อริสาขับรถมาถึงรีสอร์ตริมทะเลแห่งหนึ่งในปราณบุรี และตอนที่หญิงสาวมาถึง เป็นช่วงเวลาที่พระอาทิตย์กำลังตกดินพอดี แม้ทะเลฝั่งนี้จะไม่เห็นพระอาทิตย์จมน้ำ แต่แสงสีส้มอมทองของมันก็ส่องประกายให้น้ำทะเลงดงามระยิบระยับจับตา
“ยายพาย แกพาลูกไปเดินเล่นแถวชายหาดก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวฉันจัดการที่พักให้ก่อน”
อริสาพูดจบก็เดินไปทางเคาน์เตอร์แผนกต้อนรับ มีพนักงานสาวนั่งประจำอยู่คนหนึ่ง เมื่อเห็นเธอ จึงลุกขึ้นยืนทันทีพร้อมกับยกมือไหว้
“คุณทรายใช่ไหมคะ” พนักงานต้อนรับยิ้มให้อย่างเป็นมิตร อริสายิ้มตอบ ก่อนเอ่ยถามไปว่า
“ใช่ค่ะ พี่นกแจ้งไว้แล้วเนอะ”
“ค่ะ พี่นกให้คนเตรียมที่พักไว้ให้เรียบร้อยแล้ว รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวหนูจะให้พี่แม่บ้านพาไปที่บ้านพักค่ะ”
“โอเค ขอบคุณค่ะ”
อริสายิ้มแล้วเดินกลับไปที่รถเพื่อขนของลงมาเตรียมไว้ให้พนักงานของรีสอร์ตช่วยขนไปไว้ยังที่พัก
นก หรือนิภาวรรณ เป็นรุ่นพี่ที่ทำงานเก่าของอริสา ก่
