“ดูนั่นสิวัฒน์ แม่งไอ้พวกเฒ่าหูงูมันมองสองสาวสิ” พงษ์ระพีฟืดฟาดขัดเคืองต่อสายตา รู้สึกอารมณ์ขุ่นขึ้ง เมื่อบรรดาหนุ่มใหญ่กลัดมันจ้องสองสาวตาไม่กระพริบ ราวกับจะกินเข้าไปทั้งตัว
“ธรรมดาดอกไม้งามในหมู่แมลง เรายังมองเลย นับประสาอะไรกับพวกหัวงูพวกนั้นวะ”
“เออจริง ถ้างั้นเราจะปล่อยให้พวกนั้นมองทำไมนักหนาวะ พาสองสาวนั่น ออกไปจากที่นี่ดีกว่าว่ะ” พงษ์ระพีเร่งแผนการ อยากให้สองสาวไปให้พ้นจากวิถีสายตาลามเลียพวกนี้ เขาอยากเก็บวรกาลไว้โลมเลียคนเดียว รู้สึกหวงขึ้นมาจับใจ รำคาญสายตาพวกตาตะเข้ ตะโขงนี้เต็มทน ถ้าทำได้ก็อยากอุ้มหญิงสาวหายเข้ากลีบเมฆ อย่างกันคนธรรพ์อุ้มนางกากี หญิงสาวคงไม่รู้ตัวว่ามีเสน่ห์ยั่วยวนต่อผู้ชายมากแค่ไหน ดูสิไม่ใส่ใจอะไรรอบตัวสักนิด
“เฮ้ยๆ วัฒน์ สองสาวนั่นกำลังจะกลับแล้ว เร็ว รีบเข้าเดี๋ยวไม่ทันการ” พงษ์ระพีไม่ละสายตาไปจากร่างบางที่เขาแสนจะหวงแหน ส่วนอีกคนหนึ่งก็ปล่อยให้เป็
