บทที่ 5
463 Words
"เธอกำลังทำอะไร.."
"ฉะ..ฉันเปล่า" แผนนี้มันเป็นแผนของแม่เขา จะบอกว่าเธอไม่รู้เรื่องเลยก็เป็นไปไม่ได้
"ฝีมือของแม่ฉัน หรือของหมอผีนั่น" ถึงแม้เขารู้อยู่แล้วว่ามันเป็นฝีมือของใคร อาทิตย์ก็อยากจะได้ยินจากปากผู้หญิงคนนี้
"คือ.."
"บอกมา!!!"
"ของแม่คุณ" วาดเดือนตกใจเสียงตะคอกก็เลยพูดออกไป
"รวมทั้งนักข่าวพวกนั้นด้วยใช่ไหม" ..นี่แม่เขาทำอะไร รู้ไหมว่าถ้าข่าวนี้ออกไป หุ้นของเขาจะตกแค่ไหน "เธอเป็นใคร!!" ใบหน้าหล่อคมหันมาตะคอกอีกครั้ง
"ฉะ..ฉัน..โอ้ย" หญิงสาวกำลังอ้ำๆ อึ้งๆ แต่เขาคงจะรอฟังไม่ได้ จนกระชากร่างระหงปลิวติดมือ โชคดีที่ตอนนี้ใส่กางเกงชั้นในแล้ว..แต่ก็ยังเหลือด้านบนที่ไม่มีอะไรปิดบังเลย
"โอ้ย!" เธอร้องเจ็บอีกครั้งเมื่อใบหน้าของเขาบดขยี้ลงมาที่เนินหน้าอกแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
เขาไม่รู้ว่าจะระบายความโกรธตอนนี้ได้ยังไง จะตบตีก็ไม่ได้..ในเมื่อเธอต้องการแบบนี้เขาก็เลยจัดให้
วาดเดือนไม่ได้ต่อสู้ดิ้นรน เพียงแค่เธอเจ็บที่เขาลงแรงมากเกินไป ร่างเล็กถึงกับห่อตัวเข้า
พรึบ! พอกรงเล็บของคนตัวเล็กจิกลงที่ผิวหนัง ชายหนุ่มก็ผลักร่างของเธอลงไปที่เตียงแบบไม่แยแส ..เปรียบเสมือนไม่อยากให้เธอมาแตะต้องตัวของเขา
"หึ!" ริมฝีปากแสยะยิ้มสายตาเยือกเย็น มองคนที่นอนแผ่อยู่บนเตียงแบบดูถูกและเหยียดหยาม
ไม่มีคำพูดใดออกจากปากของเขาอีก
คนร่างสูงหันหลังแล้วเดินมาที่ประตู ..ยังไงเขาต้องไปคุยกับต้นตอให้รู้เรื่องก่อน..นั่นก็คือแม่ของเขา
ชายหนุ่มเปิดประตูทันทีที่เดินไปถึง แต่สิ่งที่เห็นอยู่หน้าประตูนั้นมันทำให้เขาตกใจจนรีบปิด
"พวกคุณขึ้นมาได้ยังไงลงไปเลยนะ!" มันคือเสียงของนักรบที่กำลังไล่นักข่าว ที่ขึ้นมาทำข่าวถึงบนห้องนอนของเจ้านายให้ออกไป
ชายหนุ่มไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ ถ้าหุ้นของเขาดิ่งลงมีหวังแย่แน่
แม่ของเขาเนี่ยนะ คนที่เรื่องมากกับคนที่จะมาเป็นลูกสะใภ้ ไม่ว่าเขาพาผู้หญิงคนไหนมาแนะนำ ก็ไม่เคยเข้าตานางเลย ..แต่กับผู้หญิงคนนี้? ดวงตาคมมองจ้องผู้หญิงที่กำลังใส่เสื้อผ้าอยู่
ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเธอเป็นคนเดียวกับที่เดินออกจากบ้านของเขาเมื่อวานนี้
- Writer
