ตอนที่ 6
3825 Words
6
หลังเรียนกวดวิชาเสร็จ จู่ๆรุ่นพี่สโนว์ไวท์ก็พุ่งมาที่รถด้วยใบหน้าตื่นๆ ก่อนจะรุ่นพี่เร่งให้ฉันพาทุกคนยกเว้นราพันเซลที่มีนัดกับพี่นิกซ์กลับมาที่บ้านและให้โทรตามพวกผู้ชายพันธุ์เถื่อนให้มารวมตัวกันด้วยใบหน้าคร่ำเครียด พวกเขาพากันมองหน้าฉันและส่งคำถามผ่านทางสายตาว่ารุ่นพี่สโนว์ไวท์เป็นอะไร ซึ่งแน่นอนว่าฉันก็ได้แต่ส่ายหน้าเพราะยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเหมือนกัน
“รุ่นพี่สโนว์คะ มีอะไรหรือเปล่า รุ่นพี่กำลังทำพวกเราแปลกใจนะคะ”
มู่หลานละล่ำละลักถาม สีหน้าของรุ่นพี่สโนว์ไวท์ตอนนี้น่ากลัวอย่างบอกไม่ถูกเลยแหละ =__=;;
“ฉัน...ได้เบาะแสชิ้นสำคัญมาแล้ว”
สิ้นคำตอบของรุ่นฑ๋สโนว์ไวท์ ฉันและคนอื่นๆก็พากันเบิกตากว้างอย่างตกใจ
“จริงเหรอสโนว์!” บีไอรีบถาม
“ใช่ นักเรียนหญิงคนหนึ่งในคลาสบอกกับฉัน”
“บอก? บอกว่ายังไง?” บีโอถามต่อ
“เธอบอกให้พวกฉันออกไปจากโรงเรียนนี้ เธอใช้ปากกาสีแดงเขียนคำว่าอันตรายไว้ในหนังสือและให้ฉันอ่าน พร้อมกับ...”
“พร้อมกับอะไร =_=”
“พร้อมกับคำว่า…คลาสภาษาญี่ปุ่น”
สิ้นคำ รุ่นพี่สโนว์ไวท์ก็มองเลยไปที่มู่หลานที่นั่งนิ่งไป แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นมู่หลานก็หัวเราะออกมา ฉันกะแล้วเชียวว่าสักวันมู่หลานจะต้องเป็นบ้า สถานการณ์กำลังคร่ำเครียดจู่ๆหัวเราะออกมาได้ยังไง - -;
“ถึงจะเป็นคลาสภาษาญี่ปุ่น แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นครูมิโกะสักหน่อยนี่คะ ครูมิโกะน่ะมีจิตใจดี ฉันสัมผัสได้จริงๆค่ะ”
“มู่หลาน...” บีวายเอ่ยชื่อเธอเสียงต่ำ
“เชื่อฉันนะคะรุ่นพี่ เซนส์ของคนเป็นเจ้าหญิงไม่มีทางผิดพลาด ครูมิโกะที่แสนอ่อนโยนคนนั้นไม่มีทางเป็นคนร้ายแน่นอนค่ะ”
“แต่เธอเพิ่งรู้จักครูมิโกะแค่สามอาทิตย์เองนะมู่หลาน ” ฉันพูดขึ้นบ้าง
“ถึงจะแค่ไม่กี่อาทิตย์ก็ตาม ถ้าเราใช้ใจของเรามองเขา ใช้ใจของเราสัมผัสถึงตัวตนของอีกฝ่ายหนึ่งอย่างตั้งใจ เราก็จะมองเห็นจิตใจของคนคนนั้นได้ไม่ยาก ฉันเชื่ออย่างนั้นค่ะ”
“แต่ครั้งนี้เธออาจจะดูพลาดก็ได้จริงมั้ย เราก็แค่ให้บีเอไปสืบประวัติของครูมิโกะคนนี้ดูก็ไม่เสียหายนี่ ถ้าไม่ใช่ก็จบ เราก็เริ่มหาเบาะแสกันต่อ” รุ่นพี่ออโรร่าพยายามเกลี้ยกล่อม
แต่ฉันว่างานนี้คงยาก เพราะมู่หลานปักใจเชื่อไปแล้วว่าครูมิโกะคนนั้นเป็นคนดีมากกกก
“ไม่ค่ะ ถ้าใครสักคน หรือทุกคนในนี้แอบไปสืบประวัติครูมิโกะเพราะว่าสงสัยครูมิโกะล่ะก็ ฉันจะไม่ให้อภัยเด็ดขาด ฉันจะถือว่าทุกคนไม่ให้เกียรติฉัน ไม่เชื่อว่าฉันดูคนไม่ผิด”
มู่หลานยืนกรานหนักแน่น
“ยังไงฉันก็ไม่เชื่อว่าครูมิโกะที่พูดถึงลูกสาวของตัวเองด้วยใบหน้าอ่อนโยนคนนั้นจะเป็นคนร้ายของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฉันไม่เชื่อว่าผู้หญิงที่เป็นแม่คนแล้วจะกล้าทำร้ายเด็กนักเรียนรุ่นราวคราวเดียวกับลูกสาวของตัวเองได้ลงคอเด็ดขาด”
ฉันและคนอื่นๆได้แต่พากันถอนหายใจอย่างหมดหนทาง ในเมื่อมู่หลานยืนยันหนักแน่นขนาดนี้ พวกเราก็คงทำอะไรไม่ได้มากอยู่ดี
“โอเคๆ งั้นเอางี้นะบีเอ นายไปสืบประวัติของครูที่สอนภาษาญี่ปุ่นที่เหลืออีกสองคนรวมทั้งนักเรียนคนอื่นๆในคลาสด้วย แล้วก็สโนว์...”
“หือ?”
“พรุ่งนี้พวกเราไปบ้านของเด็กนักเรียนที่บอกเรื่องนี้กับเธอกัน เราจะไปถามให้รู้เรื่องว่าความจริงมันเป็นยังไง แบบนี้โอเคมั้ยมู่หลาน”
มู่หลานพยักหน้ารับและเห็นด้วยกับข้อเสนอของรุ่นพี่ออโรร่า
“โอเค ฉันจะจัดการเรื่องครูสองคนที่เหลือเอง -_-“ บีเอรับคำ
“ดูท่าทางมู่หลานจะชอบครูมิโกะมากเลยนะ” ฉันพูดขึ้น
ก็แหงล่ะ ฉันไม่เคยเห็นมู่หลานแสดงท่าทางเอาแต่ใจแบบนี้มาก่อนเลยนี่นา นั่นแสดงว่า...เธอต้องเชื่อใจครูมิโกะมากแน่ๆ
“เพราะเหมือนกันน่ะสิคะ”
“เหมือน? เหมือนอะไรเหรอ”
“เหมือนสเตล่า รอยยิ้มของครูมิโกะ การพูดการจา เหมือนสเตล่าของฉันมากเลยค่ะ”
ถึงตรงนี้ น้ำตาของมู่หลานก็ไหลรินลงมาอย่างสุดจะกลั้น บีโอที่นั่งอยู่ใกล้เธอมากที่สุดรีบดึงเธอเข้ามากอดด้วยความตกใจ
“เมื่อกี้ยังตะโกนปาวๆ ไหงจู่ๆ ร้องไห้ได้ล่ะเนี่ย”
บีโอถามเสียงเขียว ฝ่ามือใหญ่ของเขาค่อยๆ ลูบเส้นผมเธอเบาๆ อย่างปลอบโยน นานๆทีจะได้เห็นคุณชายอารมณ์ร้อนในโหมดอ่อโยนบ้าง อยากจะถ่ายคลิปเก็บเอาไว้ดูเล่นจังเลย >_.,__.,<
- Writer
