ตอนที่ 2
1132 Words
ตอนนี้เธอไม่มีหนี้ใด ๆ อีกต่อไป หากแต่หญิงสาวกลับไม่รู้สึกเสียดายต่อการสูญเสียทรัพย์สินและหน้าตาในวงสังคมแม้จะถูกนินทาจากคนรอบข้างถึงความตกต่ำอย่างที่สุดในชีวิต แต่เธอก็ยังคงหลงเหลือสมบัติอีกอย่างหนึ่ง เป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่าทรัพย์สินเงินทองใด ๆ นั่นคือหัวใจดวงน้อยที่เธอเฝ้าถนอมฟูมฟักมาโดยที่แม้แต่บิดามารดาก็ไม่ระแคะระคายถึงเรื่องนี้ก่อนจะเสียชีวิต
เธอตั้งครรภ์หนูน้อยคลีโอได้สามเดือนก่อนบุพการีทั้งสองจะประสบอุบัติเหตุ และเมื่อสะสางหนี้จนหมดหญิงสาวจึงตัดสินใจเดินทางลงใต้เพื่อมาพำนักที่จังหวัดภูเก็ต ไข่มุกแห่งอันดามันที่เธอเคยใฝ่ฝันอยากมาอยู่ที่นี่
ณชนกใช้เงินเหลือเก็บที่มีอยู่เล็กน้อยจัดการชีวิตของเธอและลูกน้อยพร้อมทั้งป้าวิไล แม่บ้านเก่าแก่ของบิดามารดาที่รู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเธอและขอติดตามมาอยู่ด้วยอย่างเต็มใจ ทิ้งชีวิตที่เคยสุขสบายและหางานทำกระทั่งได้ตำแหน่งพนักงานเสิร์ฟใน บีช เบย์ คลับ โรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ริมหาดแสนสวย แม้เป็นหน้าที่ที่อาจต้อยต่ำสำหรับคนที่เคยอยู่บนกองเงินกองทองอย่างเธอ แต่นี่ก็ถือว่าเป็นโชคดีสำหรับผู้หญิงวัยยี่สิบสองที่มีเรือพ่วงซึ่งอาจหางานทำได้ไม่ง่ายนัก
“แนนจ๋า...มาถึงพอดีเลย ฉันมีงานจะให้แนนทำน่ะ”
เสียงหวาน ๆ ของหนุ่มใหญ่วัยเกือบสี่สิบในชุดทักซิโดเดินอาด ๆ เข้ามาโอบไหล่ของณชนกทันทีที่เธอเปิดประตูเข้าไปในห้องอาหารของโรงแรมหรูอย่างสนิทสนม หญิงสาวเคยชินเสียแล้วสำหรับท่าทีกระตุ้งกระติ้งของผู้จัดการห้องอาหารที่มีความสามารถอีกอย่างหนึ่งคือการผสมค็อคเทลเป็นเลิศของ พรเทพ หรือที่พวกพนักงานเสิร์ฟในห้องอาหารของโรงแรมชอบเรียกกันจนติดปากว่า...
“พอลลี่...มีอะไรหรือคะ?”
“คืองี้นะ...” พรเทพจับไหล่บางทั้งสองของหญิงสาวขณะยืนอยู่ใกล้บาร์เครื่องดื่มในขณะที่พนักงานคนอื่นกำลังง่วนอยู่กับหน้าที่ของตัวเอง
“วันนี้ฉันจะให้แนนทำหน้าที่พนักงานเสิร์ฟที่ถือว่าได้รับเกียรติเป็นอย่างยิ่ง”
“คะ?”
“เสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มให้กับเจ้าของโรงแรมคนใหม่ที่มาเยี่ยมพวกเราถึงเมืองไทยในวันนี้นะจ๊ะ”
“เจ้าของโรงแรมคนใหม่อย่างนั้นเหรอคะ?”
“ใช่แล้วล่ะจ้ะ...เขาเป็นลูกชายบุญธรรมของคุณแพทริก เจ้าของ บีช เบย์ คลับ เขาจะเข้ามาบริหารงานที่นี่แทนคุณแพทริกและมีโครงการจะขยายโรงแรมในเครือระดับพันล้านไปอีกหลายแห่งเลยล่ะ เห็นว่าเป็นหนุ่มไฟแรงที่ทั้งหล่อและเก่งกาจในเรื่องการบริหารจัดการโรงแรมมาก ๆ ได้รับรางวัลนักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลเลือดใหม่ของนิตยสารฟอร์บด้วยนะ ไม่ธรรมดาเลยล่ะจ้ะ ไม่แน่นะถ้าแนนบริการได้ยอดเยี่ยมอาจจะมีความดีความชอบและได้รางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ ติดมือกลับไปฝากแม่หนูคลีโอที่บ้านก็ได้นะจ๊ะ”
“แนนไม่ได้หวังอย่างนั้นหรอกนะคะพอลลี่ ถ้าเป็นคำสั่งของคุณแนนก็ต้องทำมันอย่างดีที่สุดอยู่แล้ว”
“เธอน่ารักมากจ้ะแนนนี่...เดี๋ยวเชฟจะเตรียมอาหารและเครื่องดื่มไว้ เจ้าของโรงแรมคนใหม่จะมาถึงที่นี่ตอนสองทุ่มนะจ๊ะ”
“สองทุ่มเหรอคะ...เอ้อ...แต่มันเลยเวลางานของแนนไปแล้วนะคะ”
“น่า...วันนี้พิเศษสักวัน”
ณชนกหน้าเจื่อน พรเทพมอบหมายงานให้เธอตอนสองทุ่มซึ่งทำให้เธอเป็นกังวล อย่างน้อยเธอก็ต้องรีบไปรับคลีโอให้ตรงเวลาเย็นนี้
“พอลลี่คะ...ไม่ทราบว่ามีใครที่พอจะ...”
“แทนเธอได้อย่างนั้นเหรอ...แนนนี่ ฟังฉันนะ”
พรเทพจับมือหญิงสาวทั้งสองและก้มหน้าลงมาทำท่ากระซิบเหมือนไม่อยากให้คนแถวนั้นได้ยินสิ่งที่เขาพูด
“ที่ฉันเลือกเธอเพราะว่าเธอน่ะ...เอ้อ...หน้าตาดี พูดตรง ๆ ว่าสวยมากกว่าพนักงานสาว ๆ คนไหนในห้องอาหาร แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับที่เธอรู้งาน รู้ว่าควรจะให้บริการผู้บริหารระดับสูงได้ยังไง ฉันไม่อยากเลือกคนที่ทำงานไม่เป็น กลัวเหลือเกินว่าจะทำพวกเราเสียหน้ากันหมด...เข้าใจนะจ๊ะ”
“ค่ะ...พอลลี่”
“โอเค...แนนนี่...เธอน่ารักมาก เป็นพนักงานที่น่ารักสำหรับฉันเสมอ”
พูดจบพร้อมรอยยิ้มพอใจพรเทพก็ผละไปจากหญิงสาว ณชนกมองตามและถอนหายใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายขึ้นมาแล้วโทรหาป้าวิไล
“ค่ะ...ป้าวิไลเหรอคะ วันนี้แนนติดงานที่โรงแรมอาจจะกลับค่ำหน่อย ป้าวิไลช่วยไปรับคลีโอที่เนอร์สเซอรี่หน่อยนะคะ...ค่ะ...ขอบคุณค่ะ”
พูดกับป้าวิไลจบหญิงสาวก็เงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ ห้องอาหารที่ตอนนี้เต็มไปด้วยพนักงานของโรงแรมซึ่งกำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดสถานที่และดอกไม้อย่างสวยงาม ดูเหมือนวันนี้ทุกคนจะให้ความสำคัญกับการต้อนรับผู้บริหารโรงแรมคนใหม่เป็นพิเศษ
ณชนกเคยรู้ว่า บีช เบย์ คลับ มีเจ้าของเป็นชาวต่างชาติสายเลือดอเมริกัน ยูเครน นั่นคือ แพทริก แม็คเคนน่า ซึ่งอายุอานามใกล้เลขหก เขาอาจต้องการเกษียณตัวเองเพื่อส่งต่อกิจการโรงแรมและรีสอร์ทในเครือที่มีอยู่ทั่วโลกให้คนหนุ่มบริหารต่อไป
จวบจนกระทั่งถึงเวลาเกือบสองทุ่มหลังจากที่ณชนกทำงานของเธอเสร็จเรียบร้อยแล้วและต้องอยู่คอยช่วยพรเทพในการจัดเตรียมต้อนรับคณะผู้บริหารที่กำลังเดินทางจากสนามบินด้วยเครื่องบินส่วนตัวที่บินตรงจากสหรัฐมาที่นี่
หญิงสาวแทบไม่ได้สนใจหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงเหล่าพนักงานต่างเซ็งแซ่ถึงการมาของคณะผู้บริหารซึ่งหนึ่งในนั้นคือลูกชายบุญธรรมของเจ้าของโรงแรมคนเก่าที่ทำให้ทั้งพรเทพและใครหลาย ๆ คนต่างตื่นเต้นไปตาม ๆ กัน เธอแค่รอเวลาที่พรเทพจะเข้ามาสั่งงานแล้วก็ได้ยินเสียงของเขาในที่สุด
“แนนนี่...ผู้บริหารคนใหม่มาถึงแล้วนะจ๊ะ ตอนนี้เขาอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม เดี๋ยวเธอเข้าไปคอยต้อนรับในห้องอาหารพิเศษของโรงแรมก็แล้วกัน”
“ค่ะ..พอลลี่”
- Writer
