EP 3 : ได้แล้วทิ้ง
869 Words
เกมรัก : ตอนที่ 3
บรื้น บรึ้นนน......
รถสปอร์ตสีดำคันหรูที่มีไม่กี่คันในประเทศ และหนึ่งในนั้นเขาคือเจ้าของ กำลังแผดเสียงคำรามดังไปทั่วบริเวณลานจอดรถในมหาลัยชื่อดัง
"กรี๊ด กรี๊ดดดด พี่เควินอย่างเท่"
"พ่อของลูกฉันในอนาคต"
"คนอะไรทั้งรวย ทั้งเท่ แบดบอยตัวพ่อ แบดๆแบบนี้ฉันชอบ"
เสียงพูดคุยของนักศึกษารุ่นน้องรุ่นพี่ที่คลั่งไคล้ในตัวหนุ่มฮอตประจำมหาลัยชื่อดัง สาวเล็กสาวใหญ่ต่างหมายปอง หนุ่มหล่อสไตล์ยุโรป ส่วนสูง 180 ใบหน้าคมเข้ม สีผมดำสนิทขับกับผิวขาว นัยส์ตาสีน้ำตาลอ่อนชวนสะกดจิตและเคลิบเคลิ้มไปกับนัยส์ตาคู่นั้น
"ไอ้เหี้_นี่มาทีไร ทำเอาสาวๆแตกตื่นกันหมด"
"หน้าตาหล่อระดับพระเอก แต่ความชั่วนั้นเหนือมนุษย์" สองชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาไม่แพ้กับบุคคลที่พูดถึงกำลังนินทาเพื่อนสนิทตัวเองที่กำลังเดินตรงมาหาเขาทั้งคู่
"นินทากูกันสนุกปาก แน่ใจว่ามึงไม่เหี้_เหมือนกัน" น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นทันทีเมื่อเดินมาถึงเพื่อนสนิทของเขาทั้งสองคน
"มึงรู้ได้ไงว่ากูด่ามึง กูกับไอ้ไทม์อาจจะชื่นชมมึงอยู่ก็ได้" โจเซฟเพื่อนสนิทของเขารีบพูดขึ้นทันที
"ถูกของไอ้เซฟ" ไทม์พยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อนสนิท
"ก็ถ้าพวกมึงไม่เหี้_เหมือนกูคงไม่อยู่ด้วยกันจนถึงปีสุดท้ายหรอก" เควินพูดอย่างรู้ทัน เพราะเขาทั้งสามคนถ้านิสัยไม่เหมือนกันคงอยู่ด้วยกันไม่ได้
"หึ! อันนี้ก็ไม่เถียง" ไทม์เห็นด้วยกับคำพูดของเควิน
"เด็กใหม่มึงได้ข่าวว่ากินเรียบร้อยแล้วเหรอวะ เด็ดไหมวะ" โจเซฟถามด้วยความอยากรู้เพราะเขาได้ข่าวมาว่าเควินกำลังขั้วกับเด็กใหม่ในมหาลัย
"ก็ดีแก้เงี่_นกูไปได้" เควินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่ได้ตื่นเต้นอะไรแม้แต่น้อย
"กูฟันธงว่าทิ้งแล้ว ตามฉายาได้แล้วทิ้ง"
"กูไม่ได้ฟันแล้วทิ้งไอ้ไทม์ แต่มันเป็นข้อตกลงก่อนเอาของทั้งสองฝ่าย ผู้หญิงยอมกูก็พร้อมเสียบ"
"ความเหี้_ระดับเทพของมึงนี่กูขอคารวะ"
ตึ๊ง ตึ๊ง เสียงแจ้งเตือนแอปพลิเคชั่นไลน์ดังขึ้นขัดจังหวะ
"ทางมหาลัยออกกำหนดการรับน้องรวมคณะมาแล้ววะ อาทิตย์หน้า แปดโมงเช้าเป็นต้นไป" ไทม์เปิดอ่านไลน์และพูดให้เพื่อนเขารับรู้
"นี่มั่นใจนะรับน้องไม่ใช่ชวนกูมาตักบาตรเช้า" เควินพูดพร้อมกับส่ายหัวเมื่อรู้ถึงเวลานัดหมาย เพราะเขาไม่เคยมาเรียนก่อนเที่ยงเลยสักครั้ง วิชาไหนที่มีเรียนเช้าเขาไม่เคยเข้าเรียนแต่คนอย่างเควินสามารถเรียนจบเหมือนเพื่อนคนอื่นได้เสมอ ด้วยอำนาจและอิทธิพลของครอบครัวเขาที่คอยสนับสนุนค่าใช้จ่ายของมหาลัยทุกอย่าง เลยไม่มีอาจารย์คนไหนกล้าที่จะปรับให้เขาตกซักเทอมเดียว
"ไม่ยาก แดกเหล้ากันโต้รุ่งเหมือนเดิม รับรองทันร้อยเปอร์เซ็นต์" โจเซฟเสนอความคิดที่ทุกคนก็เหมือนจะเห็นด้วย เวลาที่มีงานเช้าหรือมีสอบเช้าพวกเขาทั้งสามคนก็กินเหล้ากันยันเช้า
"ว่าแต่มึงจะรับน้องแบบไหนวะ ไม่เอาโหดมากนะสงสารเด็กมัน โดยเฉพาะเด็กสาวบริหารที่เขาว่ากันว่าสวยใสน่าทะนุถนอม"
"ไม่รู้วะ คิดไม่ออก ถึงวันฟิวมันคงมาเอง" เควินพูดไปพร้อมกับมองสาวสวยหน้าตาน่ารักที่กำลังส่งสายตายั่วยวนมาที่เขา
"ฟิวมึงตอนนี้คงไม่พ้นเด็กคนนั้นสิ่นะ" ไทม์ที่พอมองเหตุการณ์ออกเอ่ยแซวเพื่อนตัวเอง มันเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขา ไม่แปลกที่ทุกคนพยายามจะอ่อยพวกเขาทั้งสามคน ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ดึงดูดเพศตรงข้ามหรือเพศเดียวกัน และที่เล่าต่อกันมาคือเอาดุ เอามัน ขาถ่างไปเป็นอาทิตย์ ต่อให้พวกเขาจะขั้วผู้หญิงกันเป็นว่าเล่น แต่ก็ไม่เคยที่จะทับรอยกัน ไม่ยุ่งผู้หญิงของเพื่อน
"คาบบ่ายกูไม่เข้านะ" เควินพูดพร้อมกับลุกขึ้นและส่งสายตาเชื้อเชิญให้เด็กสาวคนนั้นเดินตามเขาไป
"มันเหยียบมหาลัยได้ไม่ถึงชั่วโมง กูละยอมมันจริงๆ" โจเซฟพูดหลังจากที่เห็นเควินเดินออกไป และเด็กสาวคนนั้นก็เดินตามทีหลัง
"มึงว่าจะมีใครหยุดมันได้ไหมวะ"
"มึงให้มันคุยกับผู้หญิงให้ถึงเดือนให้ได้ก่อน ถ้ามันทำได้วันนั้นหิมะน่าจะตกประเทศไทย" โจเซฟตอบคำถามไทม์ทันทีโดยที่ไม่คิดอะไร เพราะคงไม่มีวันนั้นแน่ เควินไม่เคยคุยกับผู้หญิงไหนได้ครบเดือนเลยสักคนเดียว ไม่กี่วันก็พาขึ้นเตียง สุดท้ายก็จบและแยกกันไป ไม่มีใครมาตามราวีแสดงความเป็นเจ้าของเควินเลย เพราะอำนาจของเงินที่สามารถซื้อได้ทุกอย่าง
- Writer
