ผ่านในงานปาร์ตี้ที่สนุกสนาน แต่ฉันไม่สนุกกับมันเลย
“แซมหายไปไหนมาอะ” เอวาลีนที่เดินหน้าแดงก่ำมาทางฉันด้วยท่าทีเมาๆ
“ เข้าห้องน้ำนะ พอดี....ท้องเสีย” ฉันพูดกับเอวาลีนอย่างยิ้ม
“ ฉันอยากจะกลับ...” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดในสิ่งที่ต้องการออกไป
“ อ้าวแซมมี่หายไปไหนมาลูก ใกล้เวลานั่งเทียนเอ้ยเป่าเทียนแล้วนะ” พี่เฮเลนที่มึนเมาควงกับชายหนุ่มอีกคนหนึ่งเดินมาทักทายฉัน
ซึ่งชายหนุ่มคนนั้นก็คือนายแบบที่เธอปั้นขึ้นมาเอง..
อย่างที่บอกว่าเธอเป็นสาวสองที่สวยมากๆ ไม่แปลกถ้าผู้ชายบางคนจะสนใจ
“ งั้นผมไปเอาเครื่องดื่มนะ” ผู้ชายคนนั้นบีบแก้มของพี่เฮเลนก่อนจะเดินแยกออกไป
“ ไปๆ เข้าไปในงานกันสาวๆ” พี่เฮเลนลากเราสองคนกลับเข้าไปงานภายในตัวบ้าน
ที่ปิดไฟมืดสนิท และคนรวมๆ สามสิบกว่าคนก็กลับเข้าในนั้น เพื่อที่จะรวมฉลองวันเกิดให้เจ้าของงาน
ซึ่งแน่นอนว่า ฉันไม่กล้าที่จะขอตัวกลับแน่ๆ และไหนจะมือของพี่เฮเลนที่ควงแขนของฉัน
“ เดี๋ยวมานะ ไปจุดเทียนก่อน” เสียงเอวาลีนดังขึ้น ก่อนที่เธอจะหายไป
ฉันมาที่นี้ไม่ใช่เพราะวันเกิดของใคร แต่มาเพื่อรู้จักกับพี่เฮเลน และฉันควรอยู่ต่อเพื่อสนิทกับเธอมากขึ้น และฉันควรจะต้องอดทนสู้กับตัวเอง และสิ่งรอบกายนี้ให้ได้ ฉันเหลือบมองพี่เฮเลนอย่างยิ้มๆและมีหวัง
ฟู๊บบบบบบบ เสียงคัตเอาท์ไฟในงานดับลงสนิท...
“ ขอขุ่นแม่ถ่ายไอจีสตอรี่แปป” พี่เฮเลนปล่อยแขนที่ควงฉันออกก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาอัดวิดีโอเหมือนกับคนอื่นๆ
คนเกือบสามสิบกรู่เข้ามารอบโต๊ะขนาดกลางลายหินอ่อนสุดหรู จึงทำให้พื้นที่ในงานแคบลง
ฟั่บบบ ฟึ๊บบบ เสียงของผู้คนที่เริ่มตีวงเข้ามาเบียดเสียดเพื่อร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้กับเจ้าของงาน และเริ่มต้นความชุลมุนวุ่นวายจนสลับที่สลับทางไปหมด
ฟึ๊บบบ ร่างของใครบางคนชนเข้ากับแผ่นหลังของฉัน
ก่อนจะขยับแนบชิดราวกับจะเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายของฉัน
happy birthday to you
ขาของคนด้านหลังแนบชิดกับขาของฉัน...เพราะคนเบียดและแออัด
happy birthday to you
แต่ว่า...
มือของเขาค่อยๆ..เลื่อนมาจับที่เอวบาง..อย่างช้าๆ....ยิ่งเบียดเข้ามา เขาก็ยิ่งบีบเอวของฉันกดแน่น..
happy birthday to you
เสียงร้องเพลง แฮปปี้เบริ์ดเดย์ดังก้อง เสียงไฟจากเทียน เริ่มเคลื่อนที่ตามตำแหน่งของเค้กนั่น
มือนั่นค่อยๆลูบขึ้นลงระหว่างสะโพกกับเอวบ้าง...
และฉันเหลือบหันไปมองพบว่า มันเป็นเงาลางๆของผู้ชายคนหนึ่ง...
“ แฮปปี้เบริ์ด...เดย์...ทู....ยูววว...เป่าได้” เสียงร้องเพลงดังสนั่น และเจ้าของวันเกิดที่กำลังอธิฐานเตรียมที่จะเป่านั่น.....
มือของชายคนนั้นเริ่มที่จะลุกล้ำฉันมากขึ้น
ฉันรวบรวมสติที่มีเพื่อที่จะต่อต้านความรู้สึกของตัวเอง
ฟุ๊บ ฉันปัดมือของผู้ชายคนนั้นออกไป
ลมหายใจอุ่นๆที่พ่นใกล้ลำคอ ขยับตัวมาเบียดกับฉันมากขึ้น
ก่อนจะใช้บางสิ่งที่น่ารังเกียจนั้น ถูกไถกับด้านหลังของฉันอย่างแนบแน่นและบดขยี้
มือไวๆนั้นฉวยโอกาส ที่จะจาบจ้วงล้วงตรงใจกลางความเป็นสตรี
แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากร้องออกไปแม้ว่าเขากำลังจะคุกคามทางเพศฉันอยู่ก็ตาม
บรรยากาศในงานยังคงครึกครื้น และเสียงอวยพร เสียงถ่ายภาพไปที่เจ้าของงานดังก้อง
กลบกับความมืดมิดที่ไม่มีใครรู้ว่าฉันกำลังเจอกับ
หมับ...หน้าอกของฉันถูกบีบขย้ำ และชายคนนั้นยังลูบไล้ลงต่ำไปที่ท่อนล่างใต้สะดื้อ
ฉันพยายามจะขัดขื่นทั้งที่จริงๆแล้ว ทุกสัมผัสทางกาย ทางเพศนั้นมันไวต่อฉันและโรคที่ฉันเป็นอยู่เอามากๆ
“อย่าดิ้น ถ้าไม่อยากให้คนหันมาทั้งงาน” ชายคนนั้นเอ่ยขึ้นข้างๆใบหูของฉัน
ก่อนจะควักเอาของเขาออกมา ดุ้นๆกับร่องกลางระหว่างขาหนีบของฉัน
อย่างไม่อายหรือเกร็งว่าจะมีใครเห็น...
มือของเขาค่อยๆ จับขาของฉันทั้งสองข้างที่หนีบกันๆไว้แน่น ออกจากกันช้าๆ
กระโปรงราตรีค่อยๆถูกขยับขึ้นทีละเล็กทีละน้อย....จนเกือบจะถึงโคนข้าง..
“ เฮ้ๆๆๆๆ....” เสียงคนในงานร้องเฮ้ เย้กันก่อนที่..
ฟุ๊บบบบบ เสียงไฟในงานจะติดขึ้นสว่างไสวไปทั่วบ้าน
“ เฮืออกก” ฉันหายใจอย่างติดๆขัดๆ และตัวสั่นอย่างทำอะไรไม่ถูก
พรึ๊บบบ กระโปรงยาวของฉันสะบัดลงอยู่ในแบบเดิม
ใจของฉันที่เต้นสั่นระรัว...ร่างกายที่สูบฉีดและความ..เสียวซ่านนั้นที่ทวีคูณเป็นเท่าตัว
ฉันหันกลับไปหาเขาคนนั้น...
“ นาย” เขาคือผู้ชายคนที่คั่วอยู่กับพี่เฮเลน
ฉันก้าวถอยหลังเล็กน้อย อย่างสั่นๆ
ทั้งที่ร่างกายตอบสนองเขาอย่างห้ามไม่ได้
ผู้ชายคนนั้นลูบเป้ากางเกงของเขาที่ตุงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่เขาจะใช้ลิ้นดุนที่กระพุ้งแก้ม ราวกับต้องการสื่ออะไรบ้างอย่างกับฉัน
“ ไม่นะ.....หยุด..” ฉันเอามือจิกเข้าที่มือทั้งสองข้างให้หยุดใจเอาไว้
ทั้งที่ร่องสวาทของฉันร้อนผ่าวและคันราวกับต้องการเสียดสีกับบางสิ่ง
ฉันพยายามควบคุมปีศาจร้ายนั้น แม้ว่ามันเกือบจะทนไม่ได้อีกแล้ว
ฉันควบคุมมันมาเกือบสิบแปดปีและฉันจะเสียท่าให้มันไม่ได้
ผู้ชายคนนี้ฉันไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ...
ฟึ๊บบบ ชายคนนั้นผลักฉันเข้าไปหลบมุมหลังกำแพงนิ่งหลังจากที่ทุกคนออกไปจากทบริเวณนี้ เพื่อตรงไปโดนสระว่ายน้ำและปาร์ตี้กันต่อ...
เขามองตรงมาที่หน้าของฉัน และจับปากคางแน่นก่อนจะ....
จ๊วบบบ ประกบปากจูบฉันอย่างดูดดื่ม ซึ่งปีศาจร้ายในตัวของฉัน
ก็จูบตอบกลับไปอย่างเร่าร้อนทันที
มือของเขาขย้ำเข้าที่หน้าอกอย่างรุนแรง ยิ่งทำให้ฉัน..เสียวซ่านมากขึ้นและมากขึ้น
ซึ่งฉันในเวลานี้ไม่ต่างจากผู้หญิงใจแตกทั่วๆไป
ความร่านและไฟราคะของโรคร้าย แผดเผาทำลายสติยั้งคิดและความถูกต้อง
เขาพยายามจะถลกกระโปร่งของฉันขึ้นอีกครั้ง...ซึ่งร่างกายของฉันกลับต้องการ
ต้องการที่จะนอนกับเขา ทั้งที่ไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ...
“ เธอสวยมาก..สวยที่สุด” เขาพูดพ่นกลิ่นแอลกอฮอล์นั้นออกมา
ฉันแทบจะล้มทั้งยืน ด้วยความรู้สึกต้องการที่เกินจะควบคุม
โรคร้ายกำเริบ ความรู้สึกหวาบหวิวและแทบจะขาดใจ...ถ้าฉันไม่ได้นอนกับเขา...
ชายคนนั้นดึงมือของฉันไปจับที่ของเขาที่ใหญ่ตุงขึ้นจนแน่นคับกางเกง...
“ไม่ ไม่ ไม่ฉันจะทำ”
พรึ๊บบ ฉันผลักตัวของเขาออกทันทีอย่างหวาดกลัว
ก่อนจะ
เพี้ยะ !!! ฉันสะบัดมือตบใบหน้าของตัวเองอย่างตั้งสติ
ความเจ็บเนี้ยแหละที่จะเรียกสติของฉัน
เพี้ยะ ๆ เพี้ยะๆ ฉันตบหน้าตัวเองและถอนห่างจากชายคนนั้น
“ เฮ้ๆ ตบหน้าตัวเองทำไม..” ชายคนนั้นพยายามจะเดินเข้ามาหาฉันอย่างตกใจไม่แพ้กัน...
.......
“ เราขึ้นห้องกันก็ได้” ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ..
...........
“ เนตัลไปทำอะไร ตรงนั้น.....พี่หาเธอทั้งงานเลยนะ” เสียงของพี่เฮเลนกระแทกเสียงและดังขึ้นจากด้านหลังของเราสองคน...
ก่อนที่เธอจะเดินมาคั่นกลางระหว่างฉันกับผู้ชายของเธอ...
สีหน้าของเธอไม่พอใจอย่างชัดเจน...
“ อ้าวพี่เฮเลน ผมตามหาพี่แทบแย่” ผู้ชายคนนั้นพุ่งเข้าโอบพี่เฮเลน
“ ผมแค่มาถามหาพี่จากเธอคนนี้นะ” ชายคนนั้นตอบกลับราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
และรีบพาเธอเดินเข้างานไปทันที เธอเองก็ดื่มจนเมาไม่ต่างกัน
แต่คนที่กำลังแย่ คือฉัน..ฉันต่างหากที่ควบคุมมันไม่ได้แล้ว
ฉันวิ่งออกจากงานมา อย่างเสียสติ เหงื่อตกและหอบเหนื่อย...
“ แท็กซี่...” ฉันโบกเรียกแท็กซี่คันหนึ่งที่ขับผ่านมา...
ก่อนที่จะบอกที่อยู่ของบ้านตัวเอง...
และแน่นอนว่าฉันที่..ร่องรักเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานแห่งความใคร่ จนแทบจะเดินก้าวขาไม่ออก
ฉันรู้สึกต้องการมากๆ และต้องการกับผู้ชายทุกคนๆ....และฉันกลัวว่า..กลัวว่าตัวเองจะ...
ยังไม่ทันจะก้าวขึ้นไปได้...
“ ยังไม่ไปดีกว่าค่ะ...ขอโทษที” ฉันหันหน้ากลับมาทันที และปิดประตูรถแท็กซี่
ใบหน้าที่หน้าระอุ ความต้องการที่ไม่มีที่ระบาย
ฉันจำใจเดินกลับเข้าไปในงานอีกครั้ง
แต่ความรู้สึกของครั้งนี้มันทวีคูณ และรุนแรงมากกว่าครั้งไหนๆ
เพราะมันถูกปลุกเร้าด้วยผู้ชายจริงๆ และของจริงความรู้สึกที่เป็นจริง...
“ อื้อออออออ” ฉันหมัดแน่น ความต้องการที่แทบจะยับยั้งไม่ได้อีกแล้ว
ฉันแทบอยากจะร้องกรี้ดออกมาให้ดังที่สุด ฮอร์โมนแอนโดรเจนที่หลั่งออกมามากเกินว่าปกติ
และ...ความต้องการที่มีมากกว่าผู้หญิงที่ถูกยาปลุกเซ็กส์เข้าไปซะอีก
แอ๊ดด... ปั๊กกก..
ฉันผลักประตูเข้ามาในห้องว่างห้องหนึ่ง
ก่อนจะทรุดตัวลงนอนกับพื้น ราวกับขาดสติ...
มือบีบแน่นที่หว่างขาและขย้ำอยู่แบบนั้น เพราะมันร้อนและต้องการบางอย่าง
จนฉันแทบจะยืนไม่ไหว ต้องการบางอย่างทิ่มเข้าไป สอดเข้าไป...
ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองแสงไฟบนห้องก่อนจะเริ่มถอดเสื้อผ้าออกจนหมด
ด้วยความร้อนที่แผดเผาจากด้านในร่างกาย
ความใคร่ที่ไม่รู้อิ่ม ความต้องการที่ไม่รู้จัก..
ฉันบี้นิ้วลงกับกางเกงลายลูกไม้จน ยับเข้าไปด้านในร่องสวาท ฉันแอ่นกายสู้ปลายนิ้วตัวเองอีกครั้ง
“ ฮื้อออ อือ้ออ” ฉันร้องครางออกมาทั้งน้ำตาอย่างไม่อาจจะห้ามหรือต้านทานมันได้....
“ทำอะไรอะ?” เสียงของใครอีกคนดังขึ้นจากด้านหน้าประตูห้องที่ไม่ได้ล็อกนั่น...
ฉันหันไปมองเขาอย่างเลื่อนลาง ความต้องการที่ไม่สนอีกแล้วว่าเขาคือใคร
และสิ่งที่ต้องการคือการได้นอนกับเขา เพื่อหยุดอาการบ้านี่ เพื่อหยุดอาการทรมานแบบนี้
“ หรือเขาจะเป็นแค่ภาพจินตนาการเท่านั้น..” ฉันมองไปที่ชายคนนั้น ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปจนลึกสุดโคนสายตายังคงมองตรงไปที่แววตาของชายคนนั้น
เสื้อผ้าที่ไม่มีแนบกาย
มืออีกข้างที่บีบหน้าอกและยอดปถุมทันเร้าอารมณ์ตัวเอง ก่อนที่จะขยับขึ้นนั่งหน้าตรง
และมองที่เขาพร้อมๆกับช่วยตัวเอง...
“ เธอมัน..” เสียงนั้นสั่นๆ ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องและกดล็อกประตูแน่นหนา...
เพราะเหมือนจะมีเสียงของใครกำลังเดินมาทางนี้...
ฉันที่นั่งบดขยี้ร่องสวาท และจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ยั่วยวนอย่างไม่ได้ตั้งใจจะเป็น..
เขาที่มองเรือนร่างของฉันอย่างนิ่งไป เรือนร่างที่บิดตัวยั่ว..และสอดนิ้วคาเอาไว้แบบนั้น
ยอดปถุมทันสองเต้าที่ชี้ตรงที่ใบหน้าของเขาและสะโพกที่ขยับเบาๆ....
“ เธอกำลังยั่วฉันนะ..” มอร์ฟินมองเรือนร่างอย่างไม่ละสายตาไปไหน
“ นอนกับฉันสิ”
“ เอากับฉันที”
“ ....มอร์ฟิน....”