(MORPHINE TALK)
สามเดือนต่อมา
“เดี๋ยวมานะ แป๊บเดียว” วอร์มลุกเดินออกจากห้องวีไอพีของผับ ทิ้งฉันไว้กับเพื่อนเขาอีกแล้ว แต่ก็จะรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยเพราะฉันค่อนข้างสนิทใจกับเพื่อนวอร์มบ้างแล้ว
ก็นี่มันเกือบสามเดือนแล้วไง ที่ฉันได้เจอ ได้คุย ได้สังสรรค์กับเพื่อนเขาแทบทุกวัน ไม่กลับไปทำงานทำการกันบ้างหรือไงก็ไม่รู้
“หายใจโล่งเลยเหรอฟีน” ริมผาถึงกับถามขึ้นเมื่อฉันถอนหายใจออกมายาว ๆ เพราะความโล่ง หลังจากที่นั่งนิ่ง ๆ ให้วอร์มจัดผมจัดเผ้าปกปิดเนื้อตัว
“อืม” ฉันยิ้มกลับไปเล็กน้อย
“มันคงหวง แต่ถ้าจะขังไว้ในห้องก็คงกลัวฟีนเฉา เลยต้องพกมาด้วย แต่พอพกมาด้วยก็ไม่ชอบให้ใครมองไง มันเลยต้องคอยประกบข้างตลอด” ริมผาพูดต่อ แต่ก็ประกบเกินไปจนฉันหายใจหายคอลำบาก แล้วห้ามฉันหันไปยิ้มให้ใครด้วย อะไรจะบ้าขนาดนั้นก็ไม่รู้
“มันติดเมียไง ห้ามกูเรียกนางฟ้าให้ได้ยินด้วยไม่งั้นแม่งจะแอบฉีดย***าบอของมันใส่กู” กีต้
