“ไอเป็นคนไทยน่ะ ยูรู้จักเมืองไทยใช่ไหม” เธอตอบในขณะที่เดินมาถึงหน้าห้องพอดี
“รู้สิ เคยไปมาแล้วด้วยนะ แต่ทำไมไอถึงไม่ได้เจอยูตั้งแต่ตอนนั้นนะ พรหมลิขิตนี่มันช่างเล่นตลกกับชีวิตคนเราซะจริงเลย แต่ไม่เป็นไร ถึงเจอกันตอนนี้ก็ยังไม่สายที่เราจะได้ทำความรู้จักกัน ยูว่าจริงไหมสเตร่า” เธอยิ้มแหยๆ ทั้งแปลกใจทั้งอึดอัดในความรุกหนักของอีกฝ่ายทั้งที่เพิ่งเจอกัน
“คนไทยนี่ดูสวยหวานมีเอกลักษณ์นะว่าไหม โดยเฉพาะยู” ความอึดอัดดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นทุกขณะ จนเธอพยายามจะแยกตัวออกไป แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้น
“เฮ้! นี่ยูเรียนอยู่ห้องนี้เหรอ พระเจ้า! ไอชักเชื่อในพรหมลิขิตแล้วสิ ไอก็เรียนห้องนี้เหมือนกัน คราวนี้เราคงได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น” สุดที่รักเพียงหันมายิ้มแหยๆ ให้ แล้วก็รีบแยกตัวออกมา
“ขอโทษนะ ที่ตรงนี้ยังว่างอยู่รึเปล่า” เธอเข้าไปถามผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อเห็นว่าที่ข้างๆ อีกฝ่ายว่างอยู่ แต่ยังไม่ทั
