เมียรักฉบับร้าย

บทที่2 ระบายมันออกมา

บทที่2

ระบายมันออกมา

ลูกแพรว....

ฉันเล่าปัญหาและความรู้สึกของฉันให้คุณหมอฟัง ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยคิดที่จะเป็นดาราเลยฉันขี้อาย แค่ถ่ายรูปในโรงเรียนยังไม่ยอมถ่าย จนวันนึงคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันท่านประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิตคุณหมอทุกท่านพยายามเต็มที่แล้วแต่ไม่สามารถยื้อชีวิตของพวกท่านได้

ชีวิตของฉันมันเหมือนล้มเหลวจนไม่อยากมีลมหายใจอยู่ต่อ ทรัพย์สมบัติทุกอย่างคุณพ่อกับคุณแม่ยกให้ฉันส่วนคุณป้าท่านไม่มีครอบครัวไม่มีลูก ท่านมีอาชีพแมวมองจัดหานักแสดงให้ผู้จัดละครมาไม่รู้กี่คน จนวันที่ฉันอายุ13ป้าก็พาฉันไปแคชงานเพื่อหารายได้เสริมช่วงปิดเทอม

ที่ฉันต้องทำเพราะไม่อยากขัดใจตั้งแต่วันนั้นฉันก็กลายเป็นนักแสดงมาจนถึงวันนี้ แต่ด้วยหน้าตาและนิสัยและคำพูดที่ไม่เหมือนชาวบ้านเอาใจใครไม่เป็น ทำให้ฉันมีข่าวเสียๆมาโดยตลอด

เมื่อเดือนก่อนมีภาพหลุดในทวิตเป็นภาพของฉันกับนักแสดงหนุ่มที่เข้ามาจีบแต่ฉันไม่เล่นด้วยอาทิตย์ต่อมาฉันก็มีข่าวเกาเหลากับดารารุ่นพี่จนมีภาพหลุดออกมาพร้อมพาดหัวข่าวว่าฉันฉกแฟนชาวบ้านไปพลอดรักในผับทั้งๆที่เขาเข้ามาหาฉันเองฉันปฏิเสธเขาก็ถือวิสาสะเข้ามานั่งด้วย ฉันคิดว่าทั้งหมดมันเป็นแผนที่จ้องจะสกัดขาฉันไม่ให้เกิดในวงการบันเทิง

"สรุปแล้วคุณไม่ได้แย่งแฟนรุ่นพี่เหมือนที่ถูกกล่าวหาใช่ไหมครับ" หมอเซนต์ถาม

"ใช่ ทำไมฉันต้องแย่งด้วย คืนนั้นฉันพึ่งถ่ายซีนกลางคืนเสร็จป้าฉันไม่ได้ไปด้วยฉันเลยขับรถไปผับแถวอโศกจนแฟนของพี่วุ้นเส้นเข้ามาทักและนั่งคุยกับฉัน วันต่อมาข่าวก็ออกโครมๆหาว่าฉันนัดแฟนรุ่นพี่ไปดื่ม-_-"

"แล้วคุณคิดหรือยังว่าหลังจากนี้จะทำยังไง"

"ไม่เคยคิดเลย ฉันไม่อยากกลับบ้านไปทะเลาะกับป้า ไม่อยากออกไปเจอผู้คน"

"นี่ครับ"

หมอเซนต์ยื่นบัตรVVIPสีดำให้ฉัน ฉันมองดูก็รู้ว่ามันคือบัตรสมาชิกของผับชื่อดังแต่เขาจะเอามาใช้ฉันทำไมจะบอกว่าเป็นสวัสดิการของคนไข้ก็คงไม่ใช่

"เพื่อ?"

"เพื่อคุณไงครับ ถ้าคุณเบื่อก็ไปที่นี่ได้เลยที่นี่จะไม่มีใครกล้ายุ่งกับคุณผมรับประกัน^^"

"ทำไมคุณถึงให้ฉัน?"

"รับไว้เถอะไม่ไปก็ไม่เป็นไรถ้าวันไหนเครียดๆก็ลองไปดู ไม่มีใครกล้าแอบถ่ายคุณแน่นอนครับ^^"

"ขอบคุณค่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นอาทิตย์หน้าผมจะขอนัดคุยกับคุณอีกครั้งนะครับ วันนี้ไม่มียาไปทานแต่ถ้าเกิดคุณนอนไม่หลับเอานี่ไปครับ" หมอเซนต์หยิบนามบัตรของตัวเองแล้วเขียนไอดีไลน์ส่วนตัวให้ดาราสาวตรงหน้า

"ต้องขนาดนี้เลยหรือคะ"

"อย่าคิดมากครับ แอดไลน์ไว้ไม่เสียหายมีปัญหาหรือโมโหอะไรพิมพ์มาระบายกับผมได้ตลอด24ชม.^^"

"ขอบคุณค่ะ-_-"

ฉันรีบบัตรVVIPมาอย่างงุนงงแต่ช่างเถอะไว้ค่อยคืนอาทิตย์หน้าก็ได้ วันนี้ฉันว่างมากและวันต่อๆไปก็คงว่างฉันถูกถอดออกจากงานไม่รู้กี่ตัว วงการมายาไม่แรดจริงอยู่ไม่ได้ เหอะ!

"ลูกแพรวใช่ไหม"

เสียงหวานแหว๋วดังมาจากด้านหลังฉันหันไปมองแต่ไม่ตอบอย่างว่าล่ะสีผมฉันเด่นตั้งแต่ห้าร้อยเมตรแล้วนี่เนอะ

"ฉันเองจำได้ไหมขิมไง"

"ขิม?"

"ใช่ๆ ฉันเป็นเพื่อนร่วมคลาสกับเธอไง"

"ขอโทษนะฉันจำไม่ได้จริงๆ"

"ว่าแล้วเธอต้องจำเราไม่ได้ ตอนนั้นเธอเข้าใจเราผิดเรื่องพี่เฟรมไง"

"พี่เฟรม? อ๋อ อืมจำได้แล้วมีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่า"

"แค่มาทักทายน่ะว่าแต่เธอมาโรงพยาบาลทำไมเหรอ^^"

"มาเยี่ยมเพื่อนขอตัวนะ-_-"

ขิมเป็นเพื่อนร่วมคลาสที่ฉันไม่อยากยุ่ง ผ่านมาตั้งหลายปีเธอก็ยังมั่นใจว่าเธอไม่ผิด การที่ฉันจับได้ว่าเพื่อนที่ไปปาร์ตี้ด้วยกันนอนอยู่บนเตียงเดียวกับแฟนฉันมันคือการเข้าใจผิด เหอะ! ไปหลอกเด็กอนุบาลเถอะ

ไหนๆวันนี้ก็ว่างแล้วฉันจะได้กินมันให้เต็มที่ เริ่มจากเยาวราชนี่แหละของทอดของมันที่ฉันได้แต่มองตอนนี้มันกำลังเข้าไปอยู่ในท้องของฉันแล้ว

ตกเย็นฉันก็แวะไปดูเสื้อผ้าคืนนี้จะลองไปใช้บัตรที่คุณหมอให้มาจะได้รู้ว่าผับนั้นมันดีขนาดไหน ฉันลองหาข้อมูลดูแล้วผับESSO ชาวบ้านตาสีตาสาเข้าไม่ได้เด็ดขาด ส่วนใหญ่จะเป็นคุณหนูไฮโซเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าไปแต่ถ้าไม่ใช่VVIPจะขึ้นไปเดินเตร็ดเตร่ชั้นสองไม่ได้

ผับ ESSO 21.00น.

ฉันเดินมายืนรอเพื่อเข้าไปด้านในการ์ดหญิงตรวจละเอียดมาก ถ้าล้วงลิ้นจี่ได้คงล้วงไปแล้ว ฉันส่งบัตรVVIPให้ไปการ์ดหญิงก็รีบสแกนพาฉันเข้ามา พนักงานด้านในจึงพาฉันขึ้นมาด้านบน

ชั้นสองถือว่าสวยมากมีห้องVVIPส่วนตัวกำแพงห้องเป็นกระจกสามารถมองลงไปด้านล่างได้ นับๆแล้วห้องVVIPที่ล้อมรอบน่าจะราวๆ20ห้องได้ ขนาดห้องเท่ากับห้องคาราโอเกะมีห้องนอนเตียง3.5ฟุต คงไว้เป็นห้องเชือดสิท่า

"ขอโทษนะคะค่าใช้จ่ายนี่แพงมากไหม ไม่ใช่ไม่มีเงินนะแค่อยากรู้ค่ะ-_-"

"ค่าใช้จ่ายจะรวมอยู่ในบัตรสมาชิกครับ บัตรของคุณผู้หญิงเป็นบัตรของคุณเซนต์เหมาทั้งผับยังได้เลยครับ^^"

"งั้นเหรอคะ?"

"คุณผู้หญิงต้องการเครื่องดื่มอะไรหรือจะสั่งอะไรกดปุ่มสีแดงบนโต๊ะได้เลยบาร์ด้านนอกจะมีพนักงานรอรับออเดอร์อยู่ครับ"

"ขอบคุณค่ะ ฉันขอคอกเทลเบาๆก่อนอย่างอื่นค่อยว่ากัน"

"ครับ"

ฉันมองลงไปด้านล่างวันนี้มีดีเจฮอลล์ที่ฉันเคยร่วมงานด้วยเมื่อสงกรานต์ปีที่แล้ว รู้สึกชอบผับนี้จังดูแล้วระบบความปลอดภัยดีกว่าผับที่ฉันเคยไปมาเยอะเลย

ก๊อก! ก๊อก!! ก๊อก!!!

แกร๊ก! เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามาพร้อมร่างสูงสง่าที่ฉันพึ่งเจอเมื่อตอนบ่าย

"รอนานไหมครับ^^"

"หมอออ!!!"

-------------------------------------

ไรท์คิดว่าอิเซนต์มันสวบแน่ค่ะมาหามันถึงที่ขนาดนี้ลูกสาวไรท์ไม่รอดแน่