“พูด พูดแล้ว” เธอตอบเสียงแหบและสั่นไหว หัวใจกระตุกวูบ
“ก็พูดสิจ๊ะ” ไม่พูดเปล่า ใบหน้าคมยังก้มลงต่ำ จนเกือบติดกับริมฝีปากหญิงสาวแค่คืบ
“พะ...พูด พี่อาร์มคะปล่อยกาลไปเถอะค่ะ” หญิงสาวยี้หน้า กลั้นใจขอร้องตามคำสั่ง เมื่อรู้สึกถึง ลมหายใจอุ่นกำลังรินรดใบหน้า พอดีกับจังหวะที่เธอแย้มริมฝีปาก เขาถือโอกาสบรรจงจูบเธออีกครั้ง ทั้งที่บอกเธอว่าจะไม่ทำอะไร หากเธออ้อนเขาให้ปล่อยเป็นอิสระ
หญิงสาวกำลังร้องประท้วง เป็นการเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มแทรกลิ้นอุ่นตามทันที ด้วยความชำนาญเช่นเคย หญิงสาวได้แต่ดิ้นขลุกขลัก เมื่อเขาเปลี่ยนจากการรั้งข้อมือบางมาเป็นโอบรัดเอวบางแทน ราวกับงูเหลือมรัดเหยื่อ ยิ่งเธอดิ้นร่างกายยิ่งถูกรัดแน่นบดเบียดเสียดสี
หญิงสาวหมดเรี่ยวแรงต่อต้าน ค้านกับความรู้สึกที่อยากต่อต้าน ร่างกายช่างทรยศเจ้าของยิ่งนัก เธอต่อว่าตัวเองในใจ ร่างกายเหมือนไร้วิญญาณ มันล่องลอยด้วยจุมพิตร้อนแรงที่
