เคลล์รีบผละไปหาผ้าเย็นๆ มาซับดวงหน้าซีดขาวของคุลิกาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆ รูดเสื้อผ้าออกจากเรือนกายนุ่มนิ่มเชื่องช้า สภาพร่างกายบอบช้ำนั้นปะทะกับสายตาเข้าอย่างจัง ทำให้เคลล์ต้องเม้มปากแน่น ก่อนจะสบถด่าทอความเลวระยำที่ทำกับผู้หญิงคนหนึ่งให้เจ็บปวดมากถึงเพียงนี้ ทุกๆ รอยช้ำบนกายบาง จึงได้รับจุมพิตแผ่วผ่านเพื่อเป็นการรักษา สลับกับการซับผ้าเย็นๆ หวังเหลือเกินว่าจะทำให้รอยบอบช้ำจางลงบ้าง แต่ชายหนุ่มคงไม่รู้หรอก ว่าแผลเป็นที่มันเกิดขึ้นในหัวใจ ต่อให้ใช้เวลาทั้งชาติมันก็อาจไม่หาย
ลมหายใจถูกสูดเข้าปอดลึกยาวสม่ำเสมอ แม้ร่างกายนุ่มนิ่มจะเต็มไปด้วยร่องรอยความร้ายกาจ แต่เคลล์ก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า เรือนกายอ้อนแอ้นของคุลิกายังสามารถเรียกเลือดร้อนๆ ให้พลุ่งพล่านได้เสมอ จึงต้องเม้มปากไว้แน่น แล้วรีบรั้งเอาผ้าห่มมาคลุมกายบางจนถึงเนินอกอิ่ม เหลือไว้แค่เพียงดวงหน้าซึ่งหลับตาพริ้ม
ชายหนุ่มเลือกขยับกายถอ
