ยัยตัวแสบของมาเฟีย

ep.10

แกร๊ก!

เสียงเปิดประตูบานใหญ่อย่างเบามือเพราะกลัวจะรบกวนคนตัวเล็ก ภายในห้องนอนกว้างยังคงเงียบสนิทเหมือนไม่มีคนอยู่ 'ยังไม่ตื่นงั้นหรอ' เดินมาถึงเตียงก็เห็นว่าเธอยังคงหลับอยู่ ผมจึงนั่งลงบนเตียงข้างๆเธอ

"เบล"

"......"

"เบล...จีเบลตื่นมาทานข้าวทานยาก่อน" ก่อนหน้านี้ผมสั่งให้พ่อทำข้าวต้มขึ้นมาให้เรียบร้อยแล้ว

"อื้อ..เฮีย เบลปวดไปทั้งตัวเลยค่ะ" ร่างบางเอ่ยเสียงแหบแห้งออดอ้อน

"ลุกไหวมั้ย"

"ไหวค่ะ..แต่เบลไม่อยากทาน"

"ไม่ได้ครับ!"มาคัสเอ่ยเสียงเข้มจะไม่ทานข้าวได้ยังไงกันเธอต้องทานยา 'ดื้อ!'

"ก็ได้ค่ะแค่นี้ก็ต้องดุด้วย" จีเบลยู่หน้าให้คนตัวสูง ขยับตัวลุกขึ้นก้าวเท้าลงจากเตียง แต่ทันทีที่ยืนขึ้นความเจ็บจี๊ดกลางกายสาวก็เข้าเล่นงานจนขาเรียวอ่อนแรงกำลังจะล้มลงกับพื้นเย็นเฉียบ ดีที่แขนแกร่งของมาคัสคว้าไว้ได้ทันท่วงทีไม่อย่างนั้นเธอได้ล้มก้นจ้ำเบ้าแน่

"โอ๊ยย!!"

"มาเฮียช่วย" มาคัสตวัดแขนช้อนอุ้มคนตัวเล็กเดินไปยังโซฟามุมห้องที่มีข้าวต้มกุ้งกลิ่นหอมวางรออยู่ก่อนแล้ว จีเบลนั่งทานข้าวเคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อย

"เฮียไม่ทานหรอคะ" ร่างบางเอ่ยถามดวงตากลมโตมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างเธอท่าทางน่ารัก

"เฮียยังไม่หิว"

ครืดดด!

เสียงโทรศัพท์ราคาแพงมือหนาเลื่อนหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงสแล็คสีดำขึ้นมามอง

*เคน*

[ของที่สั่งได้แล้วครับนาย]

"อืม" ติ๊ด! ตอบกลับไปเพียงแค่นั้น

"จีเบลนั่งทานไปก่อนนะเดี๋ยวเฮียไปสั่งงาน แล้วจะรีบมา"

"ค่ะ"

พูดจบมาคัสสาวเท้าเดินไปยังห้องทำงานที่มีเคนรออยู่

"แกร๊ก!"

ตึก ตึก!

เสียงสองเท้าหนาก้าวเดินเข้ามาภายในห้องและนั่งลงบนเก้าอี้หนังตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงาน

่"โทรศัพท์ที่สั่งครับใส่ซิมเดิมมาเรียบร้อย" เคนวางโทรศัพท์ราคาแพงที่เขาเพิ่งซื้อตามคำสั่งเจ้านายลงบนโต๊ะ

มาคัสหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ขึ้นมามอง 'หวังว่าเธอคงชอบนะ' ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชายกยิ้มมุมปาก

"แล้วนี่ก็บัญชีรายรับรายจ่ายของคลับครับ"

"อืม"

"เอ่อ..นายครับสายของเรารายงานว่าไอ้ลีโอมันกำลังวางแผนเล่นงานคุณทีเอครับ"เคนเอ่ยบอกเจ้านายตามที่ลูกน้องที่ถูกส่งเข้าไปแฝงตัวอยู่กับศัตรูรายงานมา

"ส่งคนไปเพิ่มให้ไอ้ทีแล้วย้ำมันให้ระวังตัวมากขึ้น" มาคัสออกคำสั่ง เขาคิดไว้อยู่แล้วว่ามันจะต้องซ้ำทีเอเป็นแน่เพราะพวกมันน่าจะยังไม่รู้ว่าผมค่อยช่วยไอ้ทีเออยู่ห่างๆ

"ครับนาย"เคนพยักหน้าตอบรับคำสั่งของเจ้านาย รีบสาวเท้าออกไปทำตามคำสั่งทันที ให้หลังเคน มาคัสลุกเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง เขาหยุดยืนตรงหน้าจีเบลแล้วยื่นโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้

"คะ?"ดวงตากลมโตของจีเบลมองโทรศัพท์สลับกับคนตัวสูงอย่างไม่เข้าใจ

"ของเบลเฮียซื้อให้" จบประโยคของร่างสูง รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวยทันที 'น่ารักจังวะ'มาคัสคิดในใจเรียวปากหนาเผลอยิ้มตามเพียงนิด คนตัวเล็กจึงไม่ทันได้เห็น

"ขอบคุณนะคะ"มือบางหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูสีพิงค์โกลด์ พลิกไปมามองดูอย่างชอบใจ

"ชอบมั้ย?" มาคัสเอ่ยถามสายตาคมจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของจีเบลไม่ลดละ เธอดูสวยสมไวแม้ใบหน้านั้นไม่ได้ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงก็เถอะ

"ชอบมากค่ะ"

"งั้นไปนอนพักผ่อนได้แล้วครับ"

"ค่ะ" มาคัสช้อมอุ้มจีเบลขึ้นในท่าเจ้าสาวเดินไปยังเตียงขนาดคิงไซส์ก่อนจะโน้มตัวลงวางร่างเล็กอย่างเบามือ

"เฮียจะไปไหนคะ?"

"ไปอาบน้ำ"

"วันนี้..เฮียไม่ไปคลับหรอคะ?"จีเบลเอ่ยถามปกติเขาทานมื้อเย็นกับเธอแล้วช่วงค่ำจะไปคลับทุกวัน

"ไม่ครับ"เสียงทุ้มเอ่ยตอบยกยิ้มมุมปาก

'นี่!เฮียมาคัสยิ้มหรอ' อยู่บ้านเดียวกันมาเป็นเดือนไม่เคยเห็นเลยซักครั้ง 'อู๊ยย..ใจบางหมดแล้วฉัน'

"เบล"

"......"

"จีเบลเป็นอะไรครับ?"

"คะ..ปะ เปล่าค่ะไม่ได้เป็นอะไร" จีเบลสะดุ้งเล็กน้อยเอ่ยตอบเสียงตะกุกตะกักก็เธอมัวแต่นึกถึงรอยยิ้มของเขานั่นไง หึ้ย!

"เฮียไปอาบน้ำนะ"

"ค่ะ" จากนั้นจีเบลนอนกดโทรศัพท์เครื่องใหม่เช็คโซเชียลเข้าแอพนู้นดูแอพนี้ไปเรื่อย ไม่นานนักมาคัสก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยกางเกงนอนขายาวเพียงตัวเดียว โชว์กล้ามเนื้อแข็งแรงร่องซิกแพคน่าลูบคลำไหนจะรอยสักนั่นอีกกร้าวใจอ่ะ 'งื้อ...หัวใจจะวาย>_

"หึหึ! มองอะไรขนาดนั้น"

"……"

มาคัสเดินเข้ามาหาจีเบลก้าวขาเรียวยาวขึ้นเตียงคร่อมร่างเล็กเอาไว้ เธอยังคงจ้องมองเขานิ่งอยู่อย่างนั้น

"มองขนาดนี้กินเฮียเข้าไปเลยมั้ย หื้ม?" มือหนาของมาคัสลูบใบหน้าสวยอย่างอ่อนโยนทำจีเบลได้สติกลับมา

"อะ เอ่อ...ใครจะทำอย่างนั้นกัน"จีเบลพูดเสียงตะกุกตะกักอย่างห้ามไม่ได้ นี่เธอเผลอมองเขาจนถูกจับได้เลยหรอ 'บ้าจริง!'

"เห็นมาทั้งคืนแล้วไม่ใช่หรอครับ....." ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากท่าทางเจ้าเล่ห์"หรือว่าเห็นไม่ชัด ซ้ำได้นะ"

"บ้าาา~" ใบหน้าสวยเปลี่ยนสีแดงระเรื่อขึ้นมา เมื่อนึกถึงบทรักเร่าร้อนเมื่อคืนของเขาและเธอ

"หน้าแดง..คิดอะไรอยู่ครับ?" นิ้วสากไล้แก้มใสของคนใต้ร่าง 'น่าฟัดชิบหาย'

"ปะ เปล่าค่ะ นอนได้แล้วค่ะเบลง่วง" มือบางยกขึ้นป้องปากทำท่าหาวแบบว่าง่วงไม่ไหว

"หึหึ!" มาคัสเอื้อมมือไปปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างคนตัวเล็กแขนแกร่งรั้งตัวเธอเข้ามากอดแนบอก จนร่างบางเผลอสูดดมกลิ่นครีมอาบน้ำที่ผสมกับกลิ่นเฉพาะตัวของเขาอย่างลืมตัว เพียงไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไป คนตัวสูงรู้สึกถึงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอของคนในอ้อมแขน 'หลับแล้วหรอ' คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาบวกกับพิษไข้ที่ยังไม่หายดีทำให้เธอยังมีอาการเพลียอยู่บ้าง

ฟอด!

มาคัสก้มหน้าหอมหน้าผากนวลด้วยความรู้สึกหลากหลาย ระหว่างผมกับเธอมันมากกว่า เพื่อนของพี่ชายและน้องสาวของเพื่อนไปแล้ว มันกำลังมีความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้น ซึ่งผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร แต่เชื่อเถอะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นกับใครแน่นอน เขาสลัดความคิดแล้วค่อยๆปิดเปลือกตาหลับตามเธอไป

ครืดดด~

เสียงโทรศัพท์ของมาคัสดังขึ้นกลางดึก มือหนารีบคว้าขึ้นมามองและกดรับสายทันทีที่เห็นเป็นชื่อของมือขวาคนสนิท

*เคน*

"อะไร!?" เสียงของมาคัสเอ่ยไปตามสาย

[ที่โกดังสินค้ามีปัญหาครับนายติดต่อคุณคิมกับคุณเดย์ไนท์ไม่ได้ครับ]

"อืม..กูไปเอง" พูดจบกดตัดสายทิ้ง

เหลือบตามองนาฬิกาบอกเวลาตีสอง รีบลุกไปล้างหน้าล้างตาแต่งตัวทันที ลงมาชั้นล่างไม่ลืมบอกพ่อบ้านทำข้าวต้มไปให้คนตัวเล็กในตอนเช้า เผื่อว่าเขากลับมาไม่ทันแล้วเธอยังลุกเดินลงมาไม่ไหวเสียงตะโกนเรียกพ่อครัวของมาคัสทำให้เหล่าบอร์ดี้การ์ดที่อยู่โดยรอบวิ่งกรูกันเข้ามาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

"เกิดอะไรขึ้นครับนาย" หนึ่งในนั้นเอ่ยถามเจ้านาย

"ดูแลบ้านให้ดี กูจะไปโกดัง" เสียงเข้มทรงอำนาจออกคำสั่ง ดวงตาคมกวาดมองลูกน้องนับสิบคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

"ครับนาย!"ทุกคนตอบรับเป็นเสียงเดียวกัน จากนั้นมาคัสขับสปอร์ตหรูออกจากบ้านหลังใหญ่ไปด้วยความเร็วสูงมุ่งหน้าไปยังโกดัง

ตึก! ตึก!

เสียงสองเท้าหนักก้าวเดินเข้ามายังโกดังเก็บสินค้าอาวุธปืนขนาดใหญ่ที่กำลังจัดเตรียมเพื่อส่งออกให้ลูกค้า

"ทางนี้ครับนาย" เคนที่เห็นรถของเจ้านายเข้ามาจอดจึงรีบเดินออกมา ช่วงดึกของทุกวันเขาต้องมาดูงานที่นี่และรายงานเจ้านาย

"เกิดอะไรขึ้น!?"

"สินค้าที่ส่งไปให้ลูกค้าถูกตีกลับมา ทางนั้นบอกของไม่ตรงตามใบสั่งครับ"

"เอามาดู"

มาคัสจำเป็นต้องอยู่ดูด้วยตัวเองเพราะถ้ามีปัญหาใหญ่แบบนี้เกิดขึ้นลูกน้องไม่สามารถตัดสินใจได้ คนที่มีสิทธิ์มีเพียงสามคนคือผม คิม เดย์ไนท์เท่านั้น

เช้าวันต่อมา...

ร่างบางที่นอนบนเตียงขนาดคิงไซส์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาดวงตากลมโตกระพริบถี่ๆเพื่อปรับแสงให้สายตามองเห็นได้ชัดเจนขึ้น ใบหน้าจิ้มลิ้มหันมองข้างกายว่างเปล่า มือบางเลื่อนไปสัมผัสตรงนั้นที่ร่างสูงนอนเคียงข้างเธอมันเย็นเฉียบ 'เขาลุกไปนานแล้วงั้นหรอ'สายตาพลันหันไปมองนาฬิกาบอกเวลาเจ็ดโมง

"ยังเช้าอยู่เลย ไปไหนนะ" จีเบลพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ จากนั้นจึงลุกขึ้นเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเองเพื่อทำธุระส่วนตัว ไม่นานเธอก็ออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวพันรอบตัวขมวดเป็นปมไว้แน่นบนอกอวบ มือบางข้างนึงถือผ้าผืนเล็กเช็ดผมยาวที่เปียกชื้นหอมแชมพูกลิ่นโปรดของเธอ

แกร๊ก!

เสียงเปิดประตูบานใหญ่ พร้อมกับคนมาใหม่ก้าวเท้าเข้ามา จีเบลหันไปมองตามเสียงนั้นคิ้วเรียวเล็กขมวดขึ้นเป็นปม มือบางรีบคว้าชุดคลุมอาบน้ำมาสวมใส่ให้เรียบร้อยทันที