When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“Saan ka galing?” kunot noong tanong ni Harold sa akin. “Nagkape lang,” sabi ko at agad na umikot sa likuran. Naisip ko pa rin si Edmund. Napa-praning na naman ako. Baka mamaya ay normal na tingin lang iyon at nilalagyan ko lang ng kahulugan. Hinintay kong makapasok si Harold sa harapan. Hindi siya kumilos kaagad kaya nagtataka ko siyang tinignan. “Hindi pa ba tayo aalis?” nagtataka kong tanong sa kaniya. “Sinong kasama mo sa loob ng café kanina?” “Bagong kaibigan lang,” sagot ko ngunit agad kong ibinaling sa kabila ang paningin ko. “Bakit hindi ka makatingin sa akin?” “E bakit? Anong koneksyon ng tingin?” medyo naiinis na rin ako sa kaniya. “Why are you talking to me like that?” “Ang kulit kulit mo na kasi,” naiinis na sabi ko. Bigla siyang tumahimik. Wala na rin akong imik dito s