เวลา 19:45 น. (กระท่อมกลางป่า)
หลังจากที่ทานมื้อค่ำเสร็จ คาเรนเทียก็พาสาวเจ้าไปนั่งดูหนังที่ห้องนอน แล้วเอ่ยถามเรื่องที่แอบสงสัยมานาน
“เคยมีคนบอกว่าไหมว่าเธอสวยเหมือนนางฟ้า?”
“ไม่ค่ะ!” เมลิสสาตอบก่อนจะเข้าไปนั่งลงข้างๆ กับอีกฝ่าย
“จริงเหรอ?” คาเรนเทียถามอย่างไม่เชื่อว่าที่ผ่านมาจะไม่เคยมีหนุ่มคนไหนเคยเอ่ยประโยคนี้
“จริงค่ะ แต่เคยมีคนบอกว่าเหมือนเมดูซ่า”
“ใครกันที่บอกแบบนั้น”
“คุณเดเมียน ผู้จัดการของกาสิโนค่ะ”
“เพราะอะไรเขาถึงบอกแบบนั้น”
“อืม...เขาบอกว่าหนูทำให้คนที่สบตาด้วยกลายเป็นหิน แล้วเชฟคนอื่นๆ ที่ได้ยินก็พากันเรียกหนูว่า...เมดูซ่า ตามคุณเดเมียนค่ะ”
“พระเจ้า! แล้วเธอโกรธไหม?” คาเรนเทียอุทานอย่างเข้าใจความหมายของคนตั้งชื่อ ซึ่งเขาเองก็แข็งเป็นหินไปชั่วขณะหนึ่ง ตอนที่ได้สบตากับสาวเจ้าครั้งแรก
“ไม่ค่ะ ขำๆ มากกว่า ส่วนใหญ่เพื่อนๆ ก็มักจะเรียกหนูว่าเมลิซ่า หรือไม่ก็...ลิซ่า
