ราคีเทพบุตร

บทที่ ๑ ความลับเศร้าๆ(๓)

คนออกปากกระถดก้นงอนๆ หนีหน้าตาเฉย ไม่สนใจปฏิกิริยาอ้าปากค้างของอีกฝ่ายเลยสักนิด ตอนนี้เธอขอมีอำนาจเหนือความต้องการของเขาสักวันเถอะ หลังจากที่ปล่อยให้เขาเป็นเจ้าชีวิตเลวร้ายของตัวเองมามากพอควรแล้ว แต่พอได้ยินเสียงครางกอดๆ จึงกระซิบลอดไรฟันใส่บ้าง

“ถ้าอยากได้ก็จ่ายมาสี่ล้านสามแสนปอนด์ เสร็จกิจของคุณฉันจะได้ไปจากที่นี่ ไปจากชีวิตบัดซบที่มีคุณคอยย่ำยีเสียที!”

เคลล์ได้แต่เม้มปากแน่น เขาไม่อยากจะเซ้าซี้อะไรกับคนอารมณ์บูดยิ่งกว่านมปั่นซึ่งถูกทิ้งไว้นอกตู้เย็นหลายคืน จึงได้แต่จ้องมองแผ่นหลังเปลือยเปล่ากับบั้นท้ายกลมกลึงซึ่งเพิ่งจะถูกปิดด้วยผ้าแพรผืนบางอย่างปลงๆ บางทีเขาคงต้องปล่อยให้เธอได้อยู่กับตัวเองสักพัก ตัดสินใจได้ก็ค่อยๆ คลานลงจากเตียงแล้วก้าวออกจากห้องนอนช้าๆ

เพียงที่นอนข้างตัวกลับมาดีดเด้ง สปริงตัวกลับมานุ่มแน่นเช่นเดิม คุลิกาก็ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งชันเข่า แล้วมองไปยังประตูเพิ่งถูกปิดตายด้วยขอบตาแดงก่ำ คืนนี้คงปลอดภัยและแคล้วคลาดจากสัมผัสของเขา บอกตามตรงเลยว่า นับวันยิ่งไม่อยากให้เขาทาบทับร่างกาย ไม่อยากให้เขานอนอยู่เคียงข้างและตื่นขึ้นมายังเห็นเขาหลับตาพริ้มเหมือนเด็กอ่อนที่ดูไร้เดียงสา เพราะการใกล้ชิดกันตลอดสองปี มันกำลังทำให้ความรู้สึกบางอย่างภายในก้นบึ้งของหัวใจไขว้เขวอย่างไม่น่าให้อภัย เมื่อได้อยู่ลำพังเงียบๆ อีกครั้ง สองแก้มก็ซบลงกับเข่า ดวงตาร้อนชื้นนั้นปิดลงช้าๆ คาดหวังแต่เพียงว่าสักวันหนึ่งจะหลุดพ้นเสียที ก่อนที่หัวใจจะทุรนทุรายไปมากกว่านี้

ท่อนบนของลัมเบอร์ ควีนแมคก์เปลือยเปล่า ร่างกายล่ำสันแน่นขนัดไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนสุขภาพดียังคงเปียกชื้น ขนหน้าอกโยกโย้ไปตามแรงของผ้าเช็ดตัวซึ่งลาดสัมผัสไปตามส่วนสัดของกล้ามแน่นๆ ใบหน้าคมคายดูเกลี้ยงเกลาขึ้นเพราะเพิ่งจะโกนหนวดมาเมื่อสักครู่ จมูกโด่งได้รูปรับกับปากรูปกระจับสวยนั้นส่งผลให้ ชายหนุ่มดูหล่อคมคายตามแบบฉบับหนุ่มลูกผสมไทย รัสเซีย และอังกฤษ การผสมผสานของเชื้อชาติทำให้เคลล์ดูหล่อเหลาไม่ต่างจากเทพบุตรกรีกที่สาวๆ ต่างก็คลั่งไคล้

ลอนคลื่นเรียงตัวเป็นชั้นแน่นๆ ของกล้ามท้อง ส่วนหนึ่งของหน้าท้องทรงพลังหายกลืนไปใต้ปมของผ้าเช็ดตัวซึ่งพันเอวสอบเอาไว้หลวมๆ พอก้าวเข้ามาในห้องนอน ซึ่งใครบางคนกำลังหลับตาพริ้ม ชายหนุ่มก็ถอนหายใจเล็กน้อย ขณะโน้มตัวใช้ผ้าผืนเล็กซับไปตามหน้าแข้งให้หายเปียก เรียบร้อยก็จัดการถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นโยนไว้ข้างเตียง ก่อนจะคืบคลานขึ้นเตียงด้วยท่วงท่าเนิบนาบและเชื่องช้า ทำแบบนี้ก็เพราะไม่อยากให้ใครบางคนตื่นมาไล่ตะเพิดตัวเองในยามดึกอีก

ร่างกายเย็นเฉียบค่อยๆ สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันกับร่างบาง สูดหายใจเข้าปอดลึกเล็กน้อยเมื่อคนที่ยึดอีกฝั่งของเตียงเริ่มครางอืมอาคล้ายรำคาญ แต่ทันทีที่อีกฝ่ายกลับมาหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ก็ได้แต่ทอดสายตามองด้วยความโล่งใจ เขาไม่อยากให้เธอตื่นขึ้นมาในเวลานี้หรอก สารภาพตามตรงก็คือ เขาไม่อยากให้เธอตื่นมาไล่ตะเพิด เขาเหนื่อยเกินกว่าจะหอบร่างกายเปลือยเปล่าของตนออกจากเพนท์เฮาส์ส่วนตัวหลังนี้ และเชื่อเถอะว่าเรเปลคงไม่ชอบใจแน่ ถ้าเขาจะออกจากห้องพักในยามวิกาลโดยไม่มีหมอนั่น

เคลล์กลั้นใจเล็กน้อย เมื่อไม่อาจทานทนต่อกลิ่นหอมเย้ายวนจมูก กลิ่นของคุลิกาซึ่งเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานมาตลอดทั้งวันผสมผสานกับกลิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวจากเรือนร่างไร้น้ำหอมประโลมผิวยังคงสามารถดึงดูดความรู้สึกของความอยากได้อยากครอบครองในตัวเขาได้เสมอ และเวลานี้ก็เช่นกัน เคลล์ไม่อาจห้ามจมูกโด่งได้รูปซึ่งกำลังแนบลงบนขมับอิ่มได้เลย

“พร้อมจ่ายสี่ล้านสามแสนปอนด์แล้วหรือคะ”

จู่ๆ แพขนตาหนักอึ้งก็กะพริบถี่ๆ เผยให้เห็นม่านตากลมโตขยายกว้าง นัยน์ตาเหนื่อยล้าผสมกับหม่นเศร้าคู่นั้นจ้องหน้าคนทำให้ตื่นจากนิทราแสนสงบเงียบ และไม่ว่าจะกี่ครั้งกี่หนกลิ่นหอมจากครีมอาบน้ำผสมกับกลิ่นกายของเคลล์ยังสามารถฉุดดึงความรู้สึกบางอย่างให้โหมกระพืออย่างง่ายดาย เธอไม่อาจข่มตาหลับลงได้ โดยมีร่างกายหล่อลากเขี้ยวของเขาแนบอยู่กับแผ่นหลังเล็กซึ่งเปลือยเปล่าเป็นแน่ และให้รู้ไว้เถอะ ว่าลมหายใจอุ่นจัดของเขายังสามารถเรียกเลือดในกายให้สูบฉีดวิ่งพล่านได้สม่ำเสมอ

“จะจ่ายไหม?”

กระซิบถามอย่างเหนื่อยล้า แต่เพียงพริบตาเดียวก็ต้องอ้าปากค้าง เมื่อลิ้นอุ่นจัดซึ่งมีกลิ่นมิ้นต์หอมสดชื่นจู่โจมเข้ามาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว จึงได้แต่ครางอื้ออึงประท้วงกับการกระทำอันอุกอาจเท่านั้น แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า รสจูบของเขาหนนี้มันช่างเอร็ดอร่อยละมุนละไมลิ้นเสียเหลือเกิน

“คืนนี้ผมไม่จ่ายนะคุลิกา” เคลล์กระซิบน้ำเสียงติดจะแหบพร่ากับกลีบปากอิ่มเรื่อ ซึ่งด้านในปากนุ่มๆ นั้น เขารู้แก่ใจดีว่าหวานล้ำสักแค่ไหน

“ผมแค่อยากนอนอยู่ตรงนี้ ข้างๆ คุณ เท่านั้น”

“แต่กฎของคุณคือมานอนที่นี่สัปดาห์ละสามวัน ถ้าวันนี้คุณไม่จ่ายนั่นก็หมายความว่าคุณไม่มีสิทธิ์แตะต้องร่างกายของฉัน สิทธิ์ที่คุณพึงได้ก็จะหายไปหนึ่งคืน คุณจะยอมให้มันเป็นแบบนั้นโดยไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรเลยหรือคะ?”

“แน่นอน ผมยอม”

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ต่างคนต่างนอนเถอะค่ะ ฉันง่วงและเพลียเกินกว่าจะพูดคุยอะไรกับคุณอีก” คุลิกาค่อยๆ หลับตาลง เป็นการบอกว่าจะไม่พูดอะไรกับเขาอีก ไม่อยากจะมองใบหน้ามีเสน่ห์ของเขาต่อไปแล้ว เพราะถ้ายิ่งมองร่างกายก็ยิ่งมีปฏิกิริยาน่าอาย

“ตกลง ผมจะทำแบบนั้น”

เคลล์บอกอย่างอ่อนใจ และขยับร่างกายสูงใหญ่ออกห่างจากร่างเย้ายวนของคุลิกาด้วยท่าทีตัดใจ เขาไม่อยากจ่ายเงินซื้อความสุขจากเรือนร่างนี้อีกแล้ว สิ่งที่เขาได้ในช่วงเวลาหลายวันมานี้ก็คือ การร่วมรักที่มาจากความพึงพอใจของทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่เป็นการซื้อขายอย่างผ่านๆ มา แน่นอนเขาคงไม่มีวันสมหวังหรอก เมื่อเจ้าของร่างบางตรงหน้ามีเป้าหมายเพื่อการเก็บสะสมเงินตรา เพราะในวันข้างหน้าเธอจะใช้เงินจำนวนนั้นกลับมาฟาดหน้าเขาจนสาแก่ใจ