ฉันก็นั่งคุยกับไนท์ตามประสาพี่น้องอะแหละ ไนท์มันก็โทรคุยเล่นกับแม่ด้วย ฉันกับไนท์บอกแม่ว่าเดี๋ยวถ้าไนท์ปิดเทอมฉันจะกลับไปหา
“เจ้ งั้นผมกลับห้องละ”
“เออ ๆ ปิดประตูให้ด้วย” ไนท์มันก็เดินออกไปฉันก็ดูทีวีต่อ
แกร็ก~
เสียงเปิดประตูเข้ามา นี่ไนท์มันไม่ล็อคห้องงั้นเหรอ ฉันมองไปที่คนที่เดินเข้ามา
“เสี่ยฟร๊อง”
“ใช่ ฉันเอง”
“นี่เสี่ยมีกุญแจห้องฮานะเหรอคะ”
“หึ” เสี่ยไม่ยอมตอบ
“เสี่ยมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เปล่าฉันแค่คิดถึง” เสี่ยเดินมากอดฉัน
“เสี่ยก็ไปคิดถึงแฟนเสี่ยสิ เสี่ยจะมาคิดถึงฮานะทำไม” นี่ฉันกำลังน้อยใจเสี่ยฟร๊องอยู่ใช่ไหม
“อยู่กันสองคนอย่าพูดถึงคนอื่นสิ” เสี่ยก้มหน้ามาไซร้คอฉัน
“เสี่ยคะ ฮานะไม่ใช่เด็กเสี่ยแล้วนะคะ ปล่อยฮานะเถอะค่ะ” ฉันผลักเสี่ยฟร๊องออก
“เมื่อคืนเธอกับมัน...” เสี่ยปัดผมฉันออกจากคอเผยให้เห็นรอยแดงที่เสี่ยเฟยทำไว้เมื่อคืน
“ใช่ค่ะ ฮานะเอากับเสี่ยเฟยเมื่อคืน”
เสี่ยฟร๊อ
