จวนสกุลเว่ยกำลังวุ่นวายเมื่อท่านเจ้าเมืองแห่งแคว้นเว่ยที่กำลังจะออกไปล่าสัตว์ก็พบเข้ากับหญิงสาวผู้หนึ่งที่ถูกน้ำพัดมายังบริเวณชายฝั่ง มีบาดแผลเล็กน้อยที่คาดว่าน่าจะโดนหินบาด โชคดีที่เขานั้นได้ผ่านมาพบมิเช่นนั้นหญิงสาวผู้นี้อาจจะตกเป็นอาหารของสัตว์ร้ายเข้าก็เป็นได้
เนี่ยเฟยนอนสลบอยู่หลายวันด้วยสภาพร่างกายยังไม่ทุเลาจากบาดแผล
''นางเป็นเช่นไรบ้าง''
ท่านเจ้าเมืองแห่งแคว้นเว่ย 'เว่ยเสี่ยวเฉิน' เอ่ยถามหมอชราประจำตระกูลเว่ย ถึงอาการของสตรีที่นอนพักฝืนอยู่บนเตียงอย่างห่วงใยเสมือนว่าเขาคุ้นเคยกับนางมาก่อน
''นางมีบาดแผลจากหินบาดเล็กน้อยและมีโรคประจำตัวทำให้ร่างกายยิ่งอ่อนแอลงมากขอรับแต่ว่า...'' หมอชรากำลังคิดอยู่ว่าจะเอ่ยสิ่งนี้ให้ท่านเจ้าเมืองเว่ยทราบดีหรือไม่
เว่ยเสี่ยวเฉินพลางมองไปที่หมอชราในยามนี้ก็ได้เอ่ยออกมา ''ว่ามาเถิด''
''นางมีโรคที่รักษาไม่หายยกเว้นว่าดอกบุปผาสีทองดอกนั้นดอกเดียวขอรั
