“มีเรื่องอะไรรึเปล่า? สำคัญมากเลยเหรอ ไงถึงได้ทิ้งงานทิ้งการมาน่ะ”
“สำคัญมากค่ะ และขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณป้าด้วยค่ะ” คุณเพชรลดาวางงานในมือ หันมามองเอมิกาเต็มตัว แววตาผู้สูงวัยมีแต่ความสงสัยและมีคำถาม
“ว่ามาสิ... ถ้าไม่เกินความสามารถป้า ป้าก็คงจะจัดการให้ได้”
“คุณป้าจัดการให้ได้แน่ๆ ค่ะ ถ้าคุณป้าไม่เกลียดเอมิไปเสียก่อน” เอมิกากล่าวด้วยน้ำเสียสั่นๆ มือเรียวหยิบภาพถ่ายเด็กน้อยในกระเป๋าสะพาย ส่งให้เพชรลดาดู และรอฟังคำตัดสินอย่างลุ้นระทึก
“รูปอะไรล่ะนี่ นึกยังไงไปหารูปแบบนี้มาให้ป้าดู” เพชรลดาเงยหน้าถาม หลังดูรูปถ่ายสีมัวๆ ในมือ
“รูปน้องมาร์ค ลูกเอมิเองค่ะ” เอมิกาเอ่ยตอบเสียงหนักๆ ก่อนจะก้มหน้าลงเมื่อเพชรลดาตวัดสายตาดุๆ มายังตนเอง
“พูดใหม่อีกทีสิเอมิกา!!” เพชรลดาถามกลับเสียงแข็ง
“น้องมาร์ค มิคาเอล กรชวัลลูกของเอมิเองค่ะ” เอมิกากล่าวย้ำ รีบเงยหน้ามองสบนัยน์ตากับป้า เมื่อเธอต้องเผชิญ
