ตอนที่ 24 หลงกล
เฮยหลงเดินเข้ามาภายในบ้านหลังใหญ่ทันทีที่เท้าแตะพื้นบ้านเขาก็คว้าปืนเหน็บข้างเอวขึ้นมา แววตาแข็งกร้าวตวัดไปมองคนนั่งไขว่ห้างจิบไวน์สบายอารมณ์อยู่กลางบ้าน
เพียงแสนรับรู้ตั้งนานแล้วว่าเขามาถึงก็เสียงรถตามกันมาเป็นพรวนขนาดนั้น ถ้าดูไม่ออกก็ไม่รู้จะว่ายังไง แต่ที่แน่ ๆ เธอไม่กล้าสู้หน้าเขาเลย เพราะเธอสร้างสถานการณ์ให้วุ่นวายเพื่อให้ได้เจอเขา แต่มันก็มีแค่วิธีนี้ไม่ใช่เหรอที่จะทำให้เขากลับมาที่ไทย เพื่อหลีกเลี่ยงงานนั้น!
เธอพยายามบอกตัวเองว่าอย่าสั่น แต่มันก็ทำไม่ได้ ในเมื่อไม่สามารถถือแก้วไวน์ต่อไปได้เลยวางมันลงบนโต๊ะ คอแหบแห้งไม่กล้าเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว เธอรู้ว่าเขาไม่ชอบคนโกหก แต่เธอทำลงไปเพราะไม่อยากให้เขาไปติดกับดัก ต่อให้โดนด่าโดนว่าก็คงต้องยอม หวังแค่ว่าเขาจะไม่ยิงเธอทิ้งไปก่อน
“คิดว่าฉันกล้ายิงเธอไหมเพียงแสน!”
“...” เธอไม่ชอบเวลาเขาโกรธ เพราะมันน่ากล
