"เบลครับ...กลับบ้านกับเฮียนะครับ" ผมใช้น้ำเย็นเข้าลูบ แล้วเหมือนจะได้ผลจู่ๆเธอก็หยุดเดิน หันหน้ากับมามองผม แต่นั่นทำผมชะงักเพราะใบหน้าสวยมีน้ำใสๆไหลอาบแก้ม ผมรีบสาวเท้าเข้าไปหาเธอทันที 'แม่งเอ๊ย!!นี่ผมทำเธอร้องไห้หรอวะ' ในใจมันหน่วงปวดหนึบขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็น
"เบลอย่าร้องครับ เฮียขอโทษ"มือหนายกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้นเนียน
"ฮึกฮือ..ไหนเฮียบอกจะไม่ดุไง แล้วทำไม...." จีเบลร้องไห้สะอึกสะอื้อจนตัวโยน ฉันน้อยใจเฮียมาคัสที่เอาแต่โมโหอารมณ์ร้อน
"ไม่ร้องนะครับ เฮียจะไม่ดุ" ผมเห็นน้ำตาของจีเบลแล้วเหมือนหายใจไม่ออกมันจุกจนใจจะขาด 'นี่ผมทำอะไรลงไปวะ ทำให้เธอเสียใจมากงั้นหรอ'
"วันนั้นเฮียก็พูดแบบนี้ แล้วเฮียก็ดุอีก ฮึกฮือ.."
"เฮียขอโทษครับ...ขอเวลาเฮียหน่อยนะ เฮียจะปรับปรุงตัว" ผมรั้งจีเบลเข้ามากอดแนบอก จนรู้สึกถึงแรงสะอื้นไห้ของเธอ
"ค่ะ"
"หายโกรธเฮียแล้วใช่มั้ยครับ"จีเบลพยักหน้ารับ 'คนหล
