สายตาหลายสิบคู่จับจ้องไปยังสตรีร่างเล็ก ที่แต่งกายตามสมัยนิยม เดินทอดน่องเข้ามายังสถานที่แห่งหนึ่ง และเข้าไปวางกระเป๋าด้วยทีท่าไม่ยี่หระต่อสายตานับคู่ เธอแสร้งหยิบเอกสารมาวางเปิดๆ แต่แววตากลับไม่จับจ้องอยู่ที่เอกสารนั้น
" นี่! ยายปิ่น หายหัวไปไหนมา? มาถึงออฟฟิศก็วางท่าอย่างนางแบบนิตยสาร สรุปแกไปไหนมา? ห๊า! " สตรีผู้หนึ่งอดทนไม่ไหวกับท่าทีของปิ่นหยกเหลือเกิน เดินมาประชิดตัวแล้วสะกิด เชิดใบหน้าถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวแต่หาได้ใส่อารมณ์ไปด้วย
" โห! เจ๊เปิ้ล ปิ่นจะไปไหนได้ ก็ไปเที่ยวตามประสาคนโสด แบบสวยๆ "
" ไปกับใคร? "
" ไปกับเพื่อนน่ะ "
" ชื่อ? "
" เอ่อ.. " ปิ่นหยกนึกว่าจะเลือกใครดี แต่ยังไม่ได้เอ่ยชื่อเพื่อน กับถูกผู้หญิงชื่อเปิ้ลเอ่ยขึ้นมาดักคอเสียก่อน
" ไม่ได้ไปกับใครเลยใช่ไหม และไม่ต้องโกหกพกลม ฉันโทรไปถามบรรดาเพื่อนแกหมดแล้ว ไปหาที่ห้องก็ไม่เจอ สรุปแกไปไหนมา? "
" โห! ยาวเลย หูชาแ
