ลูกหนี้ขี้เหร่

ตอนที่ 2 ขาดส่งดอก

@บ้านสมบูรณ์สุข

"พวกแกขาดส่งดอก2เดือนแล้วนายของฉันให้มาเก็บดอก ห้ามขาดแม้แต่บาทเดียว"

ชายร่างใหญ่ในชุดสีดำหนึ่งในสี่คน ตะโกนเสียงดังใส่นายสมบูรณ์และนางพร สองผัวเมียนั่งตัวสั่น

"ฉันจะไปหาไหนมาจ่ายล่ะพ่อหนุ่ม ฉันขอเวลาอีกหนึ่งเดือนได้ไหม" นายสมบูรณ์อ้อนวอนขอร้องกลุ่มชายชุดดำ

"ไม่ได้ ถ้าวันนี้แกสองคนยังหาเงินมาตัดดอกไม่ได้ ก็เตรียมเก็บข้าวของออกจากบ้านหลังนี้ซะ"

(นนท์)ลูกน้องคนสนิทของมาเฟียพรรษา พูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด

"เราขอโอกาสอีกหนึ่งเดือนได้ไหมจ๊ะพ่อหนุ่ม อย่าเพิ่งยึดบ้านพวกฉันเลยจ้ะ ถ้าภายในหนึ่งเดือนพวกฉันหาเงินใช้หนี้ไม่ทัน ก็ให้พ่อหนุ่มเอาตัวนังฝ้ายไปเป็นนางบำเรอขัดดอกก่อน ถ้าเจ้านายของพ่อหนุ่มได้เจอนังฝ้าย อาจจะเปลี่ยนใจยกหนี้ให้พวกฉันก็ได้"

นางพร แม่เลี้ยงของฝ้าย อ้อนวอนยื่นข้อเสนอด้วยเสียงสั่นเคลือ

"ทำแบบนั้นไม่ได้นะพร โอ๊ะโอ๊ยยย"

นางพรหยิกแขนผู้เป็นผัวที่กำลังเอ่ยขัดจังหวะข้อเสนอของนาง พลันลุกขึ้นจากพื้นเดินไปหยิบรูปหนึ่งใบมายื่นให้กับนายนนท์

"นี่จ้ะพ่อหนุ่ม รูปนังฝ้าย เอาไปให้เจ้านายพ่อหนุ่มพิจารณา เผื่อจะสนใจรับข้อเสนอ"

ชายหนุ่มหยิบรูปจากมือนางพรมาดูพรางครุ่นคิดบางอย่างในใจ

"ถ้าเจ้านายฉันไม่สนใจ พรุ่งนี้พวกแกเตรียมขนเสื้อผ้าออกไป แต่ถ้านายฉันสนใจอีกหนึ่งเดือนเจอกัน "กลับ"

ชายร่างใหญ่ชุดดำทั้งสี่คนเดินขึ้นรถหรูขับออกไปด้วยความเร่งรีบ

"ทะ...ทำไมพรถึงไปยื่นข้อเสนอ บะ...แบบนั้น ถึงจะเป็นหนี้ไม่มีอะไรเหลือติดตัวฉันก็ไม่เคยคิดขายลูกกินนะ"

นายสมบูรณ์พูดตะกุกตะกัก

"โถ่...พี่สมบูรณ์ เราจะไปหาเงินไหนไปคืนมันล่ะพี่ เงินสองล้านไม่ใช่หาได้ในวันเดียว หาทั้งปีก็ยังไม่ได้เลย ขืนพวกมันมายึดบ้าน พวกเราสามคนจะไปซุกหัวนอนที่ไหน นังฝ้ายก็ไม่มีงานทำ เรียนจบมาก็วิ่งสำภาษณ์งานทุกวัน ไม่เห็นมีใครเขารับเข้าทำงานสักที่ สู้ให้มันไปเป็นเมียไอ้มาเฟียหน้าเลือดนั้นไม่ดีกว่าเหรอมันยังสาวยังสวยยังสด เผลอๆเขารักเขาหลงมัน ตกถังข้าวสารสบายทั้งชาติเลยนะ ถึงฉันจะไม่ใช่ แม่แท้ๆของมัน ฉันก็เลี้ยงมันมาตั้งแต่5ขวบจนจบปริญญา ฉันก็รักมันเหมือนลูกในไส้ แต่ในเมื่อมันยังหางานไม่ได้ก็ให้มันไปเป็นเมีย เป็นนางบำเรอคนรวยๆ ดีกว่าพากันเร่ร่อนไร้ที่ซุกหัวนอน"

ด้านนายสมบูรณ์นั่งเงียบและคิดตามคำพูดของนางพร

"มันจะดีเหรอพร"

"ดีสิพี่ ระหว่างนี้เราก็อย่าเพิ่งบอกนังฝ้ายมัน เดี๋ยวมันจะตกใจหนีไป ใกล้ครบหนึ่งเดือนค่อยบอกมัน"

นี่พ่อกับน้าพรกำลังจะส่งฉันไปขัดดอกหรือนี่

ฝ้ายมาทันได้ยินนายสมบูรณ์กับนางพรคุยกันอยู่ในบ้าน โดยที่ไม่รู้เลยว่าลูกสาวตนเองยืนชะงักแอบฟังอยู่ประตูหลังบ้าน

"ฝ้า...ฝ้าย มะ...มาตั้งแต่เมื่อไหร่" นางพรเอ่ยถามตะกุกตะกัก หน้าซีดทันทีที่เดินไปเจอฝ้ายที่ประตูหลังบ้าน

"ฝ้ายเพิ่งมาจ้ะน้าพร น้าพรมีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าอย่างกับเห็นผี ฮ่าๆๆ"

หญิงสาวถามและหัวเราะกลบเกลื่อน ไม่ให้ไม่สมบูรณ์และนางพรรู้ว่าตนมาแอบฟังทั้งสองคุยกัน

"เปล่าๆ น้าแค่ปวดท้องจะไปเข้าห้องน้ำ ท้องเสียน่ะ...เฮ่อ"

นางพรถอนหายใจโล่งอก บ่นพึมพำ

"นึกว่าแผนแตกซะแล้ว"