มะลิเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อคนที่ยืนอยู่หลังบานประตูนั้นไม่ใช่คนที่แอบขโมยหอมแก้มเธอเมื่อครู่ แต่กลับเป็นผู้ปกครองหนุ่มของเธอ ที่ยืนทำหน้าถมึงทึง ดวงตาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวโกรธ
“จะทำไม ถ้ามันหอมเธออีก เธอจะทำไม จะลากมันเข้าไปกินกันในห้องงั้นหรอ”
“หมอน่าน..”
“ใช่ ฉันเอง ผิดหวังมากงั้นหรอที่เป็นฉัน ไม่ใช่ไอ้ชู้รักของเธอ”
“มะ ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ กวินไม่ได้เป็นชู้ของหนู”
เขาดึงแขนเธอให้เดินตามเข้ามาในห้อง แล้วเหวี่ยงคนตัวบางลงบนเตียงอย่างแรง ก่อนจะตามขึ้นไปทาบทับบีบบังคับถอดเสื้อผ้าของทั้งเธอและเขาออกจนหมด
“ไอ้กวินมันไม่ใช่ชู้เธอ แล้วใครที่เป็นชู้ ฉันงั้นหรอ ห้ะ มะลิ”
“มะ ไม่ใช่ค่ะ หนูกับกวินเป็นแค่เพื่อนกัน”
“เพื่อนที่ไหนมันหอมแก้มกัน ห้ะ บอกฉันมาซิ เด็กใจแตก”
“ก็เพื่อนแบบหมอกับคุณลินไง หนูกับกวินแค่หอมแก้มกัน แต่หมอกับคุณลินนอนด้วยกัน”
“มะลิ”
เสียงเข้มตวาดก้องจนคนตัวบางสะดุ
