เมียเก่าเจ้าพ่อ

ตอนที่ 5 ตาไม่ถึง

หลังจากแก้มัดให้ตัวเองเสร็จร่างโซซัดโซเซจึงเดินออกมาที่ถนน เธอเหมือนคนที่กำลังเคว้ง หวาดกลัว และเหมือนคนจิตตก หลายต่อหลายครั้งที่เขาลงโทษก็มักจะมีลูกน้องของเขาเฝ้าระวังอยู่ แต่คราวนี้เล่นแรงนะไอ้ผัวบ้า เธอยังไม่อยากตาย ยังมีอะไรมากมายที่ต้องทำให้สำเร็จในชีวิตนี้ เมื่อก่อนคิดว่าเธอต้องได้ใจเขามาครอบครอง จึงค่อยเริ่มใช้ชีวิตไปพร้อมกันกับเขา แต่ตอนนี้เหมือนมันจะเป็นไปไม่ได้เพราะเขาไม่ได้อยากมีเธอในชีวิตด้วยซ้ำ

เธอรู้เส้นทางดีว่าจุดที่อยู่คือตรงยอดเขามีครั้งหนึ่งเคยขึ้นไปที่โกดังเก็บสินค้าก็เหมือนจะเป็นเส้นทางนี้ ถ้าเดินลงไปเรื่อย ๆ ก็จะถึงคฤหาสน์ที่อยู่ แต่แถวนี้ก็อยู่ในเส้นรอบนอกถ้าเดินเท้าเปล่าทั้งคืนก็ไม่แน่ใจว่าจะถึงไหม แต่เขาจะใจร้ายทำกับเมียคนเดียวของตัวเองได้ลงงั้นเหรอ อ้อ! เมียเดียวที่ไหนอย่าว่าเธอไม่รู้นะว่าที่ผ่านมาเขาเลี้ยงเด็กสาวสวย ๆ ไว้กี่คน เธอไปตามอาระวาดบ้านพังมาก็หลายที

พูดไม่ออก น้อยใจ เสียใจ และกลัวตายในเวลาเดียวกัน ถ้าเธอพลาดเจอพวกโจรภูเขาชีวิตเธอคงต้องจบเห่ ทำไมต้องวิ่งตามคนที่เขาวิ่งหนีเธอเพื่อพาตัวเองมาเจออันตรายแบบนี้ด้วยเพียงแสน หล่อนควรตั้งสติได้แล้ว!

“ไอ้ผัวเส็งเคร็งเอ๊ย!” ไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้ารออยู่จุดเดิมก็ไม่รู้ว่าต้องเจออะไรบ้าง เพราะฉะนั้นเธอยอมเดินไปตายเอาดาบหน้า

เธอแค้นเหลือเกิน แค้นตรงที่ไอ้ผัวบรรลัยออกคำสั่งเอาเมียไปปล่อยป่าแต่ตัวเองกลับระริกระรี้อยู่กับสาวงาม เท้าสืบเดินไปข้างหน้าท้องฟ้ามืดดำสนิทแต่ทำไมสมองเธอกลับปลอดโปล่งได้ขนาดนี้ ยิ่งคิดยิ่งอยากตะบันหน้าหล่อ ๆ ให้เสียโฉม รอแม่ก่อนแม่จะจับมัดจู๋เลยนิ!

“ฉันควรหาความสุขให้กับตัวเองสินะ เฮยหลงนายไม่รักฉันฉันไม่โทษนายขอบคุณที่ทำให้ตาสว่างขึ้นเรื่อย ๆ ก็แล้วกัน” มันไปจากเขาเลยไม่ได้โลกความจริงไม่ได้มียาลบความจำ ไม่ได้วิเศษขนาดนั้น แต่ตอนนี้เหมือนจะตาสว่างรักตัวเองเป็นขึ้นมาหน่อยหนึ่ง

ในบ้านหลังใหญ่คนที่ดื่มหนักจนเมากำลังนั่งจิบชาอุ่น ๆ เพื่อปรับสมดุลในร่างกาย เขาไม่คิดว่าตัวเองจะเมาหนักได้ขนาดนี้

“ผมต้องจองร้านนวดไหมครับนาย?” จังก้าเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับเอ่ยออกไปเสียงนิ่ง อยากติดตลกแต่หน้าและท่าทางไม่ให้

“กูหลับสบายยังกับอะไร มึงจะจองมาทำไม?” เขาเลิกคิ้วไม่เข้าใจว่าลูกน้องตัวเองคิดไปถึงไหน

“อ้าว คนที่ส่งไปล่ะครับ?” ส่งข้อความมาบอกยกเลิกแต่ส่งมาใหม่ว่าจะเอาสาวงาม เขาจาตี๋ตาเลือกจัดหาและส่งไปให้ ไหงพูดงี้อะนาย?

“ส่งไปไหน ใครบอกมึง”

จังก้ายกมือขึ้นเกาหัวแกร๊ก ๆ พึ่งพูดกับเขาไปยังไม่ครบ 24 ชั่วโมงก็หลงลืมไปแล้วงั้นเหรอ อย่าบอกว่าให้น้องนางเอกสาวสวยคนนั้นนั่งรอทั้งคืนหรอกนะ

“ที่ห้องเชือดไงครับ ผมส่งผู้หญิงไปให้ตามที่นายบอกแล้ว”

“กูเหรอ มึงมโนหรือเปล่า”

“ครับ ผมมโนเองก็ได้” จังก้ากลอกตาเป็นวงกลมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปเจอพี่ชายอย่างจาร์กัว “ทำไมพึ่งกลับมา ดูสภาพอย่างกับหมาตกน้ำ”

“ผมทำตามคำสั่งนายแล้วครับ” จาร์กัวคนที่เป็นมือขวาและคนสนิท ทำงานกับเฮยหลงมานานพร้อมกับจังก้า แต่ผู้พี่แน่นอนว่าจะนิ่งกว่า สุขุมกว่า และเยือกเย็นเหมือนเฮยหลงไม่มีผิด เรียกได้ว่าพวกเขาสองคนเป็นเหมือนเพื่อนและเจ้านายในเวลาเดียวกัน

“บอกกูทีว่ามึงไม่ได้จับตาดูผู้หญิงคนนั้น?”

‘เฮยหลง’ คือทายาทตระกูลดังทางฝั่งฮ่องกง แต่เพราะเหตุการณ์ไม่คาดคิดเขาเลยได้มาบริหารธุรกิจตามกฎที่ตั้งขึ้นที่ประเทศ ส่วนธุรกิจทางฝั่งฮ่องกงซึ่งเป็นธุรกิจหลักมีพี่บิดาของเขาคอยบริหารร่วมกับผู้ถือหุ้นคนอื่นอยู่แล้ว ส่วนเขาก็รับหน้าที่บริหารบริษัทในเครือไปก่อน

ไม่ว่าจะเป็นส่วนสูง 189 เซนติเมตร บวกกับหน้าตาที่เรียกได้ว่าหมอศัล ฯ เข้าไปปั้นมาตั้งแต่ในท้องแม่ ผิวขาวดั่งหิมะตกวันแรกของฤดู ใบหน้าที่เรียกได้ว่าพร้อมกระชากใจเพศตรงข้ามเมื่อพบเห็น นิสัยเย็นชา ดุ เถื่อน และโหด เพราะงานของเขาฉากหน้าเป็นเพียงธุรกิจสีเทา แต่เบื้องหลังอาจจะทำคูณสิบของงานสีเทา ศัตรูมีอยู่ทุกพื้นที่เพราะฉะนั้นเขาต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง ต้องเฉียบขาดและกล้าตัดสินใจ

เขาไม่สนใจที่ไอ้จาร์กัวไปคอยเฝ้าเมียหัวเน่าคนนั้น แต่เขาแค่ทึ้งว่าทำไมคนอย่างมันต้องไปสนใจผู้หญิงร้ายกาจอย่างเพียงแสนด้วย

“ครับ ช่วงนี้เส้นนอกกำลังมีการนัดขนส่งของ”

“แล้ว?”

จาร์กัวสูดลมหายใจเข้าปอดช้อนตามองเจ้านายของตนที่ไม่มีท่าทางแยแสภรรยาของตัวเองสักนิด

“ผมทำเกินหน้าที่ ขอโทษนายด้วยครับ” จาร์กัวคุกเข่าลงกับพื้นก้มต่ำอยู่อย่างนั้น

“เอาล่ะจาร์กัว ถ้ายายนั่นตายแถวนี้วิญญาณคงหลอนน่าดู ต้องขอบคุณนายถึงจะถูก ฉันแค่อยากกำจัดยายนั่นให้หายไปจากชีวิตฉัน แต่ไม่ได้ปรารถนาให้ตายที่นี่”

“แล้วให้ตายที่ไหน?”

ทุกสายตาจับจ้องไปที่คนมาใหม่ทันที เฮยหลงกระตุกยิ้มมุมปากมองสภาพยายเพิ้งของคนตรงหน้าก็อยากจะหัวเราะออกมา แต่มันหัวเราะไม่ออกตรงที่สายที่มองเขาตอนนี้

“ว้าว แสดงละครเรื่องไหนอยู่ล่ะ ลงทุนนะ”

เพียงแสนแทบกรี้ดออกมาให้รู้แล้วรู้รอด กว่าเธอจะมายืนที่จุดนี้ได้เธอแทบตายจริง ถ้าไม่ได้รถอีแต๊กของชาวบ้านขึ้นไปตัดไม้มาเผาถ่านเธอได้เดินลงมาจนขาหลุดแน่ ตลอดทั้งคืนเธอแทบไม่นั่งพักแถมฝนยังตกทั้งคืน ที่มันแย่กว่านั้นก็สะดุดขาตัวเองล้มเข่าพังมือมีแต่บาดแผล กลับมาถึงบ้านมาเจอผัวตัวเองนั่งจิบชาสบายใจ บุญใดของอีเพียงแสนหนอ วาสนาได้ผัวดีแท้

“พวกมึงไปจัดการตามที่กูบอก”

“ครับนาย/ครับนาย” สองพี่น้องรับคำก่อนจะเดินออกไป แต่จังหวะเดินผ่านก็แอบชำเรืองมองเมียนาย โดยเฉพาะจาร์กัว

เธอมีล้านคำถามที่อยากถามแต่มันพูดไม่ออก ไม่เคยรู้สึกเบื่อขี้หน้าผัวจนถึงตอนนี้แหละที่ไม่อาจทนมองต่อได้ อาจเพราะความน้อยเนื้อต่ำใจที่เขาทิ้งเธอไว้ทั้งคืนได้อย่างเลือดเย็น ตอนนี้เธอไม่อยากเห็นหน้าเขา ไม่อยากมองให้เปลืองลูกกะตา

“สภาพอย่างกับหมาตกน้ำ หมาแก่”

“ไอ้ผัวบ้า!”

เฮยหลงเลิกคิ้วขึ้นสูงมิหนำซ้ำคิ้วด้านขวายังกระตุกถี่ ๆ ไม่รู้ว่าเมื่อครู่หูเขาแว่วได้ยินอะไรผิดเพี้ยนไปหรือเปล่า ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงสับขาเข้าไปหาร่างสั่นหงก ๆ อยู่กลางบ้าน

หมับ! มือหนาจับที่ปลายคางเล็กแล้วออกแรงบีบ ใช้แรงดันอีกคนให้ก้าวถอยหลังจนไม่มีทางถอย

“เมื่อกี้พูดอะไรนะ?”

“ได้ยินไม่ชัด?” แววตาเต็มไปด้วยความแค้นเคืองผสมกับความน้อยเนื้อต่ำใจ เธอไม่เคยไม่เคารพเขา เพราะเธอรักเขา อยากดูแลเขา อยากใช้ชีวิตคู่กับเขา ต่อให้ร้ายกับคนอื่นแต่เธอไม่เคยร้ายและแสดงนิสัยก้าวร้าวกับเฮยหลงเพียงคนเดียว เขาได้รับสิทธิ์นั้นแต่เขาไม่เคยบอกเห็นสิ่งที่เธอพยายามเป็นเพื่อเขาเลย

“ปากดี!” เฮยหลงบีบปลายคางเล็กแรง ๆ ไม่คิดว่าคนที่ไม่เคยแสดงท่าทีก้าวร้าวกับเขาจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนภายในคืนเดียว สายตาที่มองเขาเหมือนอยากจะฉีกให้เป็นชิ้น ๆ นั่นอีก น่าหงุดหงิดฉิบหาย!

“ฉันมันตาบอดเองแหละ ตาต่ำที่มองว่านายหล่อ น่ากิน พึ่งพาได้ ความจริงก็แค่ผู้ชายหุ่นไม้ตะเกียบยาว ๆ แหลม ๆ ไม่เห็นมีอะไรน่าพิศวาทสักนิด เซ็กซ์เหรออย่างกับเอากับเด็กชายพึ่งเสียซิง พึ่งพาได้เหรอ พาไปฉิบหายวอดวายน่ะสิไม่ว่า สรุปแล้วนายก็มีแค่เงินนั่นแหละที่พอดูได้ ส่วนตังนายน่ะเหรอ...โทษที่ฉันตาไม่ถึงเองแล้วกัน”

เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลย เหมือนหลงลืมว่าต้องโต้ตอบ ก็เขาไม่เคยคิดว่ายายนี่จะด่าได้เจ็บแสบขนาดนี้ ว่าเขาไม่หล่อยังพอทนแต่บอกว่าเซ็กซ์เขาเหมือนเด็กชายพึ่งเสียซิงแบบนี้มันปากดีเกินไปหน่อยไหม!!