รักเกินห้ามใจใต้บัญชารัก

8 ผมอยากดูแลคุณ

ทั้ง 4 คนยังนั่งดื่มด้วยกัน และพูดคุยกันเพียงเล็กน้อย แต่ไม่นานหงส์หยกก็มีสายโทรศัพท์เข้ามา

Rrr Rrr Rrr

"ว่าไงฉัตร"

(ฉัตร : เกิดเรื่องอีกแล้วค่ะคุณหงส์)

"..." เมื่อกดวางสายแล้วหญิงสาวก็เพียงแต่นิ่งเงียบไปสักพัก และแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจนจนคนข้าง ๆ เธอรู้สึกได้

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

"ฉันมีเรื่องด่วนต้องไปจัดการ" เธอตอบพลางมองไปที่ใบหน้าหล่อ ๆ ของเขา

"เกิดอะไรขึ้นหงส์"

"เรื่องงาน"

"งานใหญ่เลยเหรอ ทำไมหน้าเครียดขนาดนั้น"

"แบบของฉันถูกขโมยไปอีกแล้ว"

"..." ชายหนุ่มได้แต่นิ่งฟัง ตอนนี้เขาสนใจเธอมาก แล้วก็อยากจะรู้เรื่องของเธอด้วย เรื่องราวทั้งหมดที่ทำให้เธอไม่สบายใจ มันจะเป็นเรื่องใหญ่แค่ไหนกัน

"อีกแล้วเหรอ! ขยันจังเลยนะ ขโมยของคนอื่นเนี่ย" ครีมพูดขึ้นด้วยความโมโห เพราะเธอรู้เรื่องของเพื่อนรักเธอดี และก็รู้ด้วยว่ามีไม่กี่คนที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้

"ฉันต้องรีบไปแล้ว"

"ถ้ารู้ตัวคนขโมย แกห้ามใจอ่อนกับมันนะหงส์ ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร แกต้องใจแข็งเข้าไว้และจัดการให้เด็ดขาด มีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกมาได้ตลอดเลย" ครีมพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว เธอสงสารเพื่อนรักของเธอมาก สิ่งที่ทุ่มเทมาต้องเสียเปล่าไปอีกแล้ว

"ขอบใจแกมากนะครีม ส่วนนายเดี๋ยวฉันให้ค่าเสียเวลา"

"ไม่ วันก่อนคุณก็ทิ้งผมไปครั้งหนึ่งแล้วนะ วันนี้ผมจะไม่ยอมเด็ดขาด"

"นาย! พูดอะไรออกมา จะบ้าหรือไง" ครีมกัดฟันถามขึ้นด้วยความไม่ชอบใจ ถึงแม้ว่าเธอกับหงส์หยกจะสนิทกัน แต่ก็ไม่เคยปล่อยให้ลูกน้องคนไหนล้ำเส้นแบบนี้ แล้วหงส์หยกยิ่งไม่ใช่คนที่จะไปพูดล้อเล่นแบบนี้ด้วยได้

"..." เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา ทั้งยังมองเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

"ก็คุณพึ่งจะเรียกผมมา วันนี้ให้ผมไปดูแลคุณนะ" ชายหนุ่มทำทีเป็นพูดไม่รู้เรื่อง เหมือนเด็กที่จะเอาใจผู้ใหญ่

"นี่นาย..." ครีมกำลังจะตำหนิเขาอีกรอบ ทว่า…

"ไม่เป็นไร"

"หงส์" ครีมพูดอย่างปราม ๆ เพราะรู้แล้วว่าชรัชไม่เหมือนผู้ชายที่ผ่าน ๆ มา

"นายอยากไปใช่ไหม"

"ครับ ให้ผมออกไปด้วยนะ ผมอยากดูแลคุณ" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เธอพยักหน้าให้เขาเบา ๆ ช่วงที่ผ่านมาเธอมีแต่เรื่องเครียด เนื่องจากสมองตอนนี้หนักอึ้งไปทั้งหัว และเมื่อจะปลดปล่อยความรู้สึกทางกาย ก็ยังหาคนที่ถูกใจไม่ได้ และผู้ชายตรงหน้าเธอคนนี้เป็นหนึ่งในตัวเลือก ที่ทำให้เธอถูกใจได้

"ฟอด ขอบคุณครับ" จากนั้นเขาก็หันไปหอมแก้มเธอ และแสดงท่าทีดีใจออกมา

"..." เมื่อโดนเขาหอมแก้มอีกครั้ง ใจเจ้ากรรมของเธอก็เต้นแรงขึ้น ทุ้มราวกับกลอง มันนานแล้วจริง ๆ ที่ไม่ได้มีความรู้สึกเช่นนี้

"นายนี่นะ หงส์แกแน่ใจจริง ๆ แล้วใช่ไหม" ครีมถามขึ้นอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง เกรงว่าต่อจากนี้ชีวิตเพื่อนรักจะไม่เหมือนเดิม และไอ้ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ใช่จำพวกที่จะมาตั้งหน้าตั้งตาหาเงินเลี้ยงครอบครัวเหมือนกับทุกคนที่มาสมัครงานกับเธอ ทั้งเขายังขอบริการแค่เพื่อนเธอ เธอเลยไม่แน่ใจว่าจริง ๆ แล้วเขาต้องการอะไรกันแน่

"..." ใบหน้าเรียบนิ่งของเธอเพียงแต่พยักหน้าให้ และหยิบกระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพงแล้วลุกขึ้นยืน

"คุณขับรถมาเองใช่ไหม งั้นผมขอขับรถให้นะ"

"ไม่เป็นไร" เธอดูแลตัวเองได้ และเธอก็ไม่ได้ต้องการให้ใครมาดูแลไปมากกว่านี้

"นายนี่นะ!" ครีมมองเขาพร้อมกับถลึงตาใส่

"ฉันกลับก่อนนะครีม แล้วเจอกันใหม่"

"โอเค มีอะไรก็โทร.มานะ"

เมื่อเดินออกมาถึงลานจอดรถ หญิงสาวก็หันไปมองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ ซึ่งตอนนี้เขายืนประชิดตัวเธอมาก

"รถนายอยู่ไหน"

"รถผมจอดไกลมาก" และเขาก็โกหกคำโต เพราะเขาอยากไปกับเธอไม่อยากขับรถไปเอง

"ไปขับออกมาสิแล้วขับตามฉันไป"

"โธ่ คุณหงส์ครับ ให้ผมไปกับคุณนะ ผมไม่อยากขับรถไปเอง"

"แล้วทำไมนายจะขับรถไปเองไม่ได้"

"ก็ผมอยากไปกับคุณ" ด้วยสายตาและท่าทางที่สุดแสนจะอ้อนของเขา ทำให้ใจดวงน้อยของเธอเต้นแรงขึ้นมาอีกแล้ว

"แต่ละคนที่มาบริการฉัน มีแต่คนทำตามคำสั่ง และฉันก็พูดเพียงครั้งเดียว"

"งั้นผมก็อยากให้คุณเว้นผมไว้คนหนึ่ง" เพราะเขาจะไม่เหมือนผู้ชายทุกคนที่ผ่านมาของเธอ เขาจะแตกต่างและทำให้เธอลืมเขาไม่ลง

ใครจะไปคิดว่าเวลาอันมีค่าของเขา จะมาทำเรื่องบ้า ๆ อะไรแบบนี้ นอกจากจะนอนกับผู้หญิงไม่เว้นแต่ละวัน เขาก็ยังมีหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบอีกเยอะแยะมากมาย แต่เพียงแค่รู้ว่าจะได้มาเจอเธอ เขาก็ทิ้งทุกอย่างไว้และรีบมาทันที แล้วมีหรือคนแบบเขาจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ

"..." เธอจ้องหน้าเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"โอเค ๆ ไปคนละคันก็ได้ เดี๋ยวผมขับรถตามคุณไป แต่ผมขอไปเอารถก่อนนะ ความจริงก็จอดไม่ไกลหรอกแถว ๆ นี้แหละ เดี๋ยวผมมานะครับคุณหงส์คนสวย"

"..." เธอเพียงแต่ยิ้มมุมปาก และหันมองตามแผ่นหลังกว้างของเขา ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนผู้ชายที่ผ่านมาจริง ๆ เขาแตกต่างจากทุกคน และเขาก็เป็นคนเดียวที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงได้

เพียงไม่นานชรัชก็ขับรถหรูของเขาออกมา และมาจอดใกล้ ๆ จุดที่เธอยืนอยู่

"รีบไปกันเถอะครับ ผมอยากบริการคุณจะแย่แล้ว" เขาพูดออกมาอย่างไม่ปิดบัง

"..." นายนี่บ้าจริง ๆ เลย แล้วเธอจึงรีบขึ้นรถไป เพราะไม่อยากให้เขาเห็นว่าเธอกำลังเขินอยู่ พร้อมกับในใจที่ตะโกนออกมา ว่าเธอคือลูกค้าของเขา และเขาก็คงทำงานแบบนี้มานานแล้ว ถึงขนาดมีรถหรูราคาแพงแบบนั้นเป็นของตัวเอง ผู้ชายคนนี้คงไม่ธรรมดา

หญิงสาวขับรถไปจอดที่หน้าออฟฟิศคุยงานของเธอ พร้อมกับเดินลงจากรถและตรงไปที่รถของเขาซึ่งก็จอดชิดกับรถของเธอ

"เดี๋ยวฉันจะไปคุยธุระนะ นายไปรอที่โรงแรม xxx ฉันเปิดห้องไว้แล้ว เอาบัตรนี้ให้ที่เคาน์เตอร์" เธอพูดพร้อมกับยื่นการ์ดใบเงาให้เขา

"ครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมเครื่องดื่มไว้ให้คุณแล้วกันนะ"

"ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ตามสบายเถอะ"

"ไม่เป็นไรครับ ผมบอกแล้วไงว่าผมอยากดูแลคุณ"

เธอก็ยังทำหน้านิ่งเฉกเช่นเดิม ก่อนจะหันหลังและเดินเข้าออฟฟิศไป

เขายิ้มออกมา มองส่งเธอจนแผ่นหลังบอบบางหายไปจากสายตา จากนั้นก็ขับรถออกไปเพื่อจะไปรอเธอยังโรงแรมที่นัดหมาย

"อีกแล้วเหรอฉัตร! มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง" เธอพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พร้อมกับใบหน้าที่เหนื่อยล้าเต็มทน

"ฉัตรขอโทษค่ะคุณหงส์ ฉัตรก็ไม่รู้จริง ๆ แล้วมาเห็นตอนที่ภาพโพรโมต ของบริษัทนั้นออกไปแล้ว"

หญิงสาวนวดขมับตัวเองเบา ๆ แล้วหันไปหันมาอย่างคนหัวเสีย ผลงานการออกแบบของเธอรั่วไหล ออกไปหลายชิ้นแล้ว จนตอนนี้สมองเธอคิดอะไรไม่ออก

"คุณหงส์..." ฉัตรพูดพร้อมกับแตะแขนเจ้านายสาวเบา ๆ เพื่อเป็นการให้กำลังใจ

"ตอนนี้เหมือนฉันอยู่ในกล่องสี่เหลี่ยมและรอบข้างก็มืดมาก คนที่ฉันไว้ใจก็มีเพียงไม่กี่คนและชีวิตฉันก็เหมือนไม่มีใคร ฉันไม่สามารถไว้ใจใครได้เลย"

"..." ฉัตรได้เพียงแต่ก้มหน้าน้ำตาไหล

"ฉันไว้ใจเธอได้ใช่ไหมฉัตร"

"ค่ะคุณหงส์ ฉัตรไม่มีทางทรยศหรือหักหลังคุณหงส์ ฉัตรขอสาบานไว้ตรงนี้ ฉัตรไม่มีวันทำแบบนั้นกับคุณหงส์" ฉัตรพูดด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

"ขอบใจนะฉัตร" หงส์หยกบีบมือฉัตรเบา ๆ

"งานจะจัดในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แล้วทางนั้น..."

"..."

"เอ่อ... แล้วแบบนี้เราจะทำยังไงกันดี" ฉัตรพูดพร้อมกับยื่นบัตรงานประกวดเครื่องประดับ ทั้งยังเป็นงานเปิดตัวเครื่องประดับคอลเลกชันใหม่ของแต่ละบริษัทให้หงส์หยกด้วยมือที่สั่นเทา