''เหตุใดข้าจึงรู้สึกร้อนไปทั้งตัวเช่นนี้กัน!เป็นเพราะเหล้าที่แม่นางเจียวให้ข้ามาแน่ๆ นางกล้าที่จะวางยาข้าเช่นนั้นหรือ! อึ้ก..!''
เจียวจูที่เห็นบุรุษที่ตนชอบได้เดินออกไปก็ยกยิ้มขึ้นมาแล้วก็ลุกตามออกไป
อ้ายเสินที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ได้รีบเดินตามนางไป
เจียวจูหันมองซ้ายขวา ''ท่านพี่ไป๋ท่านอยู่ที่ใดกันเจ้าคะ'' แต่ไม่ทันที่จะได้มองหาก็ถูกเสียงทุ่มเรียกดังขึ้นมาจากด้านหลัง
''แม่นางเจียวกำลังหาสหายของข้าอยู่อย่างนั้นรึ'' อ้ายเสินเอ่ยออกมาพลางจ้องมองไปที่คนตรงหน้าอย่างเรียบนิ่ง
''เจ้าค่ะ ข้าก็แค่มาตามเห็นว่าท่านพี่ไป๋จะเดินกลับห้องไม่ไหว…'' พลางทำใบหน้าใสซื่อ ทำไมเขาถึงมาที่นี่กัน!
''หึ อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าวางยาสหายของข้า'' หญิงสาวตกใจมาก เหตุใดเขาถึงรู้ได้!
''ข้าไม่เข้าใจว่าท่านเอ่ยถึงเรื่องอันใดกัน'' หญิงสาวเอ่ยออกมาพลางทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้
อ้ายเสินที่เห็นเช่นนี้ถึงกับหัวเราะออกมา
