ท้องฟ้าสดใส ยามเหม่อมองไปเหลือบเห็นเมฆลอยเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ลมเย็นพัดโบกชวนให้คนเคลิ้มกับบรรยากาศรอบตัว สองมือเรียวบางชูนิ้วชี้และนิ้วก้อยบรรจบกันให้เป็นกรอบรูป และทาบทับลงบนท้องนภาเพื่อดึงภาพที่ชวนมองอยู่ในกรอบสายตาของตน
ถึงแม้เสียงกระบี่จะดังหลังจากเสียงนับหนึ่งถึงสิบหลายต่อหลายครั้ง แต่เสียงนั้นก็หาทำให้ปิ่นหยกหลุดจากอารมณ์สุนทรีย์ยามมองสรรพสิ่งที่แตกต่างจากโลกของเธอในเมืองศิวิไล หากต้องการบรรยากาศดีๆ ลมเย็นชื่นใจและนอนเอนกายเช่นนี้ได้ เธอคงต้องหิ้วร่างตัวเองไปวางตามสถานที่ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์เป็นแน่
ใบหน้าอิ่มสุขเสพสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาทั้งสองหลับลงเพื่อฟังเสียงกระบี่ที่ประสานกับสายลม ปากฮัมเพลงที่ฮิตในช่วงเวลาที่เธออยู่ โดยหารู้ไม่ว่าข้างกายของเธอหาอยู่เพียงคนเดียวไม่
บุรุษร่างงามเดินเข้ามาอย่างไร้สุ้มเสียง หย่อนกายลงข้างสตรีที่เจอกันครั้งที่สอง เสียงเพลงที่นางร้องทำให้เขารู้
