หนึ่งสัปดาห์ต่อมา...
“สวัสดีครับคุณแม่” ปิติภัทรสวัสดีทิพา ขณะนั่งรอนาราภัทรที่ห้องรับแขก
“กินข้าวเช้ามาหรือยังลูก มากินพร้อมแม่ไหม” ทิพาถามอย่างยิ้มแย้ม
“ยังเลยครับ รบกวนด้วยนะครับคุณแม่”
“แม่ ตักเพื่อมะนาวด้วย” นาราภัทรวิ่งลงมาจากบันไดอย่างเร่งรีบ วันนี้เธอมีนัดสัมภาษณ์งานเป็นครั้งหลังจากเรียนจบ
“สวัสดีค่ะพี่ดิน... ที่รัก” เธอตรงมายังโต๊ะอาหาร เมื่อเห็นว่าแม่เดินห่างออกไป ก็เรียกเขาใกล้ๆ ก่อนจะเดินนั่งอีกฝั่งของโต๊ะอาหาร
“หึหึ... แต่เช้าเลยนะ” เขาส่งสายตาเจ้าชู้ให้นาราภัทร
“อย่ามองใครแบบนี้อีกนะคะ สายตาแบบนี้ พี่ดินต้องเอาไว้มองมะนาวคนเดียว เดี๋ยวทั้งหญิงแท้และไม่แท้ จะเข้ามางาบพี่ดิน”
“พี่ไม่ยอมให้ใครมากินพี่ง่ายๆ หรอกนะ เห็นแบบนี้พี่ก็เลือก”
“นี่ขนาดไม่ยอมง่ายๆ ยังเกือบโดนอัดถั่วดำเลย”
“เดี๋ยวนี้พูดจาไม่น่ารักเลยนะ” เขาส่งสายตาดุให้เธออย่างจริงจัง
“ไม่ต้องดุค่ะ พี่ดินไม่ใช่
