(MORPHINE TALK)
“เดี๋ยวมา” สามีในนามของฉันเลี้ยวรถเข้ามาในปั๊มน้ำมัน เขาจอดหน้าร้านสะดวกซื้อแล้วจากนั้นก็ลงจากรถเข้าร้านสะดวกซื้อไป ไม่ถึงสองนาทีเขาก็เดินออกมาแล้วกลับเข้ามานั่งในรถ
“อย่า” ฉันร้องห้ามเมื่อเขาแตะที่เส้นผม และใบหน้าของฉัน
“อย่าเพิ่งดุสิ หน้าบวมหมดแล้ว” เขาเกี่ยวเส้นผมทัดที่ใบหูให้ฉัน จากนั้นเขาก็นำผ้าเย็นมาที่ซื้อจากร้านสะดวกซื้อมาซับบริเวณแก้มของฉัน ซึ่งถ้าให้เดาใบหน้าของฉันมันก็คงเกิดรอยฝ่ามือจากการตบของเขา
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครตบฉันสักคน มีไอ้หมอบ้านี่แหละที่กล้า
“อย่าเอาผ้านั่นมาใช้กับฉัน” ฉันบอกด้วยใบหน้านิ่งเรียบ และหันหน้าหนีออกจากผ้าเย็น
“ฉันเพิ่งซื้อมา มันไม่ได้สกปรกหรอก อย่าสำอางให้มากนัก”
“แต่ร่างกายฉันแพ้สารที่อยู่ในผ้าเย็น” ฉันบอกเหตุผล แล้วทำหน้านิ่งดังเดิม
“เธอควรจดของที่เธอแพ้ให้ฉัน ฉันจะได้จำและไม่นำมาใช้กับเธอ” เขาบอกระหว่างที่วางผ้าเย็นลง แล้
