ตอนที่5 ไอ้คนฉวยโอกาส
1035 Words
ตอนที่5
"อื้อ!!" เสียงเล็กดังอู้อี้ในลำคอ เจนนี่พยายามดีดดิ้นให้หลุดออกจากพันธการของเปอร์เซีย แต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งเธอต่อต้านเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งบดขยี้ริมฝีปากเล็กของเธอมากเท่านั้น
จนตัวเธอค่อยๆหยุดดิ้นลง ปล่อยให้ริมฝีปากของคนข้างบน ขบเม้มกลีบปากของตัวเองตามอำเภอใจ
จูบที่แสนเนิ่นนาน ค่อยๆ หยุดลง เปอร์เซียถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง เขามองหน้าหวานที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา สายตาที่เขามองเธอ มันแฝงไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย
"ปล่อย" เจนนี่เอ่ยบอกเสียงเบา เธอเบือนหน้าหนีเขาอย่างรู้สึกเกลียดชัง
"ออกไปจากห้องของฉัน" น้ำเสียงของเธอขุนเคือง เปอร์เซียคลายมือหนาออกจากแขนเรียวให้เป็นอิสระ แต่เจนนี่กลับไม่ตอบโต้หรือผลักเขาออกห่าง เธอได้แต่นอนนิ่งหันหน้าหนีเขาพร้อมเสียงสะอื้นไห้เล็กน้อย
"ทำตัวไม่น่ารักเลยนะ พูดกับ..ผัว ให้มันดีๆหน่อยสิ" เขาเน้นคำ เจนนี่ผุนผันลุกขึ้นดันตัวชายหนุ่มออกห่างทันทีเมื่อได้ยินคำหยาบคายจากปากของผู้ชายที่เพิ่งจะเคยเจอกันมาแค่ครั้งเดียว โดยที่มือข้างหนึ่งจับผ้าห่มผืนหนาเอาไว้แน่น
"นายมันฉวยโอกาสตอนฉันเมา ไอ้เลว! อึก..ฮืออ~" เธอร้องด่าเขาเสียงสั่นเครือด้วยความโกรธ น้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้วหลั่งไหลออกมาอาบพวงแก้มนวลอีกครั้ง
"หึ" เปอร์เซียแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ เขาลุกเดินออกจากที่นอน แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปโดยที่ไม่ได้สนใจเสียงกรีดร้องของหญิงสาว
"อร๊ายยยย~ ฮือออ" เจนนี่ร้องไห้เสียงดังลั่น เธอฟุบหน้าลงกับหัวเข่าของตัวเอง ร้องไห้เสียใจจนตัวโยก เรื่องเมื่อคืนเธอจำได้เลือนลาง แต่ก็พอจะจำได้บ้าง สิ่งที่หวงแหนมานานนับยี่สิบปี ต้องมาเสียให้กับผู้ชายคนนี้ ที่เจอหน้ากันครั้งแรกก็ไม่ชอบใจกันแล้ว
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
เจนนี่ที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ เธอนั่งอยู่ที่ขอบเตียงด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนที่ประตูห้องน้ำจะถูกเปิดออกพร้อมกับร่างกายกำยำของชายหนุ่มที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวเอาไว้อย่างหมิ่นแหม่
"ออกไปจากห้องฉัน" เจนนี่มองเขาตาค้อน เธอหยัดกายลุกขึ้น แล้วมองหน้าเขาอย่างเกลียดชัง เปอร์เซียก้าวเท้าเดินเข้ามาหาหญิงสาว สายตาของเขายังคงมีแต่เรื่องอย่างว่า เจนนี่ถอยหลังออกห่างจนตัวเธอติดกับกำแพงห้อง ใบหน้าของเธอแสดงถึงความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด
"กลัว?" เขาพูดพร้อมยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาค้ำกับกำแพงกักขังไม่ให้เธอหนีได้ ก่อนจะยื่นหน้าคมคายเข้ามาใกล้ จนได้สัมผัสลมหายใจอุ่นของกันและกัน กลิ่นแชมพูอาบน้ำจากกายของชายหนุ่ม ทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
"อะ..ออกไป" เธอพูดโดยไม่มองหน้าเขา ใบหน้าร้อนผ่าว ยิ่งเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้เธอยิ่งรู้สึกแปลกๆ ที่หัวใจ
"โกรธที่ฉันทำแรงไปเหรอ" คำพูดสองแง่สองง่ามของเขา ทำให้เจนนี่ถึงกับหันมามองอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยอะไรออกไป ริมฝีปากอุ่นชื้นของเขาก็ประกบจูบลงมาอย่างอุกอาจ ทำเอาเจนนี่เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
"อื้อ!" เธอพยายามดันแผงอกแกร่งออกห่าง แต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งเธอต่อต้าน เขาก็ยิ่งรังแกเธอ บ้าจริง ผู้ชายอะไรหน้าด้านหน้าทนขนาดนี้
เปอร์เซียไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ความหอมหวานจากโพรงปากบาง เริ่มปลุกเร้าอารมณ์ส่วนลึกของเขาขึ้นมาอีกครั้ง โดยที่ไม่สนใจเลยว่ามือเล็กๆของหญิงสาวกำลังทุบตีหน้าอกของตัวเองอยู่
"อืม~" เขาครางในลำคออย่างพึงพอใจกับรสจูบนี้ เจนนี่ที่เคยต่อต้านเมื่อครู่ตอนนี้นิ่งลง เธอหลับตาพริ้มตอบจูบชายหนุ่มโดยที่มือเล็กยังคงวางทาบทับหน้าอกแกร่ง
หญิงสาวเริ่มเคลิ้มไปตามการสัมผัสจากปากชื้นของชายหนุ่ม ก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง แล้วเลื่อนใบหน้าลงมาซุกไซร้ซอกคอขาว ขบเม้มเนื้อบางเบาๆ จนเกิดรอยแดงช้ำ
เจนนี่เบิกตากว้างอีกครั้ง เมื่อรู้ว่าตัวเองเริ่มไม่ได้สติ เธอดันแผงอกแกร่งออกห่างทันที พร้อมกับหอบหายใจหนักๆ
"อะ..ออกไปจากห้องของฉัน ส่วนเรื่องเมื่อคืน ฉันจะถือซะว่ามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ" เธอบอกเสียงเรียบ แววตาสับสนกับเรื่องเมื่อครู่นี้ เธอเดินเลี่ยงเข้ามายังห้องน้ำทันที เพราะไม่อยากมองหน้า หรือรับรู้อะไรอีก
เปอร์เซียหันมามองประตูห้องน้ำที่ถูกปิดไป เขายกยิ้มมุมปาก สายตายากที่จะคาดเดา ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่วางตามพื้นของตัวเองขึ้นมาสวมใส่
เจนนี่เดินมายืนดูตัวเองผ่านบานกระจกภายในห้องน้ำ เพียงแค่นั้นน้ำตาใสๆ ก็ไหลลงมาอาบพวกแก้ม เธอถอดชุดคลุมอาบน้ำออก มองเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง ที่มีทั้งรอยแดงตามเนินอก และซอกคอขาว พอเห็นสภาพของตัวเองแล้ว เธอยิ่งสะอื้นไห้หนักขึ้น ความทรงจำเหตุการณ์เมื่อคืนก็ผุดขึ้นมา
"อึก...ฮือออ ฮือออ~" เธอร้องไห้คนเดียวภายในห้องน้ำ รู้สึกรั้งเกลียดตัวเองที่เสียตัวให้กับผู้ชายคนนี้ คนที่ไม่ได้รัก และเพิ่งรู้จักแค่วันเดียว
เปอร์เซียที่ยืนฟังเสียงร้องไห้ สะอึกสะอื้นอยู่ในห้องน้ำ มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ที่ทำให้เธอเสียใจแบบนี้ ถึงแม้ว่าเรื่องเมื่อคืนเธอจะถูกฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์ควบคุมสติของเธอ แต่เขากลับตั้งใจที่จะทำแบบนั้น
- Writer
