พอปลาพูดเช่นนั้นพรเทพก็ถึงกับอึ้งไป ผู้จัดการหนุ่มใหญ่ทำสีหน้าครุ่นคิด เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่เพราะมีคำสั่งจากผู้จัดการใหญ่อีกทีว่าให้ยืดหยุ่นเวลาทำงานของพนักงานเสิร์ฟที่ชื่อ ณชนก โดยที่เขาไม่สามารถตั้งคำถามหรือโต้แย้งใด ๆ ในคำสั่งที่รับมาได้เลย
ณชกก้มลงมองนาฬิกาข้อมือก็เห็นว่าอีกกว่าชั่วโมงเธอจะต้องไปรับแม่หนูน้อยยอดดวงใจที่สถานเลี้ยงเด็กเล็ก หญิงสาวคิดด้วยความสุข แม้จะเหนื่อยล้าหากแต่คลีโอคือน้ำเลี้ยงความฝันที่ยังเหลืออยู่ของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีลมหายใจเพื่อลูก หากแต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกไปเองตั้งแต่มาทำงานสายสายติดกันสองวัน ณชนกรู้สึกเหมือนเพื่อนพนักงานเสิร์ฟด้วยกันมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ บางครั้งเหมือนคนเหล่านั้นซุบซิบกันและเหลือบมายังเธอ แต่หญิงสาวก็ยังทำงานต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่ในใจรู้สึกเป็นกังวลต่อทั้งสายตาและท่าทางของผู้คนเหล่านั้น
“แนนนี่...ฉันมีงานให้เธอทำอีกแล้วน
