหวังนิดหน่อยแต่ไม่ถึงกับนอยด์อะไรมากมายเพราะน้องๆที่นี่หน้าตาน่ารักหุ่นดีผิวขาวและการบริการแขกดีทุกคนเหมือนได้รับการเทรนงานมาอย่างดีมันเป็นเหตุผลซึ่งทำให้ผมเลือกใช้บริการร้านนี้

=pl= “พี่แมนจะขึ้นเลยมั้ยเดี๋ยวผมเรียกน้องๆมาให้ดูตัว”

=pl= “จัดไป”