เด็กเสี่ย -1 Nc18+
1084 Words
เสี่ยฟร๊อง
“อ๊าาา เสี่ยขาา อืม ซี้ด...”
“โอ้ววว... อ๊าาา อ๊ะ... ก๊อดดด อืม ซี้ดดด”
ตอนนี้ผมกำลังร่วมรักกับนางแบบหน้าสวยคนหนึ่ง และตอนนี้เสียงครางของเธอมันเริ่มทำให้ผมหมดอารมณ์ผมหยุดทุกการกระทำและเอาท่อนเอ็นแท่งใหญ่ออกทันที
“ยะ... หยุดทำไมคะเสี่ย” เธอดูจะหงุดหงิดมากที่ผมหยุดกระทันหัน
“นี่เงิน แล้วก็ออกไปซะฉันรำคาญ” ดูเหมือนจะหงุนงงแต่เธอก็หยิบเงินแล้วรีบใส่เสื้อผ้ารีบออกไปจากห้อง
สวัสดีครับ ผมชื่อ ฟร๊อง นี่แหละครับชีวิตผม...ผมคิดว่าตัวเองใช้ชีวิตคุมสุดๆ ตั้งแต่เรื่องเงินรวมถึงเรื่องผู้หญิงที่ลากขึ้นเตียงไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน
ผมเคยมีความรักนะครับ เกือบจะแต่งงานกับเธออยู่แล้วเชียว แต่เธอดันบอกว่าท้อง ตอนแรกผมดีใจมากที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคน แต่เธอบอกว่าไม่ใช่ลูกผม ตอนนั้นจำได้ว่าตัวเองคลั่งเหมือนคนบ้าอยู่เป็นปี ๆ และผมพูดกับตัวเองตั้งแต่นั้นมาว่าจะไม่รักใครอีก มันดูโง่ใช่ไหม หึ!! แต่การได้ใช้ชีวิตแบบคนไร้หัวใจมันก็สนุกดี
แต่แล้วความคิดก็เปลี่ยนไปในคืนที่ผมเจอผู้หญิง…ที่ถูกใจ
ฮานะ
สวัสดีค่ะฉันชื่อ ฮานะ มีน้องชายหนึ่งคนชื่อ ไนท์ ทางบ้านเราค่อนข้างยากจน ฉันเลยมาทำงานที่กรุงเทพฯ แต่ทำเท่าไรก็ไม่รวยสักที ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อ ปิ่น นางแนะนำงานให้ฉันเป็นงานสบาย ๆ คือเป็นเด็กเสี่ยหรือเรียกง่าย ๆ คือขายตัว ฉันทำเพราะอยากมีเงินส่งให้แม่เยอะ ๆ ไม่อยากให้แม่กับน้องชายลำบาก ตอนนี้ฉันกำลังหาเงินส่งใหน้องชายเรียน อยากให้ไนท์ได้เรียนที่ดี ๆ จะได้มีงานดี ๆ ทำ ไม่ต้องมามีชีวิตแบบฉัน
ณ คอนโด
“เสี่ยกรเป็นไงบ้างใช้ได้ไหม” ปิ่นจุดประเด็นขึ้นมา เสี่ยกรคือคนที่เลี้ยงฉันอยู่ตอนนี้ เสี่ยกรเป็นคนหล่อมากทั้งฐานะการงานทุกอย่างคือดีมากจริง ๆ แต่เขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว
“ก็ดีนะ ถ้าไม่มีคู่หมั้นคงจะดีกว่านี้”
“อย่าแม้แต่จะรักเสี่ยกรเลยนะ กดเหล็กคืออะไรแกก็รู้ดี” กดเหล็กคือห้ามรักกับเสี่ยทุกคนที่รับเลี้ยงเรา ดูเหมือนจะง่ายใช่ไหม แต่มันก็ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก ถึงยังไงตอนนี้ฉันก็ยังไม่เคยหลงรักเสี่ยคนไหนแต่ในอนาคตไม่แน่นอน
“เออรู้แล้วน่า”
“ฮานะ วันนี้ไปคลับกันเถอะ”
“ฉันต้องเก็บเงินส่งให้แม่ ไหนจะค่าเทอมน้องอีก” ฉันปฏิเสษเพราะเวลามีเงินจะส่งให้แม่กับน้องเกือบหมด
“เออน้าาา ฉันเลี้ยงงง”
“โอเคไปค่ะ” ฉันรีบตอบตกลงทันทีของฟรีใครจะไม่ชอบจริงไหม นานๆ ทียัยปิ่นจะเลี้ยง
“ทีอย่างนี้เร็วนะ เดี๋ยวสี่ทุ่มเจอกัน ฉันขอไปหาเสี่ยก่อน” พูดจบปิ่นก็เดินออกไปจากห้อง
หลังจากที่ปิ่นออกไปสักพักก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามา ฉันรู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร เขาคือเสี่ยกรนั่นเอง เพราะเสี่ยรู้รหัสห้องของฉัน
“จะมาทำไมไม่บอกก่อนละคะเสี่ย” ฉันรีบลึกขึ้นจากโซฟาเดินมาหาเสี่ยพร้อมยิ้มหวานอย่างเอาอกเอาใจ
“ฉัน...คิดถึงเรือนร่างของเธอใจจะขาด”
เสี่ยกรก้มลงมากระซิบบอกพร้อมงับใบหูของฉันเบาๆ จากนั้นเสี่ยก็เริ่มก้มหน้าลงมาไซร้ที่คอฉัน
“ อื้อ... ใจเย็น ๆ สิคะ เสี่ยชอบใจร้อนอยู่เรื่อยเลย” ฉันดันหน้าเสี่ยออก
“ทำไม... หื้มมม” ใบหน้าของเสี่ยกรตอนนี้มันดูเร่าร้อนมาก แววตาฉายเต็มไปด้วยความต้องการ
“ในห้องดีกว่านะคะเสี่ย “ ตอนนี้เรายืนอยู่ติดกระจกใสๆ ที่มองออกไปจะเห็นรถสัญจรไปมา มันคงจะไม่เหมาะเท่าไรถ้ามีอะไรกันตรงนี้
“ห้าหมื่น... ฉันอยากเอาตรงนี้” เสี่ยกรก็เอาหน้ามาซุกที่หน้าอกฉันอีกครั้ง
“ซี้ด... อ๊าาา ก็ได้ค่ะเสี่ย”
จากนั้นเราก็จูบกันอย่างหนักหน่วง เรียวลิ้นเกี่ยวพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ไม่นานเสื้อผ้าฉันกับเสี่ยก็หลุดออกจนหมด มีเพียงร่างกายที่เปลือยเปล่า
เสี่ยยกขาฉันขึ้นข้างหนึ่งและซุกหน้าเข้าไประหว่างขาของฉัน เรียวลิ้นสากขยี้ตรงเม็ดเสียวของฉันอย่างเมามัน
“อ๊าาา ซี้ด~” ฉันเอามือกดหัวเสี่ยไว้ มันเสียวจนต้องร้องครางออกมาเสียงดังลั่นห้อง
“หวานจัง” เสี่ยกรเงยหน้ามาพูดแล้วก็ใช้ลิ้นเลียตรงนั้นอีกหนึ่งที
จากนั้นเสี่ยกรก็จับฉันหันหน้าไปทางกระจกใสที่มองเห็นวิวทิวทัศน์รอบ ๆ เมืองชัดเจน เสี่ยค่อย ๆ เสียบท่อนเอ็นเข้ามา แล้วก็กระแทกท่อนเอ็นเข้ามาในร่องของฉันถี่ ๆ
“ซี้ด... อื้ม... อ๊าาา”
“อ๊ะ... อ๊ะ... อ๊ะ... ซี้ด... สะ... เสียวคะเสี่ยขา อ๊าาา...”
“อื้มมม ซี้ดดด”
เสี่ยกรจับฉันให้หันหน้ามาหาเขาแล้วก็ยัดท่อนเอ็นเข้ามาอีกครั้ง จากนั้นก็จูบปากฉัน
มือหนาลูบไล้ก้นงอนของฉันไปมา พร้อมกับบีบแรง ๆ เอวสอบกระแทกเข้าออก ความเสียวซ่านเริ่มทวีคูณขึ้น เรื่อย ๆ
ปัก ปัก ปัก ปัก!!
“อ๊ะ... อ๊ะ... อ๊าาา ซี้ดดด”
“ฉันจะ... เสร็จ อ๊าาา ซี้ด” เสี่ยกรกระแทกเข้ามาแรง ๆ สามสี่ครั้ง ก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นใส่ถุงยางอนามัย
เสี่ยกร “ห้าหมื่น สำหรับเธอ”
“ขอบคุณค่ะเสี่ย วันนี้ฮานะจะไปคลับกับปิ่นนะคะ”
“อื้ม” พูดจบแล้วเสี่ยกรก็เดินออกไปจากห้อง
ฉันเป็นเด็กเสี่ยกรมาประมาณปีกว่า ๆ เสี่ยกรดูแลฉันเป็นอย่างดี... เพราะเราผูกมัดกันแค่กาย เสร็จกิจเสี่ยก็ให้เงินแล้วกลับ ไม่ได้ให้เป็นรายเดือน
หลายคนดูถูกคนแบบฉัน ฉันรู้ดี แต่ฉันไม่แคร์ ขอแค่ฉันมีเงินส่งให้แม่กับน้องได้อยู่สุขสบายแค่นี้ก็พอแล้ว มันคือสิ่งที่ฉันเลือกเอง เพราะฉะนั้นก็จะไม่สนใจไม่ว่าใครจะดูถูกก็ตาม
- Writer
