EP 7 สตอล์กเกอร์!!!
792 Words
@มหาลัย
"ขวัญ!"
"อุ๊ย!" ของขวัญสะดุ้งแรงเมื่อจู่ ๆ เพียงฟ้าก็มาจับไหล่เธอจากด้านหลัง
"เป็นอะไร"
"ทำไมตกใจขนาดนั้น" เพียงฟ้าขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนที่ดูลนลานแปลก ๆ
"คือช่วงนี้ขวัญรู้สึกเหมือนมีคนคอยตามอ่ะ"
"คอยตาม?"
"พวกสตอล์กเกอร์อ่ะหรอ"
"อื้อ ๆ" ขวัญพยักหน้าหงึกหงัก ใบหน้าสวยตอนนี้ซีดเผือดบ่งบอกว่ากลัวจับใจ
"แกไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม"
"ก็อยากให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน"
"แต่ขวัญรู้สึกว่าช่วงนี้เจอแต่เรื่องแปลก ๆ"
"เหมือนมีคนคอยจับตาดูอยู่ตลอด แล้วก็ เอ่อ.....พวกชั้นในก็หายบ่อย ๆ ด้วยอ่ะ (- ﹏ - |||) "
"อึ๊ย! น่ากลัวมากแก"
"แจ้งตำรวจหรือยัง"เพียงฟ้าขนลุกเกรียวขนาดเธอเป็นแค่คนฟังยังรู้สึกกลัวขนาดนี้ ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคนที่โดนเองกับตัวจะกลัวขนาดไหน
"จะเอาหลักฐานที่ไหนไปแจ้งล่ะ"
"ก็รู้ว่าประเทศนี้ถ้าเหยื่อยังไม่ถูกทำร้ายก็ไม่มีทางทำอะไรได้หรอก" ของขวัญฟุบลงกับโต๊ะอย่างอ่อนใจ ตอนนี้เธอนอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว เพราะเอาแต่หวาดระแวง
"แล้วแกจะเอาไง"
"จะมาอยู่กับฉันที่คอนโดก่อนไหมล่ะ" เพียงฟ้าเสนอแนะ
"ไม่เป็นไร ไม่อยากรบกวนอ่ะ"
"อีกอย่างน้องของฟ้าก็อยู่ด้วยกันอีกตั้งสองคน แค่นั้นก็คับแคบพอแล้ว"
"ขอบใจมากนะที่เป็นห่วง" ของขวัญส่งยิ้มบาง ๆ ให้เพื่อนเป็นการขอบคุณ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะกลัวมากแค่ไหน แต่ทว่าเธอกลับเกรงใจเพื่อนมากกว่า
"งั้นก็ระวังตัวดี ๆ แล้วกัน"
"ล็อกประตูห้องดี ๆ ไปไหนก็ระวังตัวมาก ๆ"
"อื้อ ขอบใจนะ"
19.00 น.
@คอนโดของขวัญ
แกร๊ก! แอ๊ด
"นี่มันอะไรกัน!?" ทันทีที่ของขวัญเดินเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจแทบผงะ เมื่อเห็นสภาพห้องที่ถูกรื้อค้นกระจุยกระจายราวกับถูกโจรเข้าบ้าน พอเห็นดังนั้นเธอก็รีบวิ่งออกมาจากห้องทันทีเพราะกลัวว่าจะมีใครอยู่ข้างใน
ฟึบ!
มือเล็กที่สั่นเทาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่ทว่ากลับไม่รู้ว่าควรโทรหาใครก่อนดี หากเป็นเมื่อก่อนคนที่เธอนึกถึงเป็นคนแรกก็คงจะเป็นบาส อดีตแฟนหนุ่ม แต่ทว่าตอนนี้คนที่เธอสามารถโทรหาได้ในเวลาแบบนี้ก็คงมีแค่คนเดียวเท่านั้น
อีกด้าน
"ครับพี่"
"พี่ใจเย็น ๆ นะครับ เดี๋ยวผมจะรีบไปหา พี่ลงมารอข้างล่างตรงที่มีคนเยอะ ๆ ก่อนนะครับ"
"ไม่ต้องร้องนะครับคนดี.....เดี๋ยวผมจะรีบไป" สายฟ้าเอ่ยกับคนในสายด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย
ติ๊ด!
ตอนนี้สายจากรุ่นพี่สาวที่โทรมาหาด้วยความร้อนรน และ หวาดกลัวได้ถูกตัดไปแล้ว
ใบหน้าหล่อที่ก่อนหน้านี้แสดงออกถึงความร้อนรน และ เป็นห่วงเป็นใยจู่ ๆ ก็ค่อย ๆ เรียบตึงขึ้นอัตโนมัติ ก่อนที่มุมปากของเขาจะยกยิ้มร้ายขึ้นมา
"หึ"
20.00 น.
@คอนโดของขวัญ
"สายฟ้าระวังนะ" ของขวัญที่มีท่าทีกล้า ๆ กลัวหลบอยู่ที่ด้านหลังของสายฟ้าที่กำลังเข้ามาสำรวจในห้องว่ายังมีผู้บุกรุกอยู่ไหมเอ่ยด้วยเสียงสั่น ๆ
"ไม่เป็นไรครับพี่"
"พี่รออยู่ที่หน้าห้องนะครับ เดี๋ยวผมเข้าไปดูเอง"
"ระวังนะ (- ﹏ - |||) " ของขวัญชะโงกหน้ามองสายฟ้าจากหน้าประตูด้วยความเป็นห่วง
ห้านาทีต่อมา
"ไอ้โรคจิตนั่นมันคงไปแล้วแหละครับพี่" สายฟ้าที่เดินสำรวจทั่วห้องแล้วไม่พบร่องรอยของบุคคลที่สามเอ่ย
ฟึบ!
"ฮึก ๆ ๆ ฮือออ"พอได้ฟังดังนั้นของขวัญก็ทรุดลงนั่งกับพื้น ก่อนจะปล่อยโฮออกมาทันทีด้วยความหวาดกลัว
"พี่ครับไม่เป็นอะไรแล้วนะ"
"ไม่ต้องร้องนะครับ" สายฟ้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะกอดของขวัญเอาไว้อย่างแผ่วเบา
"ฮึก ๆ ๆ ขอบคุณนะสายฟ้า" คนตัวเล็กซบหน้ากับอกแกร่งของสายฟ้า ก่อนจะยกมือกอดเขาเอาไว้จนแน่น พอมาถึงตอนนี้เธอก็รู้สึกว่าสายฟ้าพึ่งพาได้มากกว่าที่คิดเอาไว้
"ไม่เป็นไรครับ (^_^) "
"ฮึก ๆ ฮือออ" ของขวัญยังคงร้องไห้ไม่หยุด เพราะเธอเพิ่งจะเคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรก
"ว่าแต่พี่ครับ พอผมเห็นสภาพห้องเป็นแบบนี้แล้วผมไม่อยากให้พี่อยู่ที่นี่เลย"
"พี่ย้ายไปอยู่ที่อื่นก่อนชั่วคราวดีไหมครับ"
"ฮึก ๆ ๆ ที่ไหน?"
"ที่บ้านผมเป็นไงครับ (^_^) "
..................................
เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์
= กำลังใจ(◕‿
- Writer
