ตอนที่ 3 หลุดปาก
1525 Words
"แม่พายขาเอรินจามียูกกับพี่ภู" เอรินนั่งคุยกับผู้เป็น แม่ ขณะที่กำลังให้นมอธิ
"ต้องรอให้ถึงเวลาก่อนนะคะ ตอนนี้ยังมีไม่ได้"
"มีตอนนี้ไม่ได้หยอคะ เอรินหยากมีตอนนี้"
"ยังไม่ได้ค่ะ เอรินต้องโตเป็นผู้ใหญ่ก่อน"
"เอรินอ้อนอะไรแม่พายครับ" แทนไทยเอ่ยถาม ขณะที่เดินมานั่งข้างๆพรพระพาย
"เอรินบอกแม่พายว่าเอรินจามียูกกับพี่ภูค่ะ...อุ๊บ!..." เอรินรีบเอามือเล็กๆ ขึ้นมาปิดปากตัวเอง เมื่อหลุดพูดเรื่องที่เป็นความลับออกไป
"เอรินจะมีลูกกับใครนะ" แทนไทถามเสียงเรียบ
"แม่พายขา เอรินหลุดปาก ทามงายดี" เอรินหน้าเสีย รีบขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นแม่
"สองคนแม่ลูกมีความลับอะไรกัน" แทนไทถามด้วยสีหน้าจริงจัง อย่างต้องการคำตอบ
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรื่องเพื่อนๆที่โรงเรียนนะคะ เรื่องเด็กๆ พี่แทนอย่าสนใจเลย" พรพระพายตอบบ่ายเบี่ยงไป
"เดี๋ยวนี้พ่อแทนเป็นคนอื่นไปแล้วหรอ เอรินถึงบอกพ่อแทนไม่ได้ ไม่รักพ่อแทนแล้วใช่ไหมครับ" แทนไทแสร้งทำหน้าเศร้า
"เอรินยักพ่อแทน เอรินยอมบอกแย้ว แต่พ่อแทนฉัญญากับเอรินได้ไหมคะ ว่าจาม่ายโกรธเอริน" เมื่อเห็นสีหน้าของพ่อแทน เอรินก็ยอมบอกทันที
"พ่อแทนสัญญาครับ" แทนไทตอบ แล้วมองหน้าพรพระพายอย่างเหนือกว่า
"คือ...เอ...เอรินมีแฟงแย้วค่ะ" เอรินตัดสินใจบอกไป
"เอรินมีแฟน!" แทนไทพูดเสียงดังด้วยความตกใจทำให้อธิที่กำลังจะเคลิ้มหลับ ตกใจเสียงของเขาจนร้องไห้เสียงดังลั่น
"แง้งงง...อุแว้...อุแว้"
"ทำไมต้องเสียงดังด้วยคะ อธิตกใจจนร้องเลย โอ๋ๆๆไม่ร้องนะคะ หม่ำๆ นะ" พรพระพายเอ่ยเสียงดุ ก่อนจะปลอบลูกชาย
"โอ๋ๆๆ ก็พี่ตกใจ อยู่ๆ เอรินก็มาบอกว่ามีแฟน เอรินพึ่งจะสี่ขวบเองนะลูก" แทนไทบอกพรพระพาย ก่อนจะหันมาคุยกับเอริน
"เยาคบกันมาตั้งแต่เอรินฉามขวบแย้วนะคะ เยาฉัญญากังว่าพอเยาโตขึ้งเยาจาแต่งงานกัง"
"แล้วพี่ภูคือใคร" แทนไทถามเสียงเรียบอีกครั้ง
"พี่ภูเปงเพื่องพี่อาชิค่ะ"
"แล้วพี่อาชิยอมหรอครับ"
"พี่อาชิม่ายยู้ค่ะ เยาแอบคบกัน พ่อแทนอย่าบอกพี่อาชิกับเอวานะคะ"
"พ่อแทนต้องบอก พี่อาชิจะได้จัดการ"
"แม่พายขา พ่อแทนจาบอกพี่อาชิ เอรินจาทามงายดี เอรินเสียจาย เอรินม่ายหน้าหลุดปากเยย อึก...อึก..." เอรินหันไปขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นแม่ พร้อมทั้งทำท่าจะร้องไห้
พรพระพายอุ้มอธิลงไปนอนในที่นอนสำหรับเด็ก ก่อนจะมานั่งคุยกับสองพ่อลูกต่อ
"พี่แทน เอรินร้องไห้เลยเห็นไหม โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะคะคนเก่งของแม่พาย"
"แล้วพายจะให้พี่ยอมให้เอรินมีแฟนหรอ ลูกเราพึ่งจะสี่ขวบเองนะ แล้วถ้าเกิดไอเด็กผู้ชายคนนั้นมันทำอะไรลูกของเราหล่ะ ไม่ๆ ยังไงพี่ก็ต้องตัดไฟแต่ต้นลม พี่ต้องบอกให้อาชิจัดการ หรือไม่พี่ก็ต้องไปจัดการเอง พรุ่งนี้พี่จะไปโรงเรียนลูก" แทนไทเถียงหัวชนฝา
"เขายังเป็นเด็กอยู่เลยนะคะ ภูก็เป็นเพื่อนอาชิแล้วก็ยังเด็กเหมือนอาชิ แล้วอาชิคงไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรน้องหรอก"
"ก็ใช่ไง พี่ถึงบอกว่าต้องจัดการ ก่อนจะเกิดเรื่องขึ้นมา แล้วพายเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าเด็กนั้นเป็นเด็กดี หัวนอนปลายเท้าเป็นยังไงเราก็ไม่รู้ พายจะยอมให้มาคบกับลูกสาวเราได้ยังไง ยังไงพี่ก็ไม่ยอม" แทนไทยังคงยืนยันคำเดิม
เอรินได้แต่นั่งมองหน้าพ่อแทนกับแม่พาย เถียงกันตาปริบๆ
"พี่แทนคิดมากไปหรือเปล่าคะ อาชิกับภูเป็นเพื่อนสนิทกัน ภูก็ต้องดีในระดับหนึ่งไม่งั้นอาชิคงไม่คบเป็นเพื่อน เรื่องหัวนอนปลายเท้าก็เช่นกัน ถ้าไม่ดีไม่มีคงไม่ได้มาเรียนโรงเรียนนี้หรอกค่ะ แล้วพี่แทนอยากให้เพื่อนทะเลาะกันหรอคะ เรื่องเอรินกับภูเป็นเรื่องของอนาคตด้วย และที่สำคัญเรื่องนี้เราก็เคยคุยกันไปแล้ว พายนึกว่าพี่แทนจะเข้าใจแล้วเสียอีก " พรพระพายพูดเสียงดังขึ้น เมื่อสามีอย่างแทนไทไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย
"นี่พายกำลังสนันสนุนให้ลูกมีแฟนตั้งแต่อายุสี่ขวบนะ แล้วที่เราคุยกันตอนนั้นมันก็เป็นเรื่องของเอวา แค่เอวามีแฟนเป็นผู้หญิงสองคนพี่ก็แทบจะบ้าแล้ว นี้เอรินยังจะมีแฟนขึ้นมาอีกคน ถูกของพายว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของอนาคต แต่ถ้าเราจัดการเสียตอนนี้มันจะไม่ดีกว่าหรอ"
"พายไม่ได้สนับสนุน พี่แทนเข้าใจคำว่าความรักแบบเด็กๆไหมคะ เขาสนิทกับใคร เขาก็คิดว่าคนนั้นเป็นแฟน พี่แทนจะให้พายอธิบายอีกกี่ครั้งพี่แทนถึงจะเข้าใจ พายเหนื่อยจะคุยกับพี่แล้ว ไปค่ะเอรินเราพาน้องไปนอนที่ห้องกันดีกว่า แล้วพายบอกพี่แทนไว้ตรงนี้เลยนะถ้าเด็กต้องทะเลาะกันจนมีเรื่องชกต่อยกันเมื่อไร พี่แทนนอนนอกห้อง" พรพระพายบอกเสียงดังเด็ดขาด ก่อนจะอุ้มเอรินลงจากตัก แล้วเดินไปอุ้มอธิออกไป
"พาย! พายพูดเหมือนพี่ผิดเลยนะ พี่ไม่ยอมนอนนอกห้องเด็ดขาด พาย!" แทนไทตะโกนเรียกเสียงดัง แต่พรพระพายก็ไม่แม้แต่จะเหลี่ยวหลังกลับมา
"เอรินขอโต๊ด เพราะเอริน แม่พายกับพ่อแทนถึงได้ทะเยาะกัน" เอรินพูดขึ้นเมื่อเข้ามาในห้องนอน
"ไม่ใช่ความผิดของเอรินเลยค่ะ แต่เอรินก็ต้องเข้าใจพ่อแทนกับพี่อาชิด้วยนะคะ เพราะพ่อแทนกับพี่อาชิรักและเป็นห่วงเอรินรู้ไหม เขาถึงได้หวงและห่วง กลัวว่าเอรินจะเจอคนไม่ดี เอรินเข้าใจที่แม่พายพูดใช่ไหมคะ"
"เข้าจายค่ะ เอรินจาจบปัญหานี้เอง"
"เอรินจะจบปัญหานี้ยังไงคะ"
"เอรินจาไปบอกเยิกพี่ภู"
"แล้วเอรินไม่เสียใจหรอคะ"
"เสียจายค่ะ เสียจายมาก แต่เอรินยักพ่อแทน ยักพี่อาชิ เอรินยอมเสียจายคงเดียว"
"พี่แทนได้ยินที่ลูกพูดไหมคะ" พรพระพายพูดขึ้น เธอเห็นแทนไทยืนอยู่หน้าห้องตั้งนานแล้ว จากภาพสะท้อนในกระจก
"เอริน พ่อแทนขอโทษครับ" แทนไทเดินเข้าไปนั่งข้างเอริน ก่อนจะอุ้มขึ้นมานั่งกอดบนตัก
"เอรินม่ายโกรธพ่อแทนค่ะ เอรินจาไปบอกพี่ภูเองว่าให้เยาห่างกับชักพัก" เอรินบอก
"เอรินลูก หนูไปจำคำพูดแบบนี้มาจากไหน" แทนไทพูดอย่างอึ้งๆกับคำพูดของเอรินที่ดูเกินกว่าวัย
"เอรินคิกเองค่ะ เอรินมีฉมอง"
"อ๋อ ครับ พ่อแทนผิดเองที่ถามเอริน"
"เอาแบบนี้ไหมคะ เอรินกับพี่ภูก็คบกันแบบเพื่อน แบบพี่น้องไปก่อน พอโตขึ้นถ้าพี่ภูกับเอรินอยากเป็นแฟนกันจริงๆ ถึงเวลานั้นแม่พายว่าพี่อาชิกับพ่อแทนจะต้องไม่ขัดขวางเอรินกับพี่ภูหรอก แบบนี้ดีไหมคะ"
"ค่ะแม่พาย เอรินจาพยายามทามใจให้ได้ เอรินจารอวังนั้น"
"พี่ไม่ยอม" แทนไททำปากบอกพรพระพายโดยไม่ออกเสียง
"โอ๊ย!!!" แทนไทร้องลั่นเมื่อโดนเรียวนิ้วของพรพระพายบิดไปที่หลังเต็มแรง
"พ่อแทนเป็นอาไย" เอรินถามด้วยความตกใจ
"ไม่รู้อะไรกัดหลังพ่อแทนครับ" เขาตอบพลางมองหน้าคนทำอย่างเอาเรื่อง
"ไหนๆ เอรินดูให้" เอรินก็คลานไปเปิดเสื้อดูหลังให้ผู้เป็นพ่อ
"ม่ายเหงมีตัวไยเยย แต่มียอยฉีแยง"
"มันคงหนีไปแล้วครับ เดี๋ยวถ้าพ่อแทนเจออีก พ่อแทนจับกดลงเตียงให้ลุกไม่ขึ้นเลยครับ" แทนไทบอกพร้อมทั้งจ้องหน้าพรพระพายอย่างคาดโทษ แต่เธอก็ทำเป็นไม่สนใจ
- Writer
