"ไหนบอกว่าจะเอาออกคะ.."
"ของคุณรัดแน่นเลยเอาออกไม่ทัน"
"พลอยกลัวท้อง" พลอยลลินณ์หน้าเจื่อนพูดออกไปเสียงเบา น้ำตาสีใสเริ่มเอ่อในเบ้าตาทั้งสองข้าง รู้สึกเสียใจที่ทำพลาดไปรับเครื่องดื่มจากคนอื่นง่าย ๆ จนทำให้เกิดเรื่องอันทำตัวเองเสื่อมเสีย ไม่อาจจะโทษคนตัวโตด้านบนได้เพียงฝ่ายเดียวเพราะเธอเองก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความต้องการของร่างกายด้วยเช่นกัน
"เดี๋ยวผมไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้ แต่ไหน ๆ ก็จะกินยาแล้ว ผมขอต่ออีกรอบนะ" ภูริชแสดงความรับผิดชอบด้วยเสียงจริงใจ แต่คำพูดท้ายประโยคทำให้พลอยลลินณ์ถึงกับต้องหน้าร้อนผ่าวที่จู่ ๆ เขาก็ขอทำรักต่อเสียดื้อ ๆ พร้อมกับการพองตัวของลำท่อนเตรียมพร้อมรบอีกรอบ
"พะ..พลอยไม่ปวดตรงนั้นแล้ว" พลอยลลินณ์รู้สึกถึงความคับตึงที่ปากทางรักรวมทั้งการกระตุกของตัวตนของเขาที่อยู่ในตัว เธอพูดออกมาเสียงตะกุกตะกักพลางขยับตัวขึ้นด้านบนเพื่อให้หลุดออกจากความใหญ่โตแต่คนตัวโตไม่ยอมใ
