พ่อมดเปลี่ยนคฑาให้กลายเป็นมีดดาบแล้วใช้มันกรีดลงที่หน้าอกด้านซ้ายของนางภูติภูเขา แล้วดึงผลึกทับทิมออกมาจากร่างของนาง ทันทีที่ผลึกถูกควักออกมาร่างของนางภูติก็สลายกลายเป็นผงธุลีกองอยู่บนพื้น ไม่เหลือเค้าร่างงดงามที่เขาเพิ่งเสพสมไปเลย ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกผิดในใจของพ่อมดหนุ่มเท่านั้น แต่หน้าที่ย่อมสำคัญกว่าความรู้สึกของตัวเอง พ่อมดคาไลน์จึงต้องทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จ เขาร่ายเวทย์สวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วเดินออกมาจากถ้ำของนางภูติภูเขา และได้พบกับนางภูติจิ๋วที่รออยู่
“ท่าน... ท่านเจอท่านวาเลนหรือไม่”
เฟริเซียเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา หลบสายตาคนตัวโตกว่าอย่างมีพิรุธ
“พบแล้ว...”
อีกฝ่ายยิ้มกว้างมองท่าทางของนางภูติจิ๋วแล้วรู้สึกขบขัน นางคงไม่รู้ว่าเขารู้ว่านางแอบดูเขาเสพสมกับหัวหน้าภูติอยู่ แต่พูดไปนางจะขัดเขินเสียเปล่า พ่อมดคาไลน์จึงเลือกจะเงียบไว้
“แล้วท่านวาเลนยอมมอบผลึกทับทิมให้
