Ep.9 จริงจังกับฉันไหม?
2307 Words
Ep.9 จริงจังกับฉันไหม?
" พี่นอนกับหนู...แค่คนเดียวได้ไหม? " พลอยฝนพูดออกมาเสียงสั่นๆ แววตาอ้อนวอน
แต่ผมไม่ได้ฟังมันเลยเพราะ
" วาเลน .. " ผมตกใจทันทีที่หันไปสบสายตากับแววตาคู่นั้น ที่แอบ ซ่อนอยู่ภายในตู้เสื้อผ้าตู้ถัดไปที่เปิดแง้มออกมาเพียงนิดเดียวเท่านั้น ก่อนที่สายตาคู่นั้นจะหายไป..
…
..
" พี่ไฟนอลคะ? พี่ไฟนอล??? " พลอยฝนเรียกผมเสียงดังจนผมหลุด จากภวังค์นั้น
" อืม ...พี่ว่าพลอยไปรอพี่ข้างก่อนดีกว่านะ...พี่ยังสกปรกอยู่เลย ขอพี่ อาบน้ำก่อนนะ.. "ผมลูบต้นแขนนิ่มของพลอยฝนก่อนที่มือข้างซ้ายจะ คลายออกจากหน้าอกของเธอช้าๆ อย่างเสียดาย
" ไม่เห็นจะสกปรกเลยคะ...กลิ่นนี้พลอยก็คุ้นเคยอยู่แล้ว.. " พลอยฝน เอาน่ามานัวเนียกับแผ่นอกเปลือยเปล่าของผมที่มีกลิ่นจางๆ ของ แอลกอฮอล์และน้ำหอมปนๆ อยู่
"พี่อยากให้พลอยประทับใจทุกครั้งนิ.. "ผมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เธอก็ ยิ้มหวานและพยักหน้าเบาๆ
"งั้นก็ได้คะ.. "เธอตอบกลับมาก่อนจะยอมเดินออกไปอย่างว่าง่าย หลังจากพลอยฝนเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นและเปิดทีวีนั่งเล่นโซฟา
อย่างเพลินๆ แกร๊ก... ผมก็กดล็อคประตูทันที
….
..
Valen Part ก๊อกๆ
"วาเลน...มึงอยู่ข้างในนั้นป่ะ"เสียงเคาะดังมาจากด้านนอก
" อืม.." ฉันตอบไปเสียงเหวี่ยงๆ ครืด..เสียงข้างพยายามจะเปิดตู้แต่ ครืด!ฉันดันปิดในทันที
"คุยแบบนี้! "ฉันตอบไอ้ไฟนอลที่ยืนอยู่ข้างนอกไปด้วยเสียงแข็งๆ และไม่ยอมออกไปแน่นอน เพราะไม่อยากเห็นอะไรทุเรศๆ
.. .
"มึงออกมารอข้างนอกก็ได้กูไม่ให้ใครเข้าในห้องแล้ว"เสียงไอ้ไฟ นอลตอบกลับมา
" ไม่อะ... " ฉันตอบกลับนิ่งๆ
" ทำไมมึงเหมือนไม่พอใจกูเลยวะ ....เรื่องเมื่อกี้...@#$%$%^ " ฉัน ไม่รอให้ไอ้ไฟนอลพูดจบ
" กูอยากกลับบ้าน....มึงจะทำอะไรก็รีบหน่อยละกัน!! " ฉันตอบนิ่งๆ ก่อนดันประตูตู้ปิดจนสนิท ปัง!
ไม่มีเสียงตอบอะไรจากไฟนอลได้ยินเพียงเสียงมันเดินไปเดินมาสัก
พัก
"นี่เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย... "ฉันได้แต่ยืนสับสนกับความรู้สึกของตัว เอง ฉันจะไปโกรธมันทำไมกัน....ไอ้ไฟนอลจะมีผู้หญิงกี่คน..จะทำอะไรกับ
ใคร...มันมาเกี่ยวข้องอะไรกับความรู้สึกของฉันกันละ..
ก๊อกๆ เสียงเคาะเบาๆ จากด้านนอก..
" กูกำลังจะออกไปข้างนอกละนะ..... " เสียงไอ้ไฟนอลพูดขึ้นเบาๆ เหมือนมันจะบอกว่าถ้ามันออกฉันก็กลับได้เลย..
….
"เออ...ขอบคุณนะมึง"ไอ้ไฟนอลพูดทิ้งท้ายก่อนจะปิดประตูลง ปัง...พอเสียงปิดประตูจากข้างนอกดังขึ้นฉันก็ค่อยๆ เปิดประตูตู้
เสื้อผ้ามันออกมา
"จะมานอยด์ทำไมวะวาเลน? "ฉันได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเอง ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ความรู้สึกของตัวเองมันคืออะไร....มันกำลังสับสน กับอะไรกันแน่...
หลังจากที่ฉันกลับมาถึงหอพักฉันก็พยายามหาอะไรทำ..เพื่อให้เลิก
คิดฟุ้งซ่าน ทั้งอ่านหนังสืองานโปรเจคต่างๆ
ก๊อกๆ พอได้เสียงเคาะประตูฉันก็เผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว ก่อนจะเดินไปเปิดทันที
" มาทำไม? " ฉันถามออกไปห้วนๆ เสียงแข็งๆ
….
..
"ดุกว่าหมาที่บ้านกูอีก"คนตรงหน้าตอบกลับมาอย่างงงๆ
" ไอ้ฟีรุส .. " ปกติคนที่มาหอฉันบ่อยรองจากไอ้ไฟนอล ก็ไอ้ฟีเนี่ย แหละ
"นึกว่าไอ้ไฟนอลนะสิ"ไอ้ฟีรุสตอบอย่างรู้ทัน
" เปล่า!! " ฉันส่ายหน้าทันที
" กูจะถามมึงเนี่ยแหละ.....ว่ามาทำไม? " ฉันรีบตอบปัดๆ ไปทันที ไอ้ฟีรุสโชว์ตั๋วอะไรสักอย่างขึ้นมาสองใบ
"ได้บัตรเข้างาน..เปิดห้องสมุดโลก... มาสองใบ....ไปป่ะ? " มันถาม ขึ้นด้วยใบหน้านิ่งๆ จริงๆ ฉันกับฟีรุสนะชอบอะไรคล้ายๆ กันอยู่บ้างนะ..โดยเฉพาะเรื่อง
อ่านหนังสือเนี่ย
" ไปดิ....อยู่ห้องเบื่อจะตายแล้ว.. " ฉันพยักหน้าทันที เพราะไม่อยาก อุดอู้อยู่แต่ในห้อง ไอ้ฟีรุสก็พยักหน้าตอบรับ
"ขอแต่งตัวแป๊บนะ"ฉันก็ปิดประตูและรีบแต่งตัวเพื่อออกไปกับมัน ทันที
@งานเปิดห้องสมุดโลกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ
หนังสือในงานมีเพียงหนังสือที่มียอดขายจากทั่วโลกติดระดับท๊อปๆ
ทั้งนั้นเลยจริงๆ
"มึงสนใจโซนไหนอะ"ไอ้ฟีรุสที่ยืนอ่านป้ายแต่ละหมวดหมู่หันมา ถามฉัน
" Novel อะ " ฉันตอบไป
ไอ้ฟีรุสก็ก้มดูหมวดหมู่ตามที่แผนที่เขียนไว้ก่อนจะพาฉันไปตามนั้น ก่อนที่มันจะเดินแยกไปโซนอื่น...พวกเศรษฐกิจหรืออะไรที่เครียดๆ
นั้นแหละเป็นสิ่งที่มันชอบ โซนนวนิยายต่างชาติมีให้เลือกเยอะดีเหมือนกันนะ
จริงๆ ฉันชอบอ่านพวกนิยายเพื่อพักผ่อนสมองบ้างจะให้อ่านหนังสือ
เรียนอย่างเดียวคงบ้าตายแน่ๆ
-Love Rosie -
"หานานมากเลยนะเนี่ย"ฉันบ่นๆ กับหนังสือนวนิยายชื่อดังในมือที่ ฉันเคยตามหา เพราะนักเขียนคนนี้ดังมากแถมหนังสือก็ขายตลาดแถมหายา
กมากๆ ซะด้วย
ฉันหยิบเล่มนั้นไว้ในมือก่อนจะลองเปิดอ่านเล่นๆ ดูก่อน จริงๆ มันเป็นเรื่องความรักที่เกิดจากความใกล้ชิดมีทั้งสมหวังและ
ผิดหวังเขียนได้เรียลมากๆ เลยจริงๆ
.... พอพลิกดูข้อความด้านหลัง...
" Tinkerbell has always been there for Peter and Peter? He chose Wendy"
"ทิงเกอร์เบลล์อยู่เคียงข้างปีเตอร์มาโดยตลอด.. "
" แล้วปีเตอร์ละ? "
" เขาเลือก เวนดี้"
Cr. Peter Pan
……
…
หนังสือเล่มนี้ก็ตลก...ง่ายเลยนะ..
" ก็ทิงเกอร์เบลล์เป็นแค่เพื่อนนิ.......ปีเตอร์จะเลือกได้ยังไง? " ฉันตั้ง คำถามกับนักเขียนก่อนจะคิดอยู่นานว่าควรจะหยิบหนังสือเล่มนี้กลับไป อ่านดีไหม?
" กูเสร็จละนะ..มึงอยากกลับยัง? " "เสียงไอ้ฟีรุสเดินถือหนังสือเดิน เข้ามาหาฉันห้าหกเล่ม"
" อืม กลับดิ" ฉันก็หยิบมันติดมาอ่านเล่นด้วยแก้ขัดไป.. เคาน์เตอร์จ่ายเงิน
"กูจ่ายเอง"ไอ้ฟีรุสดึงหนังสือของฉันไปจ่ายให้รวมกับของมัน ไม่ขัดขื่นเพราะมันรวย
"เล่มนี้ดีนะ"ไอ้ฟีรุสมองที่หน้าปกหนังสือที่ฉันเลือกก่อนจะพูดขึ้น นิ่งๆ
"เอาไว้อ่านเล่นๆ นะเบื่อหนังสือเรียนละ"ฉันตอบไปแบบไม่คิด อะไร
" อืม.." มันก็พยักหน้าเข้าใจ..เพราะ ไอ้ฟีรุสไม่ใช่คนที่ชอบถาม ซอกแซกเหมือนไอ้ไฟนอล....กับคาซัค
…
@หอพัก
"เจอกันพรุ่งนี้นะมึง"ฉันถือหนังสือขึ้นก่อนจะยิ้มขอบใจมันไป
"อืม..รีบเดินเข้าหอดิ"ไอ้ฟีรุสตอบหน้านิ่งๆ ฉันโบกมือลามันก่อนจะเดินกลับเข้าหอไปทันที พอเข้าตึกได้มันถึงจะยอมขับรถออกไป ฉันก็หันหลังเดินกลับเข้าหอทันที
….
…
" ไปไหนกันมาว่ะ? .....กูนั่งมึงรอโคตรนาน! " เสียงใครบางคนเอ่ย ขึ้นอย่างไม่พอใจ ..
..
...จะเป็นใครไปได้...
"ไอ้ไฟนอล"ฉันหันไปตามเสียงนั้นทั้งที่รู้ว่าเป็นใคร
..
แต่เดี๋ยวนะถ้ามันรู้ว่าฉันไม่อยู่ทำไมไม่โทรหาหรืออะไรสักอย่างละ
"ไปงานหนังสือมา..ว่าแต่มึงเหอะมานั่งโง่รอทำไมตั้ง นาน..โทรศัพท์ก็มี? "ฉันออกไปแบบห้วนๆ เช่นเคย มันคงหงุดหงิดที่ต้องรอละมั้งมันมองหน้าฉันนิ่งๆ ไม่ตอบอะไร ฟุบ... ก่อนมันจะโยนสร้อยคอเส้นบางที่มีจี้รูปไม้กางเขน...ให้ฉัน
" มันตกในตู้เสื้อผ้า" มันพูดขึ้นนิ่งๆ
สงสัยฉันคงเป็นตอนที่ฉันไปซ่อนตัวในนั้นแน่ๆ ลืมไปเลยแหะ
"อ๋อ..เออๆ "ฉันพูดก่อนจะสวมสร้อยเส้นนั้นตามเดิม ไอ้ไฟนอลยืนมองนิ่งๆ ไม่รู้ว่ามันไปกินรังแตนที่ไหนมารึเปล่าเหมือน
จะโกรธๆ แต่สักพักก็ดูปกติ
….
..
"ช่วงนี้ดูมึงสนิทกับไอ้ฟีรุสดีเนอะ"ไอ้ไฟนอลพูดเสียงแข็งๆ และมอง ละสายตาไปทางอื่นมือก็กำหมัดแน่นบางทีก็คลายออก..
…
..
บอกตามตรงว่ายังงงๆ กับคำพูดจาวกไปวนมาของมันเอามากๆ
"พวกเราก็สนิทกันแบบนี้มานานแล้วนะไม่ใช่แค่กูกับไอ้ฟีซะหน่อย"ฉันตอบไปแบบกว้างๆ
…
..
"ก็ดี"มันพูดสั้นๆ ก่อนจะมองฉันด้วยหางตาและเดินหันหลังกลับไป ที่รถตัวเองทันที
" อ้าว..แล้ว...มึงจะกลับเลยเหรอ? " ฉันตะโกนถาม เพราะไม่คิดว่า มันจะมาหาฉันเพราะแค่สร้อย
เพราะยังไงพรุ่งนี้เราก็เจอกันอยู่ดี...ค่อยให้ก็ได้นี่น่าอีกอย่างไอ้ไฟ
นอลไม่เคยมาแล้วจะยอมกลับง่ายๆ ถ้าไม่โดนไล่...
"...พลอยรออยู่ที่ห้อง!" มันหยุดนิ่งตอบคำถาม
...
ด้วยความอยากรู้...ความเป็นเพื่อน...หรือเหตุผลอะไรไม่รู้ทำให้ฉัน
อยากรู้จากปากมันว่า...
" คนนี้...จริงจังเหรอ? " ฉันจิกเล็บตัวเองทันทีที่เอ่ยถามออกไป
" อืม! " มันตอบสั้นๆ ก่อนจะขึ้นรถและขับออกไป โดยไม่คิดจะลา หรือมองหน้าฉันเลยด้วยซ้ำ บรืนนนนนน....ๆๆๆ ฉันยืนมองรถของมันขับออกไป...จนสุดสายตา....
" ก็ดีแล้วมึงจะได้มีคนคอยดูแล " ฉันพูดขึ้นเบาๆ จะได้ไม่ต้องคอย เป็นห่วงมัน @ห้องวาเลน
ฮื้ด ฮื้ด (เสียงโทรศัพท์สั่น)
พอไขประตูห้องเข้ามาปุ๊บสายก็เข้าทันที...
-คาเวียร์- คาเวียร์คือน้องชายคนเดียวของฉันที่ไม่ค่อยลงรอยกันมา ตั้งแต่เด็กด้วยวัยที่ไม่ต่างกันมาก...และนิสัยที่ต่างกันสุดขั้วแต่ที่น่า แปลกคือการโทรมาของมันมากกว่า..
" ฮัลโหล" ฉันกดรับสายทันที
" บายดีปะ? " เสียงปลายสายพูดจาห้วนๆ เช่นเคยๆ
"ก็ดี..ว่าแต่แกนั้นแหละเห็นพ่อแม่บอกว่าเดี๋ยวนี้เที่ยวเก่งนะ"ฉันเริ่ม พูดคุยอย่างตักเตือนเจ้าเด็กน้อยวัยสิบเจ็ดที่กำลังฮอร์โมนว้าวุ่นเหลือ เกิน
" วาเลน... " เสียงคาเวียร์ดูเหมือนมีอะไรบ้างอย่างไม่สบายใจ
" มีอะไรใช่ไหม? ถึงโทรมาฉันได้" ฉันถามออกไปตามตรง เพราะ ปกติถ้าไม่มีปัญหาน้องชายที่รักก็ไม่เคยเป็นฝ่ายโทรหาฉันก่อนเหรอ
….
.. ..
คาเวียร์เงียบไปสักพัก....ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
" พี่พอมีเงินไหม? " คำตอบนั้นเบาจนแทบไม่ได้ยิน
" เงิน?? จะเอาเงินไปทำอะไร?? " ฉันเริ่มกังวลขึ้นมา เพราะพ่อกับแม่ ก็ให้เงินรายวันกับน้องเป็นปกติไม่ได้ลำบากอะไรหรือทางบ้านมีปัญหา แต่ไม่ได้บอกฉันกัน
" ไปยืมเงินเพื่อนพี่ให้หน่อยได้ไหม? เดี๋ยวจะรีบหามาคืน " คาเวียร์ พูดต่ออย่างไม่สนใจคำพูดของฉันเลย
" เวียร์!!แกจะเอาเงินไปทำอะไร! " ฉันเริ่มเสียงแข็ง
"เออ...คือ.....อย่าบอกพ่อกับแม่นะ…" เวียร์พูดด้วยน้ำเสียงเครียดๆ
…
..
" อืม! " ฉันรับปากน้องไปอย่างไม่เต็มใจมากนัก
…..
…
" ผมทำเงินค่าเทอมหาย......สามหมื่นบาท... " เสียงเวียร์พูดอย่าง ตะกุกตะกัก
" สามหมื่น!!!!!แกโง่หรือแกไม่ฉลาดวะ?? " โทรศัพท์ของฉันแทบจะ หลุดจากมือเลยจริงๆ และอดไม่ได้ที่จะด่ามันออกไป
"ใครจะอยากให้หายวะ... แต่ถ้าไม่จ่ายภายในพรุ่งนี้...ก็ไม่มีสิทธิ์ สอบแล้ว"เวียร์พูดต่อเสียงสั่นๆ
" แต่ฉันก็ไม่มีหรอกนะ " ฉันพูดไปตามตรงเพราะเงินทุนก็ยังไม่ออกถึงออกไม่ถึง ฉันพยายามหาทางแก้ปัญหานี้ทั้งที่มืดแปดด้าน
" ก็ยืมพี่ไฟนอลดิเพื่อนสนิทพี่อะ..เงินแค่สามหมื่นระดับทายาท บริษัทHOMELAND คงไม่เดือดร้อนอะไรหรอก " มันพูดด้วยเสียงชิวๆ จริงอยู่ที่แค่สามหมื่นไอ้ไฟนอลมันไม่มีปัญหาหรอก ...แต่...
" หรือผมไม่ต้องเรียนแล้วดีละ " พอมันเห็นว่าฉันเงียบไปมันก็พูดขู่ ขึ้นทันที ถึงฉันจะนิสัยมาดแมนไม่ปากหวานแต่จิตใจข้างใน...ยังไงก็ผู้หญิง
อยู่ดีนั่นแหละ
"พรุ่งนี้ฉันจะลองพูดดู"ฉันกัดฟันพูดออกไปเพราะตอนนี้ต่อให้ด่า หรือโกรธมันไปก็เท่านั้น ควรจะหาทางแก้ไขมากกว่า....
" จะช่วยแน่ใช่ไหม? " มันถามกลับด้วยเสียงนิ่งๆ ฉันเปิดสมุดบัญชีที่มีเพียงหนึ่งหมื่น....สองร้อยบาทถ้วนเท่านั้น เงินทุนรายเดือนกว่าจะออกอีกทีก็เดือนหน้าโน้นเลย อีกสิบห้าวันแล้วฉันเนี่ยจะใช้ชีวิตอยู่ยังไงกัน...
" อืม" ฉันตอบไปสั้นๆ
"ขอบ...ตุ๊ดๆๆ "ฉันกดตัดสายไปทันทีที่เวียร์จะพูดจบเพราะไม่อยาก จะได้ยินเสียงมันเลยจริงๆ หาแต่เรื่องมาให้.. ฉันกับน้องชายต่างกันทุกอย่างจริงๆ ฉันแทบจะไม่ต้องเสียเงินค่า
เรียนหรืออะไรเลยเป็นนักเรียนทุนดีเด่นมาตลอด...ต่างจากเวียร์ที่เรียน ก็ต้องแก้ซ้ำซากเรื่องได้ทุนไม่ได้ต้องพูดถึงต้องจ่ายค่าเทอมเต็มจำนวน ตลอด
" เฮ้อ..."ฉันหายใจไม่ทั่วท้องเลยจริงๆ
ฉันไม่เคยยืมเงินพวกมันไม่มาก่อนไม่ว่าจะไฟนอลฟีรุสหรือคาซัค และถ้าให้เลือกก็คงต้องเลือกไอ้ไฟนอลเพราะสนิทที่สุด
" ถ้ามันไม่จำเป็นต้องจ่ายพรุ่งนี้กูคงไม่โทรไปรบกวนมึงวันนี้แน่ " ฉันบ่นๆ ก่อนจะกดโทรศัพท์หาเบอร์ที่คุ้นเคย ตู๊ด.....ตู๊ด.....ตู๊ด.....
" ฮัลโหลไอ้ไฟน..อล.. "
" เพื่อนพี่ไฟ
- Writer
