The Possessive Doctor

CHAPTER 2

Chapter 2: Scar from the past

After 3 years

Elizabeth Dianna William's Point of View

"No, I'm not going inside that coffee shop. Goodness Avery, kung alam ko lang na ito na naman ang plano mo sana hindi na lang ako pumunta dito. Nagmadali pa naman ako para mapuntahan ka kaagad but—arghh!" I groaned. Instead of being guilty, she flashed an innocent smile and she twinkled her eyes giving me a puppy look.

Ipinulupot niya ang kanyang braso sa braso ko.

"Don't be such a kill joy, Elizabeth! Gusto ko lang naman na magkaroon ka ng love life para hindi ka na grumpy. And trust me, for sure, magugustuhan mo na ang lalaking ka-meet up mo ngayon."

Avery Montgomery is my friend since my College days. She's taller than me, but she looked more like a kid. Her hair is black na umaabot hanggang balikat niya and she's so skinny. Nagtataka nga ako kung kumakain pa ba 'tong isang to. She's wearing a short, paired with a baggy shirt na naka tucked-in w matching sandals that compliment her shirt. She's pretty and clingy and I love her.

"You're a model not a cupid." Sabi ko pa sakanya. She texted me na pumunta agad sa sinabi niyang restaurant, because it's an emergency. Kaya heto ako, nagmadaling pumunta sa kanya. Pero 'yun pala ay may ipapakilala na namang sa aking lalaki. Err. Makipag blind date sa isang lalaki. Ilang beses na niya itong ginawa sa akin but I end up meeting every guy.

"This is the last time. At kung hindi pa maging successful ito, titigil na ako." She pouted liked a little kid. I sighed.

"Ilang beses mo nang sinabi sa akin yan." She chuckled at tumingin sa loob ng restaurant.

"This time it's a promise, friend. Dali na pumasok ka na sa loob. Naghihintay na ang ka-blind date mo." Wala na akong magagawa kundi ang um-oo.

"Fine, but promise me this is the very last time." I said. Tumango naman siya sa akin.

"He's wearing a light blue shirt. Yung nakaupo sa gitna. He's my classmate way back in College and he's looking for a girlfriend. His name is Marc." I stamped my feet and tumalikod na sakanya upang pumasok sa loob ng coffee shop.

May ilang taong ang nasa loob, kaya hindi ako nahirapan na mahanap ang lalaking may suot na light blue shirt.

Umorder muna ako ng caramel macchiato at walang pagalinlangan na naglakad ako palapit sakanya. I'll just consider this as a friendly date. I'll try to be friendly and after an hour or two aalis na ako agad because I have tons to do in my office. But the real reason is I'm not really interested to all the guys I meet. Parang sa loob ng tatlong taon wala akong lalaki na pinapasok sa buhay ko. It's just like something is stopping me to. Lalo na at baka may mangyari na hindi ko magustuhan ko. Just like what happened three years ago. Napapikit na lang ako at pilit kinakalimutan ang mga nangyari noon. I can't even remember his name but the funny part is, wala akong matandaan na sinabi ko ang aking pangalan sa kanya and vice versa. 

"You must be Elizabeth. Hey, I'm Marc. Avery is right, you're pretty with round blue eyes. Are you wearing contacts?" I was back in reverie when the guy named Marc stand up from his seat.

"Yes, I'm Elizabeth and no, I'm not wearing any contacts." Maraming nagtatanong kung nakasuot ba ako ng contact lenses because I possess a round blue eyes. Blame my Stanislaski genes. I was used to it.

I'm starting to feel uncomfortable because of his gaze. Nakatuon ang atensiyon niya sa akin and the atmosphere is so awkward. Hindi ko alam kung saan ba ako titingin kung sa gilid ba or sa taas or sa kanyang mukha.

He looks nice, okay. Much more like a pretty boy. But I'm looking for something wild and rough features. Someone likes him. I sighed again, naalala ko na naman siya which is bad. It's like a virus na kumalat sa buong sistema ko. And no one knows what happened. It's my dirty little secret.

"So, ano naman ang madalas mong gawin? Your hobbies?" Umupo ako katapat niya. This is nothing new, magtatanong about simple facts about you at pagkatapos nun ay tatanungin ka kung kelan ulit puwedeng makipag kita. Like a slam book asking about basic facts. What's your name, age, favorite color, philosophy in life, phone number etcetera.

I'm tired of those things. I'm not a teen, I'm a grown up. I'm looking for something mature. Alam kong hindi lang ako ang babae na ganon magisip. Most girl wants a mature relationship.

Konting tiis na lang Eliza, matatapos din 'to. Sabi ko sa sarili ko at tumingin sa kanya.

"I dedicate most of my time sketching, like gowns and dresses." I said at hinuhuli ang tingin niya. When I talk, nasanay akong tumitingin right straight to their eyes. Kaya minsan, madalas maging awkward ang mga nagiging kausap ko. For me, it's rude if you're talking to someone and your gaze is somewhere else.

"Okay. Gusto mo bang lumabas tayo minsan? You know—" nahihiya niyang sabi. "Knowing each other and if we're compatible enough, puwedeng magkaroon ng tayo." Direkta niyang sabi sa akin. He possesses a brown eye, his nose is pointed, and reddish lips.

"Let's see." Or not. "How about you? Anong madalas mong gawin?" I asked. Changing the topic.

"I play golf during Sundays with my friends. Pumapasok lang ako sa kumpanya tuwing kinakailangan." He boasts. "I dedicate most of the time traveling. Nakapunta na ako sa bansang Korea, Canada, China, Taiwan and Thailand. Hindi ko alam kung saan pa ako pupunta but if you want, isasama kita sa Rome, Italy." Just five countries? I smirked. Goodness, eto na nga ang sinasabi ko. Either their boast about their achievements or the country they had visited.

"Really? But I've been there before." Natatawang sambit ko. Last vacation trip, doon kami pumunta kasama ang mga pinsan ko.

"Okay, maybe in other country." Sabi niya. Unti-unti na ako nawalan ng interest sa pakikipagusap. I'm really not interested to those kinds of stuff. Kasi mas prefer ko magtravel sa buong Pilipinas kesa sa ibang bansa. Why do always people like to visit other country kung puwede namang tangkilikin ang sarili nating bansa? Well, I can't blame them, may iba't-iba naman kasi tayong perception sa buhay.

He flashed a boyish grin. "Wag kang magaalala I can afford it, tutal nasa six digits ang salary natatanggap ko." I sipped from the caramel macchiato na inorder ko kanina.

I placed my elbow at the top of the table and rested my chin to my hand.

"That's nice." With a fake smile, pinaglaruan ko ang ang straw ng iniinom ko.

"So, saang kumpanya ka naman nagtatrabaho? If I may ask?" I'm out of questions. Ayoko naman ipahalata na hindi ako interesado sa mga sinasabi niya. I want to respect him as much I want to be respected.

"Stanislaski Enterprise." He proudly said. Medyo nagulat ako sa sinabi niya. "So which department do you belong?" Stanislaski Enterprise, huh?

"The head of accounting department." I smiled from the back of my head.

"And you told me na pumapasok ka lang sa tuwing kinakailangan? Are you being incompetent? Buti na lang pinapayagan ka ni Kalev na umabsent na lang basta basta." Natatawang banggit ko. Bigla siyang kinabahan sa sinabi ko. Nakita ko kung paano namuo ang pawis sa may nuo niya.

"A-aahh. P-pumapasok di naman ako minsan." Nauutal niyang pahayag.

"Minsan lang? I wonder why my cousin Kalev didn't fire you right at instant. He doesn't want incompetent workers. He wants effective and efficient employees." Nagulat ako sa pagtayo niya.

"I need to go somewhere. Nakalimutan ko may pupuntahan pa pala ako. Goodbye." Hindi na ako nakapagsalita at dali dali siyang lumabas ng coffee shop. Napailing na lang ako at sumandal sa upuan.

I reached for my phone and texted Avery.

To: Avery 

            Failed.

"YOU CALLED this your office?" Palakad lakad na sabi ni Kuya sa loob ng opisina ko. It's not small but it's not huge either. Simple lang para sa isang tao.

"Ang daming nakakalat na basura. Do you even clean?" Ibinaba ko ang hawak kong lapis sa lamesa at tinanggal ang medida na nakasabit sa leeg ko. There's a lot of fabrics scattered on the floor and tiny pieces of scratched papers.

Matapos nang nangyari sa sa coffee shop ay bumalik na lang ako sa boutique ko kesa naman masayang ang oras ko sa ibang mga bagay na hindi naman gaano kaimportante.

"Ouch." Sabi ni Kuya ng mahawakan niya ang karayom. "Kung anu-ano kasi ang hinahawakan mo." I muttered and looked at him. He was my brother, named Kelvin. Siya na ngayon ang nagpapatakbo ng kumpanya na matagal pinaghirapan ni papa.

I'm not into business, kaya mas pinili kong magaral kung saan ako interesado. Ang maging isang fashion designer.

I handed him a cute pororo band-aid sticker. "Bakit ka ba nandito?" Pagtatanong ko sa kanya.

"Hindi ba puwedeng namiss ko lang ang nagiisa kong kapatid kaya ako pumunta dito?" Biro niya sa akin. Imbis na maging thankful ako sa sinabi niya ay napasimangot ako.

"Spill it." I said at kinuha muli ang lapis at nagsimula ulit mag-sketch. Alam ko namang may hidden agenda ang isang 'to kaya siya pumunta dito.

"I need your help." Napakunot naman ang nuo ko sa sinabi niya. He's the kind of person na hinding-hindi humihingi ng tulong sa iba.

"Someone is willing to buy our island. Gusto kong samahan mo siya sa Baltazar's Island." Sinabi ko na ba at may ipapagawa siya sa akin.

"It's a no, Kuya. At tsaka bakit ako ang sasama sakanya kung puwede namang ikaw? Tutal sayo nakipag deal at hindi sa akin. At tsaka marami akong gagawin." Inisiip ko pa lang na kailangan kong gumawa ng mas marami pang sketches ng iba't ibang styles ng mga damit.

"Please? Puwede mo namang tapusin ang mga sketches mo sa isla. At tsaka may mas importante akong gagawin." Ramdam ko ang pagalinlangan niya kung sasabihin ba niya o hindi. "I'm going to ask Stacey's hand for marriage." Napa-ohh ako sa sinabi niya and became excited for the two of them.

"Oh really?" Masayang pahayag ko. Stacey is my brother's girlfriend for almost five years and finally naisip na rin ni Kuya na mag settle down.

"Yes, kaya hindi ako makakasama papuntang Baltazar's Island dahil mas importante na mapakasalan ko si Stacey kesa sa business deal na 'yun."

"Bakit hindi si Kalev or Nikos?" I said talking about my cousins.

"May sarili silang buhay Eliza. And for sure, busy din ang mga 'yun. That's why I don't have any choice but to asked you about this favor."

"Okay." I said in defeat. I'll take this opportunity to have inspiration sa mga damit na gagawin ko. Tutal, para na din akong pumunta sa vacation pero nga lang dala-dala ko ang trabaho ko.

"Thank you, little sis. You're the best." Naka thumbs up na sinabi niya. "Oo na, wag mo na akong bolahin." He shrugged.

"Wag kang magalala, may kapalit naman ang pagpunta mo doon."

"Ano naman?" I asked out of curiosity.

"Depends on you. Ano bang gusto mo? Ibibigay ko." Napaisip ako, ano nga ba ang gusto ko?

"Save it. Sisingilin na lang kita kapag may gusto na ako. Sasabihin ko na lang agad sayo." I said at tumayo sa inuupuan ko.

"Noted. And by the way, aalis ka na the day after tomorrow. Get ready and bring some of your clothes. I'll be going." I raised my hand and waved.

"Alright, bye." I muttered.

Baltazar's Island, huh?

I hope going there will be interesting.

* * *