"คุณภู พลอยจะกลับห้อง.." พลอยลลินณ์มองประตูห้องตัวเองตาละห้อยเมื่อร่างสูงอุ้มเธอเดินตรงไปยังประตูที่ใหญ่กว่านั่นก็คือประตูห้องนอนของเขาเอง ลองงอแงเผื่อว่าภูริชจะเห็นใจยอมให้เธอได้พักผ่อน
"เตียงผมใหญ่กว่าของคุณ ไปห้องผมน่ะดีแล้ว" แต่ทว่าชายหนุ่มกลับตีความหมายว่าคนตัวเล็กในอ้อมแขนพูดถึงสถานที่ทำรักเสียอย่างนั้น ร่างใหญ่เดินมาหยุดที่หน้าประตูห้องนอนแล้วใช้มือข้างที่ช้อนข้อพับขาจับลูกปิดเพื่อเปิดประตูด้วยตัวเองและเมื่อเข้ามาแล้วก็ได้ใช้เท้าดันประตูปิดเองเสร็จสรรพ
"พลอยไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นสักหน่อย.." พลอยลลินณ์หน้าแดงเรื่อก้มหน้าหลบสายตาแวววับไปจับจ้องอยู่กับหน้าอกแน่นที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแข็งที่มีจุกไตเล็ก ๆ อยู่ตรงกลางก้อนแข็งแบนทั้งสองข้าง แต่นั่นกลับทำให้ใบหน้าสวยแดงจัดขึ้นกว่าเดิมเมื่อภายในหัวฉายภาพเหล่าบรรดามัดกล้ามนี้กระเพื่อมอยู่เหนือตัวเธอเมื่อครู่ นี่เธอกลายเป็นคนลามกแบบนี้ตั้งแต
