“ทุกวันไม่เป็นอย่างนี้นะคะคุณแนน...แต่วันนี้คลีโอนั่งซึมทั้งวัน ไม่ยอมเล่นกับเพื่อน”
พี่เลี้ยงรายงานต่อ ณชนกพยักหน้ารับรู้ก่อนพูดกับลูกน้อย
“ทำไมคะ...คลีโอเป็นอะไร?”
“คลีโอฝัน...เมื่อคืน...ฝันว่า...มีคนตัวใหญ่...มาเอาคุณแม่ไป”
“คลีโอ”
หญิงสาวรำพึงออกมา เธอไม่รู้ว่าหนูน้อยช่างคิดมาหรือความทุกข์ที่ท่วมถมเธอตอนนี้มันถ่ายทอดถึงจิตวิญญาณของแม่หนูน้อย ร่างบอบบางลุกขึ้นและจับมือแม่หนูน้อยไว้แน่น
“ทูนหัวของคุณแม่...คุณแม่อยู่ตรงนี้แล้วนะคะ ไม่มีใครเอาคุณแม่ไปจากหนูหรอกนะคะ เรากลับกันเถอะค่ะ คืนนี้คุณแม่จะร้องเพลงให้ลูกฟัง”
คลีโอพยักหน้าหงึก ๆ แต่แล้วเมื่อณชนกหันไปก็ต้องชะงักกึกเมื่อพบว่าใครคนหนึ่งเข้ามายืนขวางไว้
“เฮ็คเตอร์!”
ณชนกอุทานและเผลอดันร่างน้อยแอบไว้ข้างหลัง เฮ็คเตอร์มองหญิงสาวแล้วสายตาคู่นั้นก็เลื่อนต่ำลงไปที่เอวของเธอซึ่งใบหน้าเล็ก ๆ ของคลีโอค่อย ๆ โผล่ออกมาจากข้างหลัง แววตาของ
