ราฟาเอลนั่งรอเวลาอย่างสงบ ทั้งที่ภายในใจร้อนรุ่มดังไฟเผาผลาญ เขาแทบจะออกไปตาม และลากตัวเอมิกามาโยนขึ้นเตียง จัดการทุกอย่างตามที่ใจปรารถนา แต่มันจะเป็นกริยากักชฬะเกินไป เขาจึงจำใจนั่งรออย่างอดทน
กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยตามลมมา เมื่อร่างเย้ายวนเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าบ้านพัก หล่อนลังเลเล็กน้อย จึงหมุนกลับไปกลับมาอยู่หลายครั้ง ชายหนุ่มตะแคงหูฟังเสียงย่ำเท้าบนพื้นทรายนั่น เขาออกไปรับหล่อน แต่กลัวว่าหล่อนจะเปลี่ยนใจ
ก๊อกๆ
ชายหนุ่มรีบวิ่งไปเปิดประตู
“ผมกำลังรออยู่พอดีนึกว่าเธอเปลี่ยนใจเสียแล้ว หิวไหม? กินอะไรมาหรือยัง? ผมเตรียมอาหารไว้เผื่อเธอด้วยนะ ยังไงก็ไปกินกันก่อน วันนี้ผมยุ่งทั้งวันเพิ่งจะมีเวลาพักก็ตอนนี้เอง” เสียงพูดแสนสบายๆ เป็นกันเอง ราฟาเอลเดินตรงเข้ามาหา เขารวบเอวบางของเอมิกาไว้ พร้อมกับพูดชักจูงให้หญิงสาวเดินเข้าไปด้านใน หญิงสาวเดินตามแรงจูงไปช
