13
“เฮ้ย! จะบ้าเหรอสโนว์ ฉันไม่มีทาง...”
“ฉันเคยไปเรียนญี่ปุ่นมาก่อนนะ ในบรรดาพวกเราแล้ว ฉันคิดว่าฉันคือคนที่จะทำเนียนไปตีสนิทได้ดีที่สุด หรือนายคิดว่าไม่ -_-“
รุ่นพี่สโนว์ไวท์ถามบีไอที่ทำท่าจะแย้งอย่างจริงจัง
“เราเหลือเวลาไม่มากแล้ว ดูจากวันที่ข้างหลังที่มันเขียนไว้ อีกไม่ถึงหนึ่งเดือนมันก็จะทำการส่งนักเรียนพวกนั้นไปขายตัวที่ต่างประเทศแล้ว งานนี้ต้องเสี่ยงแล้วนะบีไอ”
“สโนว์พูดถูก เราจะมัวลังเลไม่ได้แล้ว” รุ่นพี่ออโรร่าเสริมอีกคน
“แต่ว่าฉัน...”
ครืด... ครืด... ครืด...
โทรศัพท์มือถือของบีวายที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นขึ้นขัดบทสนทนาของทุกคน บีวายมองหน้าพวกเรา ก่อนจะพูดขอโทษเบาๆ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย
“ฮัลโหลครับ”
[คุณชายเหรอคะ! คุณมู่หลานได้ออกไปหาคุณชายหรือเปล่าคะ]
ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน ทำเอาคนรับสายร้อนรนตามไปด้วย เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะ เสียงของพี่สำลีเองก็แหล
