เช้าวันต่อมา...เวลา 08:12 น. Barlensent Villa
คาเรนเทียเดินลงไปที่ห้องอาหาร เห็นบิดานั่งอ่านหนังสือพิมพ์รออยู่ จึงเข้าไปกอดพร้อมกับเอ่ยทักทาย
“แหม...มาเมื่อไหร่ครับพ่อ”
“มาเมื่อห้านาทีก่อน ว่าแต่...ลูกสะใภ้ของพ่ออยู่ไหน?” วินเซ่นเอ่ยถามพร้อมกับหันมองไปรอบๆ
“เอ่อ...เธออยู่ที่อังกฤษครับ” คาเรนเทียบอกยิ้มๆ ก่อนจะเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับบิดา
“เกิดอะไรขึ้น” วินเซ่นวางหนังสือพิมพ์ลงแล้วรอฟังคำตอบของบุตรชายอย่างตั้งใจ
“คือเธอต้องการเวลาน่ะครับ”
“แล้วลูกล่ะ?”
“ผมต้องการเธอ แต่ก็ไม่อยากจะทำให้เธอรู้สึกว่ากำลังโดนบีบให้ต้องเลือกผม” คาเรนเทียบอกพลางยกกาแฟร้อนที่อันนาเอามาเสิร์ฟ ขึ้นเป่าและจิบเบาๆ
“นี่เป็นแหวนที่พ่อใช้ขอแม่แต่งงาน ตอนแรกตั้งใจจะให้ลูกเอาไปขอ มิรา แต่คิดไปคิดมา เอาวงนี้ไปดีกว่า” วินเซ่นเปิดกล่องที่ใส่แหวนเพชรเม็ดใหญ่ที่เคยใช้ขออดีตภรรยาแต่งงาน และแหวนวงใหม่ให้บุตรชายดู
“ทะ...ท
