บทที่ 9 หลังจากที่แอสตันมาส่งฉันที่บ้านและเขากลับไปฉันขึ้นห้องมาทันทีมาคิดทบทวนเรื่องที่ผ่านมา พี่ไมน์ส่งข้อความและโทรหาฉันอยู่ตลอดระหว่างที่เราสองคนห่างกัน และรวมถึงตอนนี้พี่ไมน์ก็ยังคงกระหน่ำโทรไม่หยุดเช่นเดียวกัน ติ๊ง! เสียงข้อความดังขึ้นทำให้ฉันหยุดคิดและหันไปมองมัน ก็พบว่าพี่ไมน์ทักมาฉันจึงหยิบมันขึ้นมาและกดเข้าไปอ่าน MINER : ออกมาคุยกันหน่อยได้มั้ยครับ MINER : พี่ยอมรับผิดทุกอย่าง ที่ยอมรับการตัดสินใจของหอม ฉันนิ่งไปสักพักพร้อมกับความรู้สึกมากมายที่กำลังถาโถม แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันตระหนักได้ว่ามันถึงเวลาที่ฉันควรพูดกับพี่ไมน์นั่นก็คือความชัดเจน NAMHOM : ได้ค่ะ ที่ไหนคะ MINER : หน้าหอของหอม ลงมาสิหอม ฉันวางโทรศัพท์และเดินออกไปดูที่ระเบียง ก็พบว่าพี่ไมน์ยืนอยู่หน้าบ้านของฉัน เขายืนพิงรถยนต์ขณะที่สายตาก็มองมาทางฉันยากที่จะอ่านความรู้สึกของเขาออก ฉันเดินลงมาข้างล่างและออกไปหาพ