มาเฟียหนุ่มทิ้งคำพูดไว้แค่นั้น มือเรียวยกขึ้นมาแตะที่ริมฝีปาก
“ฉัน...ฉันอยากได้เขา” รันลนาตบเข้าที่บริเวรหน้า ตัวเอง นี้ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม หน้าฉันยังรู้สึกเจ็บอยู่ ไม่ได้ฉีดยาชาแต่อย่างใด
เพลงขวัญเดินขึ้นมาสวนทางกับชายหนุ่มรูปงามสายตา สะดุดเข้ากับร่างสูงที่เดินสวนกลับเธอไป ว้าว นี้พระเจ้าหรือเทพบุตร ดูสง่า ดูมีราศรีชะมัด ใบหน้าฟ้าประทานมากแม่ แบบนี้เลยพ่อน้องเลม่อนของฉัน เมื่อมาถึงก็เจอเข้ากับรันลนา
“รัน ยัยรัน ผู้ชายที่เดินผ่านหน้าฉันไปเมื่อครู่ใครเหรอ หล่อเป็นบ้า หล่อมาก หล่อไม่ไหว งานดีกว่าหมอที่โรงพยาบาลของเราอีก แกรู้จักเขาไหม...อร้าย อยากจะบ้าตาย หล่อจึง หล่อดุดันไม่เกรงใจสายตาฉันเลย” หมอเพลงขวัญที่เห็นมาเฟียหนุ่ม ถึงกับเพ้อฝันไม่หยุด ที่นั้นทำเอาคนถูกถามถึงกับยิ้มไม่หุบ
“รัน นี้แกฟังฉันอยู่หรือเปล่า ถ้าคนเมื่อกี้เป็นแฟนแก หมอพีชของฉันต้องเฮิร์ทหนักเลยสิท่า” รันลนาชะงักเล
