วรกาลกลับถึงบ้านด้วยอารมณ์ รื่นเริง ข่าวดีที่เธอได้รับในวันนี้คือสาเหตุที่ทำให้เธอร่าเริง ฟังเพลง ผิวปากมาตลอดทางที่ขับรถมุ่งตรงเส้นทางกลับบ้าน หญิงสาวซื้อของมาเต็มรถ เพื่อเข้าครัวทำอาหารเย็นรับประทานร่วมกับสมาชิกในบ้าน มันเป็นการฉลองการได้งานทำของเธอ หญิงสาวหิ้วถุงข้าวของที่ไปเดินซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าไม่ห่างจากหมู่บ้าน หลังจากส่งเจ้ารถคู่ใจเข้าไปจอดในลานจอดรถ
“มาค่ะป้าช่วย” ป้าเพียบก้าวฉับๆ เข้ามาขอถุงจากมือหญิงสาว
“อ๋อ ไม่ต้องหรอกป้าเพียบ กาลถือเองได้ ไม่หนัก” หญิงสาวรู้สึกเกรงใจหญิงวัยชรา ซึ่งแม้จะอยู่ในฐานะคนรับใช้ หากว่าอยู่กันมานานเหมือนญาติ เธอเป็นเด็กจึงรู้สึกเกรงใจ และไม่คิดว่าป้าเพียบอยู่ในฐานะคนรับใช้
“ป้าช่วยดีกว่าค่ะ” ถึงอย่างนั้นผู้สูงวัยซึ่งอยู่ในฐานะคนรับใช้ ยังคงต้องการทำหน้าที่ของตัวเอง แม้ว่าหญิงสาวจะออกอาการเกรงใจ
“ป้าคะ” หญิงสาวลากเสียงยาว ปรามป้าเพียบ
