น่านฟ้ารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเมื่อนาฬิกาปลุกของตัวเองส่งเสียงเตือน เขามองไปรอบห้องก็ไม่พบกับสาวน้อยที่เขานอนกกกอดมาทั้งคืนแล้ว จึงรีบกลับขึ้นตึกใหญ่ก่อนที่จะมีใครตื่นมาเห็นเสียก่อน
ในเวลาอาหารเช้า เด็กดีที่ทำให้เขามีความสุขจนล้นทะลัก กลายเป็นเด็กดื้ออีกแล้วเมื่อเขาเพิ่งได้รู้จากแม่ว่าเธอเดินทางไปถ่ายทำละครที่กระบี่หลายวัน ทั้งๆ ที่นอนกอดกันมาทั้งคืน แต่กลับไม่ยอมปริปากบอกเขาสักคำ ไม่รู้ว่าเพราะลืมหรือเพราะจงใจกันแน่ และเขาต้องไปเอาคำตอบนี้จากปากของเธอให้ได้
“อ้าว น่าน จะไปไหนลูก”
หลังกินข้าวเช้าเสร็จ เขาก็หายขึ้นไปบนห้องนอน กลับลงมาอีกทีก็มีกระเป๋าลากใบโตติดมือมาด้วย
“ไปเที่ยวครับแม่ มีนัดกับเพื่อน”
“ไปที่ไหน ทำไมไม่บอกแม่ก่อน”
“ที่รัก ลูกเราโตแล้วนะครับ ปล่อยๆ ให้ลูกมันใช้ชีวิตเถอะ แค่เดินทางไปกลับให้ปลอดภัยก็พอ”
“ณิชาก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ พี่ปราณต์ชอบเข้าข้างลูก ผู้ชายด้วยกันนี่คะ ไม่
