“กฎการเป็นผู้หญิงของผม มีข้อเดียว ห้ามยุ่งกับผู้ชายคนอื่น ไม่ว่ายิ้มให้ก็ทำไม่ได้”
“ฉันเป็นผู้หญิงของคุณตอนไหนมิทราบ” แค่นอนด้วยกัน เธอต้องเป็นผู้หญิงของเขาอย่างนั้นสิ ประสาทไม่เคยมีข้อตกลงนี้ซะหน่อย
“นอนถ่างให้ผมขนาดนั้น กล้าปฏิเสธเต็มปากนะแอนนี่” เขาเริ่มหยาบคายเพราะความหึง ที่ไม่ยอมรับว่าหึง
“คุณ...” ลลิดาพูดไม่ออก ไม่ใช่เขาหรือไงที่เริ่มก่อน เธอต้านทานขัดขืนได้ที่ไหน
“ไง พูดไม่ออกละสิ”
“แค่นอนด้วยกันครั้งสองครั้ง อย่าได้อ้างมั่วๆ”
“งั้น เรานอนกันอีกสักร้อยครั้งเป็นไง” อย่าได้บังอาจท้าทายสมิธ พอล ถ้าชีวิตอยากอยู่อย่างสงบ “ลงมา” พอจอดรถที่ไหนสักแห่ง เขาเดินลงจากรถอ้อมไปเปิดประตูด้านลลิดา
“ท่าเรือ ทำไมพามาท่าเรือ” ไม่ยอมลงจากรถ สายตามองไปรอบด้านทีนี้ชักนึกหวาดกลัวขึ้นมาจับใจ
“ลงมา” เขาสั่งเสียงแ
